When a Stranger Calls
| # | トラック | 期間 | |
|---|---|---|---|
| 1. | The Carnival | 4:51 | |
| 2. | Fateful Drive | 2:57 | |
| 3. | The House | 3:43 | |
| 4. | Exploring | 5:16 | |
| 5. | Have You Checked the Children? | 5:11 | |
| 6. | Tiffany | 2:55 | |
| 7. | Knock, Knock, Who's There? | 7:18 | |
| 8. | Curtain Call | 3:14 | |
| 9. | 60 Seconds | 3:39 | |
| 10. | Inside the House | 4:12 | |
| 11. | Stranger | 3:48 | |
| 12. | Hunting Jill | 4:07 | |
| 13. | Gotcha! | 2:44 | |
| 14. | The Hospital | 3:58 | |
| 15. | Aftermath | 2:42 | |
| 60:34 |
あなたのレビューを提出する
他の言語でレビューを非表示にする
Hollywood is dol op snel even een film produceren, waarmee een flinke smak geld mee verdiend kan worden. Dit was ook de bedoeling met de suspense thriller When A Stranger Calls. Trek een blik onbekende acteurs open, voeg hierbij een beginnend regisseur en viola: een film duidelijk gericht op jongeren, waar je met ieder IQ naar kan kijken. Geen moeilijke verhalen of een ingewikkeld plot.
Want waar gaat deze film over? De nachtmerrie van iedere babysitter wordt werkelijkheid in deze film, waarin een meisje alleen in een groot huis tegenover een psychopaat komt te staan. Hij belt haar en valt d'r lastig. Dit kat en muis spel zet zich gedurende 80 minuten voort, om vervolgens naar een zeer voorspelbare climax te gaan.
James Dooley componeerde een nogal standaard soundtrack, die zeer beeldgelateerd is. De schrikmomenten zijn dan ook niet op twee handen te tellen. Weliswaar is er een vast thema te bespeuren in enkele tracks, deze is niet memorabel te noemen en blijft zeker niet hangen. De track '60 Seconds' mag voorzichtig de 'beste track van het album' genoemd worden. Gillende violen, die dodelijk langzaam uitlopen in het uitgekauwde eerder gehoorde thema. Toch is er ook iets positiefs op te merken. Dooley maakt zeer vernuftig gebruik van percussie, vooral bij de vele schrikmomenten die de film rijk is. De orkestrale klappen, die puur zijn bedoeld om je als kijker de stuipen op het lijf te jagen, klinken best aardig en is eens wat anders dan normaal. Wat ook positief is, is dat de soundtrack na verloop van tijd niet verzuipt in orkestraal kabaal of een overmaat aan percussie, wat met de meeste soundtracks van dit kaliber films weldegelijk gebeurd. Nee, tot aan de laatste track blijft het op een of andere manier toch 'kalme' filmmuziek.
'When A Stranger Calls', niet bepaald muziek waar je van in extase zult raken. Eerder een soundtrack die je 1 keer beluisterd en daarna nooit weer. In de film werken de tracks en schrikmomenten prima. Om ze los te beluisteren is flink wat concentratie nodig. Waar de film te wensen over laat, weet Dooley met deze soundtrack toch wel wat punten bij elkaar te sprokkelen. Mocht je deze soundtrack overslaan, mis je eigenlijk vrij weinig!
Want waar gaat deze film over? De nachtmerrie van iedere babysitter wordt werkelijkheid in deze film, waarin een meisje alleen in een groot huis tegenover een psychopaat komt te staan. Hij belt haar en valt d'r lastig. Dit kat en muis spel zet zich gedurende 80 minuten voort, om vervolgens naar een zeer voorspelbare climax te gaan.
James Dooley componeerde een nogal standaard soundtrack, die zeer beeldgelateerd is. De schrikmomenten zijn dan ook niet op twee handen te tellen. Weliswaar is er een vast thema te bespeuren in enkele tracks, deze is niet memorabel te noemen en blijft zeker niet hangen. De track '60 Seconds' mag voorzichtig de 'beste track van het album' genoemd worden. Gillende violen, die dodelijk langzaam uitlopen in het uitgekauwde eerder gehoorde thema. Toch is er ook iets positiefs op te merken. Dooley maakt zeer vernuftig gebruik van percussie, vooral bij de vele schrikmomenten die de film rijk is. De orkestrale klappen, die puur zijn bedoeld om je als kijker de stuipen op het lijf te jagen, klinken best aardig en is eens wat anders dan normaal. Wat ook positief is, is dat de soundtrack na verloop van tijd niet verzuipt in orkestraal kabaal of een overmaat aan percussie, wat met de meeste soundtracks van dit kaliber films weldegelijk gebeurd. Nee, tot aan de laatste track blijft het op een of andere manier toch 'kalme' filmmuziek.
'When A Stranger Calls', niet bepaald muziek waar je van in extase zult raken. Eerder een soundtrack die je 1 keer beluisterd en daarna nooit weer. In de film werken de tracks en schrikmomenten prima. Om ze los te beluisteren is flink wat concentratie nodig. Waar de film te wensen over laat, weet Dooley met deze soundtrack toch wel wat punten bij elkaar te sprokkelen. Mocht je deze soundtrack overslaan, mis je eigenlijk vrij weinig!