Lifeforce
Intrada Special Collection Volume ISC 480

De Britse SF-film Lifeforce is eigenlijk een horrorfilm over aliens. De film is geregisseerd door Tobe Hooper (Salem's Lot, Eaten Alive, Poltergeist, Texas Chainsaw Massacre 2), die nogal gespecialiseerd was in horrorfilms en slasherfilms met veel bloed. Ook in deze film kon hij zich uitleven met mensenetende vampiers uit de ruimte, en dergelijke. Hooper had eerder veel succes met de film Poltergeist, waar Steven Spielberg achter stond. Hier was het echter de Cannon-studio, gerenommeerd om z'n B-films. De film kreeg nogal negatieve recensies van de critici en was in de bioscopen ook al een grote en dure flop voor de studio.
Het verhaal begint met een ruimtemissie onder leiding van Tom Carlsen (Steve Railsback), die met hun ruimteshuttle op een gigantisch ruimteschip stuiten. Als ze naar binnen gaan vinden ze daar uitgedroogde vreemde wezens, die wat op vleermuizen lijken, en een paar mensachtige lichamen. Ze nemen een wezen en drie lichamen mee en gaan op weg naar de aarde. Dan verliest vluchtleiding op aarde het contact met de shuttle en wordt een reddingsactie gestart. Als die bij de deels verbrande shuttle aankomt is bemanning dood en de reddingscapsule verdwenen. De drie lichamen zijn nog intact en die worden meegenomen naar de aarde...

De muziek bij deze horror-SF-film is van Henry Mancini, die er een groots orkestrale epische score voor componeerde, een soort avonturen-opera, zoals die ook in oudere film te horen was. Maar de film werd in het eindstadium nog behoorlijk aangepast, waardoor er aanvullende muziek nodig was, die meer moest inspelen op de spanning en de horror in de film. Daarvoor wenste men een behoorlijke elektronische component, terwijl Mancini niet meer beschikbaar was om aanpassingen aan zijn score te doen. Er werd een beroep gedaan op Michael Kamen, die in die tijd al een paar horrorscores op z'n naam had staan en op het punt stond om door te breken als componist voor de grotere A-films. Ook James Guthrie zou meewerken aan de aanpassingen.
Kamen had net een nieuwe assistent om hem te helpen: Edward Shearmur, die hem ook bij deze score-aanpassingen terzijde stond. De aanvullingen voor Mancini's score werden een mix van orkestrale en vooral elektronische muziek.

De scenes in de ruimte zijn door Kamen aangevuld met hoofdzakelijk orkestrale klanken, waarbij elektronische geluiden en stemmen werden toegevoegd. Maar bij de scenes op de aarde greep Kamen veel meer naar de elektronische kleuring, waarbij allerlei elektronische klanken en effecten de spanning en zelfs de horror moesten versterken. Zo gaat de muziek soms van creepy maar ingetogen naar ineens een clash van repeterende geluiden.

Uiteindelijk zijn de score van Mancini en Kamen samengebracht om elkaar aan te vullen in de film zelf, ze overlappen elkaar soms zelfs. Maar Kamens muziek verzorgt daarbij vooral de horrorachtige aspecten. Mancini's muziek moest de impact en grootsheid van de filmscenes versterken.
Van Kamen's horrormuziek voor deze film is door Intrada, in hun Special Collection serie een album uitgebracht met alleen de muziek van Kamen. Verwacht dus geen epische orkestrale grootsheid zoals Mancini dat componeerde, want zijn muziek komt niet op dit album voor. Kamen heeft kennelijk een behoorlijke hoeveelheid muziek voor de aanvullingen gecomponeerd, want het album laat maar liefst ruim 76 minuten daarvan horen. Niet alles zal dan ook in de film te horen zijn geweest. Het album bevat ook allerlei geluiden en soundscape voor achtergrondgeluiden, die Kamen geproduceerd heeft.

Toch ligt de muziek vrij lastig in het gehoor en is het allemaal niet zo toegankelijk. Dat komt uiteraard vooral omdat de muziek nogal horrorachtig overkomt, hoewel zeker niet alle muziek daarnaar neigt. Hoe dan ook, na twee keer beluisteren heb je het allemaal wel gehoord en zal het album later niet vaak meer voorbij komen. De waardering als luisteralbum, los van de film, komt dan ook niet hoger dan 42 uit 100 punten.