Dreamer: Inspired by a True Story


Sony Classical (0827969774229)
Film | Anno: 2005 | Rilascio pellicola: 2005 | Formato: CD
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia   Durata
1.Theme From Dreamer2:19
2.The Stand Off-1st Ride3:01
3.First Race2:31
4.Ben Asks Pop For Help1:24
5.Sonador In Harness1:54
6.Popsicles2:59
7.Manny's Story3:39
8.Testing Sonador's Leg1:27
9.2nd Ride-Thunderpants2:37
10.Runaway Horse2:00
11.Exercising Sonador1:38
12.The Noble King2:02
13.New Owner Montage2:10
14.Training Montage2:03
15.Smart And Beautiful1:13
16.Sonador Chosen1:08
17.Cale Won't Sell Sonador4:00
18.Leaving Sadir's4:05
19.She's Ready To Run2:04
20.She Want's To Run1:20
21.Last Race6:37
22.End Credit Medley2:15
23.Dreamer (Film Mix)3:30
24.Main Title (Film Version)2:29
25.Dreamer (Hidden Track)3:45
 64:10
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

Dreamer: Inspired by a True Story - 05/10 - Revisione del Tom Daish, presentato a (Inglese)
One day, I hope to see a film with the tagline 'based on an entirely original premise' - that would make be go and watch it. Unfortunately, Dreamer is 'Inspired by a True Story' and thus the screen writers just have to change enough of the facts to turn it into a nice film about an underdog horse that will make little girls everywhere giggle in delight (well, those that live in the Home Counties anyway) and leave everyone else mildly bored - at least that's the implication of most of the reviews, not being a little girl (contrary to popular belief) I will give it a wide berth. Seabiscuit this is not. There are a good number of fine horse based soundtracks (there's something you don't read every day); Randy Newman's effort for the aforementioned, but also his cousins' The Horse Whisperer, Delerue's The Black Stallion Returns, Elfman's Black Beauty and many more. On the evidence here, John Debney appears to have listened to most of them.
I do feel rather bad for dumping on John Debney as he is certainly a fine craftsman and his music are usually enjoyable enough. However, where James Horner and Hans Zimmer's scores often sound like an extension of a previous effort, Debney's music almost always seems to sound like something else. A producer's wet dream, but not much fun for the film music listener. I often wonder what he'd write given an entirely blank canvas, but in the world of the film composer, about as unlikely as John Williams not being nominated for an Oscar. The unintentionally ironically titled Theme from Dreamer opens the album, but I'm sure when Alan Silvestri was thinking of Tom Hanks on a desert island, he preferred to call it Theme from Castaway. Sure, it's just different enough, but hardly a stunningly original creation. The twinkling piano melody seems surprisingly suitable here, as does violinist Joshua Bell's fleeting appearances as soloist du jour. Presumably Sony felt he would be a good prop for all those people who never bother with soundtracks and so gave him enough to justify his name on the packaging. I imagine that any of Bell's fans from the classical arena are unlikely to be hugely impressed by Debney's music, whether they notice the temp track seepage or not.

There is certainly nothing inherently wrong with Dreamer, aural pleasure wise, and it moves through all the expected areas of sprightly acoustic guitar licks, some rollocking orchestral writing for various races (notably the First and Last - although there some distinctly Natural influences) and plenty of string led sensitive passages. The latter are rather overabundant and on an album of over an hour, half of them could have been cut at no great loss. Bethany Dillon's titular song (apparently chosen from several songs submitted for consideration by the producers) is nice enough, but compared to Mark Isham's terrific Taking the Inside Rail from Stripes, no great shakes. Indeed, Isham's effort is perhaps the best comparison and Stripes wins hands down. Dreamer is certainly enjoyable, but the melodic material (howsoever inspired) is not terribly memorable and, as noted, the album is rather too long. Dare I say it, but the aforementioned scores all have a much finer pedigree than Debney's also-ran.
Dreamer: Inspired by a True Story - 09/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
Het verhaal van Dreamer is gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Het gaat over een vader en een dochter die nogal uit elkaar gegroeid zijn. Vader Ben (Kurt Russell) is een paardentrainer die z'n tijd stop in het trainen van paarden en z'n dochter Cale (Dakota Fanning) links laat liggen. Maar dochterlief laat niet met zich sollen en dringt zich aan haar vader op om tijd met haar door te brengen door hem te dwingen haar mee te nemen naar z'n werk en zelfs naar paardenraces. Daar ziet ze haar lievelingspaard verongelukken. De eigenaar wil haar afschieten, maar Ben wil dat niet waar zijn dochter bij is en hij neemt het paard over, ten koste van z'n baan.
Cale zoekt Soñador (Dreamer) regelmatig op en leert van haar opa alles over paarden. Ze hoort vervolgens haar vader tegen haar moeder zeggen dat Soñador hen aan de rand van de financiële afgrond heeft gebracht, maar haar moeder zegt dat het paard vader en dochter eindelijk bij elkaar heeft gebracht. Cale hoort dit en rent weg op Soñador, waarbij blijkt dat Soñador weer het racepaard is van weleer, die wedstrijden zou moeten kunnen winnen...

Deze prachtige, wat zoete jeugdfilm is van muziek voorzien door niemand minder dan John Debney. Een mooi verhaal over jeugd en paarden met een happy end, daar hoort natuurlijk mooie orkestrale muziek bij met veel zoete klanken. En dat is precies wat Debney ons hier voorschotelt. Het is allemaal niet erg origineel, al heeft Debney een mooi thema gecomponeerd. De muziek is tamelijk standaard, al zitten er zeker een paar wat afwijkende tracks tussen. Toch heeft Debney de prachtige orkestrale composities van mooie twists voorzien en heeft hij gewoon een erg fraaie score neergezet, met de track Last Race als het schitterende hoogtepunt, waarbij hij vol orkestraal uitpakt, compleet met pauken, koperblazers en volledige strijkerssecties.
De melodieën in deze score zijn erg mooi en de tracks glijden dan ook zomaar voorbij. In een enkele track is er een hoofdrol weggelegd voor de viool van Joshua Bell, maar dat is toch wel beperkt. Overigens is het een prachtig thema dat Bell op de viool speelt en wat ook door andere instrumenten overgenomen wordt, waaronder de piano.

Na afloop van de score volgt nog een voor de film gecomponeerde song, die de film in de aftiteling afsluit, gecomponeerd en fraai gezongen door Bethany Dillon. Als afsluiter van het album volgt deze song nog een keer in een pop-versie, die wat steviger klinkt en ook erg fraai is.
Tussen beide songs komt dan nog een keer het thema van de film in de Main Titles voorbij. Dit thema klinkt toch elke keer weer prachtig.

Kortom, John Debney heeft met de score voor de jeugdfilm Dreamer, met als ondertitel 'Inspired by a true story', een fraaie symfonische score neergezet. Erg origineel is het allemaal niet, maar het luistert heerlijk weg en de arrangementen staan als een huis. De muziek is wat romantisch getint, al is het geen romantische film, maar een feel-good jeugdfilm. De muziek doet wat denken aan de muziek voor de film Spririt: Stallion of the Cimarron, met muziek van Hans Zimmer, al klinkt die muziek van Zimmer nog wat zoeter. Mijn waardering voor deze score van John Debney komt uit op een mooie 87 uit 100.
Dreamer: Inspired by a True Story - 07/10 - Revisione del Tom H., presentato a (Olandese)
'Dreamer' is een romantische komedie over een meisje die erg houdt van haar paard. De inhoud is al genoeg om te weten dat deze soundtrack een erg zeemzoeterige bedoening zal worden.

Toch stemde veteraan Debney, die ondermeer 'The Passion of the Christ', 'Dragonfly' en recent nog 'Disney's Chicken Little' scoorde, in om de muziek te componeren. Hierbij maakte hij gebruik van het fantastische viooltalent van Joshua Bell ('The Red Violin', 'Iris') en zijn eigen beheersing van de akoestische gitaar om de score te dragen. Het resultaat is een dromerige en rustige album, met hier en daar een opflakkering van het orkest bij iets dreigender momenten (als het paard Dreamer niet mag racen, oh ramp!) of wanneer er een emo-moment opwelt. Maar veelal vind je rustig verderkabbelende underscore, met Debney's gitaar als leitmotiv.

Het thema van Dreamer en de main titles (hier achteraan op het album terug tevinden) zijn erg mooi, vooral door de inbreng van Bell gecombineerd met piano. Helaas is dit één van de spaarzame momenten dat de viool een prominente plaats inneemt. Het is me dan ook een raadsel waarom Bell als solo-artiest op de cover staat geprofileerd. (Waarschijnlijk een slimme marketing trick van Sony, foei!)

Misschien is de score iets te voorspelbaar, met de 6 minuten durende finale 'Last Race' die mooi wordt opgebouwd en het thema functioneel gebruikt. De End Credit medley is veel te kort en zou een prima track zijn geweest om Bell's virtuositeit nogmaals aan het woord te laten, maar helaas. Het album sluit af met een popsong die best snor zit. Ze wordt echter herhaald als 'hidden track' in een iets popachtiger stijl wat eigenlijk wat overbodig is. (Misschien was een suite van de score hier wel mooi geweest?)

Al bij al is dit een soundtrack voor de romantici onder ons, een gezellige, rustige en traditionele muziek voor een feel-good-movie. Deze keer geen koorpartijen of zware orchestraties, maar een eenvoudige, easy-listener. Misschien iets te clichématig voor de doorwinterde score-luisteraar/verzamelaar, maar het is wel muziek dat bij een breder publiek zijn gading zal vinden.
Dreamer: Inspired by a True Story - 07/10 - Revisione del Joris Kessels, presentato a (Olandese)
John Debney laat zich hier toch wel heel erg kennen, geenszins vernieuwend, hij slaat zelfs door in piraterij. An sich is de muziek niet slecht maar als ik continue het idee heb dat ik het al een keer gehoord heb, dan is dat geen goede zaak. Twee zaken die me het meest opvielen:

Ten eerste heeft John Debney het hoofdthema voor Dreamer zonder gêne gecopy paste van Alan Silvestri’s Cast Away. Dat staat me heel erg tegen. Hij probeert het nog enigszins te camoufleren met zijn akoestische gitaarspel en de vioolsolo van Joshua Bell op de voorgrond, maar echt z’n best om er iets anders van te maken doet hij niet.

Ten tweede probeert John Debney de stijl van Thomas Newman na te apen. Op zich mag elke componist trachten zich een bepaalde stijl eigen te maken, maar John Debney voegt niets zelf toe en bereikt bij lange na niet de klasse van Thomas Newman. In track 5 wordt de piano op een zelfde manier en in dezelfde toonsoort beroert zoals Thomas Newman doet voor Meet Joe Black. En track 6 is een goed voorbeeld waarop John Debney tracht de uniek klinkende sequence-herhaling van Thomas Newman toe te passen.

Maar ach, als filmmuziekliefhebber is het reeds bij me doorgedrongen dat bij veel filmmuziek het copy paste principe wordt toegepast en dat het niet altijd even origineel klinkt. Met deze gedachte kan ik het John Debney vergeven en kan dan toch nog genieten van deze score, van zijn cliché warme sound, van zijn heerlijke akoestische gitaren, van de vioolsolo’s en van de enkele geweldige oplevingen met groot orkest.

Colonne sonore della collezione: Kids

Hunchback of Notre Dame, The (1996)
Ice Age: The Meltdown (2006)
Chronicles of Narnia: The Voyage of the Dawn Treader, The (2010)
Homeward Bound: The Incredible Journey (1993)
Flubber (1997)
Lion King, The (1994)
Harry Potter and the Goblet of Fire (2005)
FairyTale: A True Story (1997)
Brother Bear 2 (2006)
Casper (1995)


Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più