Dr. No
50th Anniversary Edition

Voor de allereerste James Bondfilm werd gedeeltelijk de toon gezet voor de volgende films.
Er was natuurlijk ook een componist nodig voor de begeleidende muziek en producer Broccoli was bekend met componist Monty Norman's werk voor de musical 'Belle'. Hij vroeg Norman toen voor de score. Norman wilde alleen als hij ook naar Jamaica mocht, waar een deel van de film is opgenomen. Dat verklaart gelijk waarom er zoveel Jamaicaanse muziek op de score (of beter soundtrack) gekomen is.

Voor deze eerste Bondfilm schreef Norman het thema, wat het handelsmerk van de film geworden is. John Barry heeft het arrangement gemaakt en is er wereldberoemd mee geworden. Maar de melodie is feitelijk van Monty Norman. Er zijn zelfs rechtzaken over gevoerd, die steeds door Norman zijn gewonnen. Desondanks staat het bekend als Barry's James Bond-theme.

De score voor Dr. No bevat een groot aantal songs, waaronder een aantal Jamaicaanse traditionals, die hooguit voor de film wat bewerkt zijn. Met name Byron Lee & The Dragonaires brengt een aantal songs, maar ook Diana Coupland, toen Norman's vrouw, zingt een paar songs. Ook anderen zingen een paar calypso-songs. Een aantal van die songs komt in verschillende settings vaker voor op het album.
Van die Jamaicaanse, calypso-achtige stijl van songs en instrumentale tracks moet je wel wat houden om deze score prettig te vinden, want een groot deel ervan bestaat uit dit type tracks.

Een veel beperkter aantal tracks is gecomponeerd met een stijl die dichter tegen de actie-spanningsmuziek leunt. Dat begint op deze 'anniversary edition' met de korte track 'James Bond Returns Home', maar ook 'Tarantula', 'The Island Speaks' en 'Dr. No Visits Bond's Bedroom' zijn in die stijl.

Een paar tracks hebben een apart theme voor Dr. No, een thema dat overigens niet in de film te horen is, maar wel op het album staat. Dit thema wordt, evenals het Bondtheme op een elektrische gitaar gespeeld, maar spreekt niet echt aan. In de track 'Dr. No's Fantasy is dit thema nog het duidelijkst te herkennen, terwijl het in de track 'Dr. No's Theme' juist een beetje verloren gaat in de bongo- en calypsogeluiden.

Kortom, met de score van Monty Norman voor Dr. No heeft hij geen potten weten te breken. Hij is dan ook niet voor niets vervangen door John Barry in de volgende Bondfilms, waarvan Barry er maar liefst elf heeft gecomponeerd.
De calypso-stijl gaat bij vaker beluisteren toch flink tegenstaan en vooral de songs klinken gedateerd en niet echt geweldig. Dat zorgt voor een waardering die niet verder komt dan 52 uit 100 punten. De waarde ligt vooral in het gegeven dat dit de score voor de eerste Bondfilm is en het originele Bondtheme bevat.