Quigley Down Under


Prometheus Records (5400211001622)
Film | Anno: 2006 | Rilascio pellicola: 1990 | Formato: CD
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia   Durata
1.Main Title3:19
2.The Fight4:57
3.The Redcoats Move On1:54
4.The Arrival1:52
5.The Test1:03
6.Marston's Game1:00
7.Quigley Pans Out0:48
8.Quigley Gets Beat Up1:50
9.The Stabbing2:02
10.Desert Trek2:56
11.The Aborigines1:18
12.Native Montage2:12
13.Cora's Story3:19
14.Marston's Attack3:33
15.Royus Interrupts1:34
16.The Cliff1:08
17.The Bodies0:33
18.The Baby1:50
19.You'll Be Back1:13
20.Dingo Attack2:41
21.The Fire2:59
22.Under The Boat3:00
23.Quigley & Cora2:37
24.The Gift5:26
25.The Warning1:37
26.The Attack2:51
27.The Capture2:44
28.After The Gunfight/Freedom3:35
29.The Aborigines Return2:56
30.Matthew Quigley/End Credits5:24
 74:10
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

Quigley Down Under - 09/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
De Australische westernfilm Quigley Down Under is geregisseerd door Simon Wincer, die een jaar eerder al de Amerikaanse tv-miniserie Lonesome Dove regisseerde.
Tom Selleck speelt in de film de rol van cowboy Matthew Quigley, die van Amerika naar Australië komt. Hij is een uitstekende scherpschutter, waarvoor hij een speciaal geweer heeft. Hij wordt ingehuurd door een zekere Marston (Alan Rickman), voor wie hij verwacht dingo's te moeten schieten. Maar Marston heeft andere plannen en wil dat hij Aboriginals gaat afschieten. Als Quigley dat niet wenst te gaan doen, wordt hij, samen met een vrouw die hij van een pak slaag gered heeft, in de droge en hete Outback gedumpt door mannen van Marston. Daar worden ze door Aboriginals gered en zijn ze getuige van andere mannen van Marston die Aboriginals vermoorden...

De muziek is van Basil Poledouris, die al eerder met Simon Wincer samenwerkte voor de succesvolle tv-serie Lonesome Dove. En het moet gezegd: de score voor Quigley doet er nauwelijks voor onder.
De film is een Western, hoewel deze in Australië speelt, en Poledouris weet die western-sfeer perfect te pakken. Met een fraai hoofdthema, dat regelmatig terugkeert gedurende de score. Van een lichte instrumentale setting tot vol orkestraal weet Poledouris dit thema steeds weer op een aangename manier te brengen. Regelmatig komt dit thema in een wat ragtime-achtige stijl voorbij en die doet het erg goed, vooral omdat dit een positieve sfeer verklankt van optimisme en verwachting.
Een van de instrumenten die voor een belangrijk deel bepalend zijn voor die westernsfeer is de banjo, die ook in de presentatie van het thema regelmatig wordt gebruikt. Met vaak een wat folksy kleuring, weet Poledouris dit instrument in veel tracks te integreren en daarmee een aangename kleuring te creëren. Vaak is die kleuring prettig optimistisch, soms is het een beetje typisch, soms is het bijna kolderiek, zoals de film ook z'n grappige momenten kent. Ook de clarinet wordt veel gebruikt, nogal eens in combinatie met de banjo, die samen het folksy sfeertje versterken.

De film en dus ook de score kent uiteraard z'n spannende en dreigende momenten. De muziek krijgt dan een minder melodieuze kleuring en de instrumentale setting zoekt soms de grens van het atonale of soms chaotische op. Toch is ook die muziek best redelijk beluisterbaar; het wordt nergens onaangenaam, maar een flink aantal tracks liggen daardoor, soms gedeeltelijk, wel wat minder gemakkelijk in het gehoor.
Daar tegenover staan dan weer een groot aantal erg mooie tracks met die fraaie en optimische sfeer en aangename orkestraties, waarbij de banjo nogal eens een hoofdrol speelt. Maar ook zet Poledouris in veel tracks het orkest op een mooie en volle manier in, met strijkers, hout- en koperblazers en percussie. 'The Attack' is een goed voorbeeld van zo'n vol orkestrale track, met spannende muziek die toch een erg optimistische en aangename sfeer heeft. Dat vol orkestrale wisselt Poledouris ook steeds weer af met meer ingetogen muziek, die soms bijna tegen het romantische aan hangt, maar soms ook een wat meer neerslachtige kleur heeft. Toch is ook die ingetogen muziek meestal prettig optimistisch van karakter.
Daarmee is deze score voor Quigley Down Under een erg aangename en gevarieerde score geworden, die overwegend heerlijk wegluistert.

Kortom, met Quigley Down Under heeft Basil Poledouris een uitstekende score neergezet. Met een banjo en een clarinet weet hij, samen het het orkest, een prettige westernsfeer te creëren. Daarbij heeft Poledouris een vlot en aangenaam thema gecomponeerd, die regelmatig terugkomt. De onvermijdelijke spannende en dreigende tracks zijn soms wat minder toegankelijk, terwijl een aantal spannende tracks toch ook een fraaie en optimistische kleuring hebben. Met het grote aantal aangename tracks, waarbij de variatie in klankkleur er voor zorgt dat de score erg prettig in het gehoor ligt, is de waardering dan ook 91 uit 100 punten.

Altre versioni di Quigley Down Under (1990):

Quigley Down Under (2008)


Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più