A Perfect Planet

De tv-documentaireserie A Perfect Planet is een van de vele succesvolle BBC-natuurfilmseries van documentairemaker Sir David Attenborough. In deze vijfdelige serie wordt gefocust op de perfecte samenhang tussen de ecosystemen op onze planeet, die ook nog eens in een perfecte positie ten opzichte van zon, maan en andere planeten staat, en met een systeem van wind en neerslag, zodat allerlei soorten van uitbundig leven hier mogelijk zijn. De eerste vier delen gaan erover hoe onze planeet werkt en hoe dat uitbundige leven hier op die verwonderende manier kan bestaan. Het laatste deel focust op de invloed van de mens op die perfecte balans van dat ongelofelijk complexe ecosysteem, dat uit een oerknal zou zijn ontstaan...

Vele grote componisten hebben al meegewerkt aan de diverse natuurdocumentaireseries van de BBC, zoals George Fenton, Steven Price en Hans Zimmer. Ilan Eshkeri kreeg opnieuw de kans om wat moois te maken. En die kans heeft hij aangegrepen. Hij had in de jaren daarvoor al een paar keer eerder de muziek gecomponeerd voor een documentaire van Sir David. De opname van de muziek voor deze tv-documentaireserie heeft nog wel de nodige voeten in de aarde gehad vanwege de Britse lockdown tijdens de coronapandemie. Eshkeri is daarom uitgeweken naar IJsland, waar nauwelijks besmettingen waren en nog een groot orkest samen kon spelen.
Het resultaat mag er zijn. De muziek op dit album, dat van de serie is uitgekomen, is erg sfeervol vaak zelfs bijzonder mooi, waarbij Eshkeri de muziek vooral orkestraal heeft gecomponeerd. Wel is die muziek soms door de elektronische trukendoos gehaald om er een bepaalde klankkleur aan te geven. Maar ook heeft Eshkeri wel elektronische klanken aan het orkestrale palet toegevoegd, die dit fraai aanvullen. Het is een luistersessie van bijna twee uren, maar omdat de muziek erg prettig in het gehoor ligt en gevarieerd is, vliegt die tijd voorbij.

Het album opent met de titeltrack en dat is gelijk de mooiste van het album. Met een piano, een cello en een vrouwenstem in een werkelijk prachtige melodie, die al snel wordt aangevuld met een vlotte underscore, weet Eshkeri de gevoelige snaar in het hart te raken. De emotie spat uit de muziek in een echt geweldig arrangement, die ruim drie minuten duurt. Alleen deze track is het album al bijna waard.

Maar het album bevat veel meer moois. Ook de tweede track 'A Perfect Balance' is erg fraai, maar heeft een veel dramatischer melodie en is wat trager gearrangeerd. De muzikale kleuring is vrijwel gelijk aan de openingstrack en daardoor is dit toch een fraaie track.
De track 'Wildebeest' heeft een fraaie en bijna ingetogen eerste helft, maar die sfeer wordt bijna dreigend en krijgt zelfs een donkere spanning in de tweede helft, die toch melodieus blijft en daardoor prettig beluisterbaar.
Daarna volgt de langste track'van het album. 'Flamingos' duurt maar liefst ruim zes minuten. Alleen 'Bears' komt nog net boven de zes minuten, de andere zitten alle onder de vijf minuten. 'Flamingos' is een aangename en tamelijk ingetogen track, met fraaie klanken van strijkers, zowel in pizzicato stijl als aangenaam legato gespeeld, maar ook in een soort ritmische underscore. Daarbij komen dan xylofoon en ook zwaardere percussie, die uiteindelijk naar een fraaie vol orkestrale climax toe spelen.

De track 'Volcanoes' is een stevige orkestrale track met een zware kleuring, die beperkt melodieus is, maar door een fraai arrangement erg prettig uitpakt. Daar tegenover staat dan weer 'Sunlight', die juist een hele lichte kleuring heeft, bijna etherisch zelfs, en die toch naar een mooie climax toewerkt. Elektronisch bewerkte vrouwenstemmen hebben een grote invloed op dat etherische karakter van deze track. Die kleuring komt ook in een aantal andere tracks voorbij.
In 'Gibbons' weet Eshkeri dan weer op een bijzonder fraaie manier strijkers en trompet in een mooie melodie te laten samenspelen, waar later ook een harp aan toegevoegd is voor een extra luchtige kleuring.
Zo heeft elke track wel weer iets bijzonders. In 'Arctic Foxes' past Eshkeri een soort afgekapte klanken van strijkers toe, terwijl aangestreken gitaarmuziek de begeleiding verzorgt, wat een apart en fraai effect geeft. In 'Silver Ants' ligt het tempo van de bijna staccato gespeelde muziek juist weer erg hoog, terwijl in de prachtige en veel te korte track 'Autumn' een erg mooie melodie door strijkers wordt gespeeld, terwijl vrouwenstemmen in tegenmelodie staan. Die violen krijgen in 'Snub-Nosed Monkeys' dan weer ondersteuning van los gespeelde pianoklanken, terwijl halverwege de kleuring iets dreigend wordt.

En zo loopt track na track voort in een bijzondere sfeer van lichte en vaak luchtige klanken, maar ook zwaarder aangezette, af en toe dramatische en soms zelfs meer dreigend klinkende muziek. De vaak erg mooie melodieën zorgen daarbij voor muziek die bijzonder genietbaar is en de prachtige arrangementen maken er een echt luisterfeest van. Daarbij past Eshkeri niet alleen gewone orkestrale instrumentaties toe, maar komen ook allerlei andere instrumenten voor het voetlicht, zoals akoestische gitaar, elektrische gitaar, diverse soorten xylofoons of vrouwenstemmen, maar ook klanken die niet goed aan een instrument te koppelen zijn en toch een prachtig effect hebben op het geheel van de muziek. Daarnaast is de variatie in klanken en arrangementen bijzonder groot, waardoor het luisteren naar dit album nooit saai wordt. Vanaf de eerste track tot aan de laatste is dit album zonder meer de moeite van het beluisteren waard, of eigenlijk is het helemaal geen moeite, het gaat vanzelf. En ook al spreken niet alle tracks in dezelfde mate aan, dit bijna twee uren durende album biedt een overdaad aan muziek om heerlijk van te genieten. De waardering komt dan ook uit op een mooie 97 uit 100 punten.