La Dénonciation
Iscriviti ora!
Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!
Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!
| # | Traccia | Durata | |
|---|---|---|---|
| 1. | Générique La Dénonciation | 1:40 | |
| 2. | Au cabaret Le Playboy | 3:17 | |
| 3. | Elsa prise en filature | 1:55 | |
| 4. | La mort de Michel | 3:21 | |
| 10:13 |
Invia il tuo commento
Nascondi le recensioni in altre lingue
De Franse film La Dénonciation is een al wat oudere dramafilm uit 1962, die geregisseerd is door Jacques Doniol-Valcroze (La Maison des Bories, La Femme Fatale), die ook het scenario schreef over de vraag of een verrader ook een held kan zijn. De zestiger jaren waren in Frankrijk de filmjaren van de Nouvelle Vague en deze film past uitstekend in dat genre, waarin de regisseur ook gebruik maakt van een nogal aanwezige voice-over.
Het verhaal draait om Michel Jussieu, die in de tweede wereldoorlog in het verzet zit. Maar hij wordt gevangen genomen en aan marteling blootgesteld. Daar verraad hij dan tijdens een verhoor, waarbij een Franse tolk aanwezig is, zijn medeverzetsstrijders, omdat hij de pijn niet meer kan verdragen. Na de oorlog wordt hij als een held beschouwd, waarbij hij ook weer de tolk ontmoet, die echter niets zegt over het verraad. Jaren later is Michel getuige van een politieke moord en hij herkent de daders uit zijn tijd in het verzet...
De muziek bij deze film is gecomponeerd door Georges Delerue, die toen al meer dan tien jaar als componist voor filmmuziek aan de weg timmerde. Van deze film is pas in 2020 een kort album uitgekomen, met daarop net iets meer dan tien minuten muziek uit de film. De kwaliteit van die tien minuten is daarbij nogal aan de magere kant, waarschijnlijk omdat de muziek rechtstreeks van de soundtrack bij de film komt, dus inclusief andere geluiden.
De openingstrack is de muziek bij de aftiteling, de 'Générique', met daarin een enigszins spannend gekleurde melodie en een arrangement dat een lichte jazzy kleuring heeft, met veel houtblazers en koperblazers. Dat geldt overigens ook voor de tweede track, waarin applaus voorkomt. Het lijkt alsof de eerste kwart minuut een soort opening laat horen, waarna een kwart minuut een wat etnisch getint arrangement te horen is, waarna na het applaus een lounge-achtig jazzgedeelte gespeeld wordt, inclusief piano, jazztrompet en klarinet.
De derde track bevat nog meer omgevingsgeluiden, zoals een slaande portieren, rijdende auto's en voetstappen, begeleid door spannende trompet- en tromboneklanken van Delerue's score.
De laatste track begint met de voice-over uit de film, die vertelt dat Michel een vrij man is. Maar na de nodige mineure strijker en trompetklanken in een wat tragische melodie van Delerue, horen we opeens schoten klinken, waarna een vrouw Michel's naam roept. De track loopt uit met ingetogen en tragische klanken, in een mooie melodie.
De muziek op dit album is qua composities best heel aangenaam, maar de kwaliteit is niet zo best en ook de vele geluiden uit de film maken de genietbaarheid er niet beter op. Toch zorgen die geluiden, ondanks de slechte kwaliteit toch voor een stukje verhaalachtergrond bij de muziek, en dat is dan weer positief. De waardering voor de muziek als compositie is 71 uit 100 punten, maar de slechte kwaliteit en de korte speelduur trekken dat voor dit album omlaag naar 51 uit 100 punten.
Het verhaal draait om Michel Jussieu, die in de tweede wereldoorlog in het verzet zit. Maar hij wordt gevangen genomen en aan marteling blootgesteld. Daar verraad hij dan tijdens een verhoor, waarbij een Franse tolk aanwezig is, zijn medeverzetsstrijders, omdat hij de pijn niet meer kan verdragen. Na de oorlog wordt hij als een held beschouwd, waarbij hij ook weer de tolk ontmoet, die echter niets zegt over het verraad. Jaren later is Michel getuige van een politieke moord en hij herkent de daders uit zijn tijd in het verzet...
De muziek bij deze film is gecomponeerd door Georges Delerue, die toen al meer dan tien jaar als componist voor filmmuziek aan de weg timmerde. Van deze film is pas in 2020 een kort album uitgekomen, met daarop net iets meer dan tien minuten muziek uit de film. De kwaliteit van die tien minuten is daarbij nogal aan de magere kant, waarschijnlijk omdat de muziek rechtstreeks van de soundtrack bij de film komt, dus inclusief andere geluiden.
De openingstrack is de muziek bij de aftiteling, de 'Générique', met daarin een enigszins spannend gekleurde melodie en een arrangement dat een lichte jazzy kleuring heeft, met veel houtblazers en koperblazers. Dat geldt overigens ook voor de tweede track, waarin applaus voorkomt. Het lijkt alsof de eerste kwart minuut een soort opening laat horen, waarna een kwart minuut een wat etnisch getint arrangement te horen is, waarna na het applaus een lounge-achtig jazzgedeelte gespeeld wordt, inclusief piano, jazztrompet en klarinet.
De derde track bevat nog meer omgevingsgeluiden, zoals een slaande portieren, rijdende auto's en voetstappen, begeleid door spannende trompet- en tromboneklanken van Delerue's score.
De laatste track begint met de voice-over uit de film, die vertelt dat Michel een vrij man is. Maar na de nodige mineure strijker en trompetklanken in een wat tragische melodie van Delerue, horen we opeens schoten klinken, waarna een vrouw Michel's naam roept. De track loopt uit met ingetogen en tragische klanken, in een mooie melodie.
De muziek op dit album is qua composities best heel aangenaam, maar de kwaliteit is niet zo best en ook de vele geluiden uit de film maken de genietbaarheid er niet beter op. Toch zorgen die geluiden, ondanks de slechte kwaliteit toch voor een stukje verhaalachtergrond bij de muziek, en dat is dan weer positief. De waardering voor de muziek als compositie is 71 uit 100 punten, maar de slechte kwaliteit en de korte speelduur trekken dat voor dit album omlaag naar 51 uit 100 punten.