Fantastic Four


Colosseum (4005939666729)
Varèse Sarabande (0030206666724)
Film | Anno: 2005 | Formato: CD, Digital Download
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia   Durata
1.Main Titles2:34
2.Cosmic Storm4:48
3.Superheroes5:58
4.Experiments2:01
5.Planetarium1:29
6.Entanglement1:19
7.Power Hungry4:26
8.Changing2:47
9.Lab Rat4:50
10.Unlikely Saviors2:15
11.Bye Bye Ned2:16
12.Battling Doom7:02
13.Bon Voyage1:16
14.Fantastic Proposal2:21
 45:22
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

Fantastic Four - 07/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
Dit is de twaalfde recensie uit de John Ottman serie.

Vorige: Apt Pupil
Volgende: House of Wax

De Amerikaanse superheldenfilm Fantastic Four is een film uit de Marvel-studio en is geregisseerd door Tim Story (Barbershop, Taxi, Hurricane Season, Think Like a Man). De film is gebaseerd op de gelijknamige stripserie van Marvel Comics. Producer Bernd Eichinger was al in 1983 met het idee gekomen om de strip te verfilmen, maar dat wilde allemaal niet erg lukken. In 1992 werd toen voor nood een B-film van de strip gemaakt door Roger Corman, om gemaakte afspraken na te komen, maar zonder het oogmerk om de film uit te brengen. Vervolgens bleef de film nog hangen in de productie-hel, door allerlei studio- en personele wisselingen, zodat de opnamen pas in 2004 begonnen. De film is door de critici tamelijk negatief ontvangen, maar was een groot succes in de bioscopen.
Het verhaal begint met een wetenschapper, Dr. Reed Richards (Ioan Gruffudd) die samen met astronaut Ben Grimm (Michael Chiklis) naar Dr. Victor von Doom (Julian McMahon) gaat, die met zijn bedrijf een ruimtestation bezit. Richards wil daar een aantal bio-samples naartoe brengen, omdat er een energetische ruimtewolk gaat passeren en hij wil weten wat er met levende stoffen gebeurt. Von Doom is echter ook geïnteresseerd geraakt, omdat hij voordeel voor zichzelf ziet, en gaat met zijn medewerkers Susan Storm (Jessica Alba) en haar broer Jason (Chris Evans) ook naar het ruimtestation. Als de ruimtestorm eraan komt, gaat er echter het nodige mis, waardoor vier van hen hieraan blootgesteld worden...

De muziek bij deze film is van John Ottman en is overwegend wat mager ontvangen in de wereld van de filmmuziek, waarbij sommige recensenten zich zelfs afvroegen hoe Ottman het toch voor elkaar kreeg om weer een superheldenblockbuster van muziek te mogen voorzien, terwijl hij daarvoor een nogal mager ontvangen score voor X-Men 2 componeerde. Hoe dan ook, zijn tweede poging om een superheldenscore tot een goed einde te brengen is zeker beter dan die voorganger. En het zou in latere filmscores ook weer steeds beter worden, zoals ook al bleek bij de opvolger voor deze, met de subtitel Rise of the Silver Surfer.

Het album opent met de 'Main Titles', waarin Ottman zijn hoofdthema presenteert en het is vooral dat thema waar men niet zo te spreken over is. Wat mij betreft is dat voor een deel terecht, want bijzonder melodieus is dit thema niet. Maar het is zeker wel een heel aardig thema, ook al is het een beetje vlak uitgewerkt en doet het een beetje denken aan een specifiek Star Wars subthema, waarbij Ottman hoog ritmische koperblazers ingezet heeft op vrijwel dezelfde manier als John Williams dat eerder deed.
Dit hoofdthema komt nog een aantal malen terug in de score, vaak in tracks die nog meer actiegericht zijn dan de openingstrack. Want Ottman heeft zijn score vooral een actiescore gemaakt, met veel snelle, grillige en opzwepende muziek, die niet altijd even melodieus is. Dat blijkt ook al gelijk uit de track 'Cosmic Storm', die overigens wat meer ingetogen begint, maar daarna behoorlijk in de actiemodus gaat.
De nogal woest klinkende track 'Superheroes' laat behoorlijk grillige klanken horen in een nogal spannende setting, waarin ook de koperblazers van het hoofdthema weer terugkomen. De track sluit overigens prachtig ingetogen af, met een mooie variant op het hoofdthema, waarbij een solo koperblazer de show steelt.

Een aspect dat volop door Ottman wordt ingezet is het gebruik van koorklanken. Dat is al gelijk in de openingstrack te horen en wordt gedurende het album vaak ingezet. Koorklanken geven een wat bombastische kleuring aan de muziek, die veelal een wat meer heroïsche sfeer veronderstellen. Maar Ottman past die koorklanken niet alleen toe voor een meer heroïsche tint, maar ook om de spanning te verhogen. Daarvoor laat hij de stemmen dan meer tegen het atonale aan schuren of juist heel grillig, zelfs wat chaotisch klinken. Die muziek klinkt daardoor duidelijk minder fraai, hoewel het in de film vast z'n effect zal hebben.
Ook vormt de actiemuziek soms een soort grilligheid die meer bij komische scenes zou passen. De muziek wordt dan een beetje slapstickerig, waarbij de stoere koperblazers bijna staccato spelen. De muziek komt dan wat simplistisch over en klinkt duidelijk zo fraai.

Behalve actiemuziek, waaruit het grootste deel van de score op dit album bestaat, zijn er ook de nodige pauzemomenten. En die zijn ook nodig, want de grilligheid en agressiviteit waarmee Ottman de muziek veelal presenteert, laat je soms snakken naar wat meer ingetogen momenten. Die komen dan gelukkig af en toe voorbij in tracks als 'Planetarium' en 'Changing', waarbij de eerste wat meer houtblazers laat horen, op een aangename melodie. 'Changing' laat zich meer door keyboard en strijkers leiden, waarbij in de tweede helft van de track de spanning alweer toeneemt.
De afsluitende track 'Fantastic Proposal' begint ook met fraaie ingetogen klanken, maar in de tweede helft laat Ottman de melodie van het hoofdthema weer terugkomen en neemt de heftigheid weer toe, zelfs compleet met koorklanken. Toch blijft de muziek fraai harmonisch, waardoor dit een fraaier afsluiter van het album is geworden.

Kortom, met zijn muziek voor de superheldenfilm Fantastic Four heeft John Ottman een heel behoorlijke score afgeleverd. Weliswaar komt het hoofdthema aanvankelijk wat mager uit de verf, later wordt dat beter. De score bestaat echter vooral uit nogal grillige actiemuziek en dat heeft Ottman op zich goed gemaakt, maar om los van de film van te genieten is wel een dingetje. Dat lukt veel beter met de meer ingetogen tracks of delen van tracks die redelijk over het album verspreid zijn. Dan is de muziek fraai melodieus en prima genietbaar. De vele koorklanken zorgen soms voor een prettig heroïsche kleuring van de muziek, maar verzanden soms ook in grillige en grimmige chaos. Omdat de nogal heftige actiemuziek veruit de overhand heeft, krijgt deze score een waardering die niet hoger komt dan 66 uit 100 punten.
Fantastic Four - 07/10 - Revisione del Tom Daish, presentato a (Inglese)
First there was Elf-Man who conquered the Bat, the Spider, the Dark, the Hulk, the Flash. Then, from out of nowhere, Ott-Man swept in to take on the X's, is soon to fly and (hopefully) be Super, but his current challenge is to take on the Fantastic 4 and usurp Elf-Man from his high station. Unfortunately, for legal reasons, the adventures of Ott-Man can no longer be told in this ridiculous way and a review must now take place. Evidently, directors and producers thought a lot more of Ottman's X-Men 2 score than I did and so he now seems to be getting the plum superhero assignments. Bringing to life characters who can stretch, flame, be invisible or resemble a giant turd is clearly a technical obstacle that only CGI can fully overcome and so we get to the Fantastic 4. If only they had bothered to make the rest of the film as well as the technical aspects it might have been brilliant, but this is aiming away from the angst and more to the popcorn end of the comic book to movie spectrum and entirely likely to become another ongoing franchise from the Marvel comic store.

Next to the dazzle of Elfman's efforts (even the slightly rushed Hulk), Ottman's score to X-Men 2 didn't impress me much and seemed surprisingly mundane and melodically uninteresting. However, for the Fantastic 4, Ottman has clearly been steered in the direction of an Elfman-lite sound world, notably the Spider-Man scores. Some of the Elfman flourishes are in evidence; the descending string motifs and even a short motif that concluded the Train cue from Spider-Man 2 which Ottman turns into a recurring action figure. It is actually quite effective here, but the nearness - in terms of the notes of the motif itself, the context, film genre and recentness of the precedent, makes the similarity rather off-putting. Having said that, Ottman's memorable, if rather brief, main theme is entirely his own invention. If a touch simplistic, it works nicely as a brief fanfare for the group, although it works better in the larger context of the action cues than in the Main Titles workout.

The action is generally well conceived, although Ottman's orchestration does tend toward the less inspired for these passages. Compared to the dizzying layers of orchestra, percussion and synths in Elfman's scores, Ottman's feels a touch simplistic, almost as though he isn't quite confident enough to mix and match layers of instrumental texture. The result is occasionally chunky orchestration with the musical line moving in the same direction rather than moving against each other, which is far more effective for generating momentum and dramatic tension. What's frustrating is that the darker portions show a composer with capable of far more sophistication. Power Hungry, Lab Rat and most notably, the end of Cosmic Storm whip up quite an impressive frenzy and show Ottman's skills and individual style much more strongly than the slightly simplistic superhero stuff. A few lighter moments disperse the action onslaught and Planetarium, Changing and Fantastic Proposal are quite lovely, if not hugely memorable.

If all that sounds a bit of a downer then be assured that there is still plenty to enjoy in the Fantastic 4 - it covers the main bases of excitement, darkness (notably some heavy duty choral work for Dr Doom) and some light character building moments. In isolation, Fantastic 4 stands fairly well on its own merits, but in a genre so replete with indelible efforts from the Hollywood composing elite at the top of their game, it isn't quite strong enough to join those ranks. I'm still unsure what he'll make of Superman (John Williams at the top of his game is nigh on impossible to follow), but Fantastic 4 shows Ottman getting more comfortable with bringing some of his personality to big money, mainstream Hollywood scoring. If he can come a little further out of the shadow of Danny Elfman and sharpen his action skills, he'll be producing some fine blockbuster scores in no time. Here's hoping. Not quite fantastic, but grand enough adventure all the same.
Fantastic Four - 03/10 - Revisione del Gert Bleus, presentato a (Olandese)
John Ottman verbaasde me enorm indertijd toen hij de score schreef voor 'The Usual Suspects'. Maar sindsdien is het enkel maar bergaf gegaan met hem.
Waarom vragen ze telkens hem voor een superhelden film ? X-man 2 was ook niet veel soeps (uitgezonderd enkele tracks).
Fantastic Four heeft een echt 'theme' nodig. Zoals John Williams 'Superman' één gaf of Danny Elfman 'Spider-man'.
Er is wel degelijk een 'theme' doorheen de tracks, maar bijlange niet memorabel genoeg en te sporadisch.
Maar Ottman doet maar wat, zijn scores zijn inspiratieloos, vaag en soms pijnlijk voor de trommelvliezen. Enkel 'Bon Voyage' klinkt leuk.
'Battling Doom' is ook een redelijk genietbare track, maar deze kan helaas de rest niet goedmaken, want de rest is maar een gewirwar van geluiden.
Ik heb ergens gelezen dat John Ottman een zeer grote fan is van het werk van John Williams en dat blijkt ook in deze soundtrack. Sommige noten klinken zeer bekend in de oren en doen meteen denken aan het oeuvre van John Williams. Maar elke componist moet zijn eigen stijl hebben vind ik en niet teveel kopiëren van anderen.Ik denk dat Ottman eerder aan zijn vet loonbriefje dacht dan aan een memorabel superheldentheme te composeren.
Ik vrees het ergste voor de nieuwe Superman film.
Deze film was beter gediend met een componist al la Alan Silvestri (zie Van Helsing en Back To The Future). Een avontuurlijke, spannende en soms luchtige score had ik van deze film verwacht. Helaas...misschien is er nog hoop voor de sequel.
Ik raad eerder de soundtrack van deze film met de gezongen liedjes aan. 'On Fire' van Lloyd Banks is stukken beter dan al deze tracks tesamen.

ps : Mischien ben ik zo streng voor deze soundtrack omdat ik die samen met 'Batman Begins' (mijn favoriete score van 2005) heb aangeschaft en die twee teveel met elkaar vergelijk.


Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più