A Simple Favor

Dit is de tiende recensie uit een serie van Theodore Shapiro.

Vorige: Tropic Thunder
Volgende: Spies in Disguise

De Amerikaanse thriller A Simple Favor is met de nodige humor geregisseerd door Paul Feig (Bridesmaids, The Heat, Last Christmas, The School for Good and Evil), waarbij hij ook meewerkte aan de productie. De film is gebaseerd op de gelijknamige debuutroman van Darcey Bell, dat een jaar eerder uitkwam. De film is door de critici gemiddeld erg goed ontvangen en was ook in de bioscopen een groot succes. Eind 2023 zou een opvolger in productie gaan.
Het verhaal draait om Stephanie (Anna Kendrick). Ze maakt vlogs speciaal voor ouders en raakt bevriend met Emily (Blake Lively), die getrouwd is met de weinig succesvolle Sean (Henry Golding). Hun financiële situatie laat te wensen over. Als Emily en Sean beiden apart op reis moeten, past Stephanie op hun zoontje. Als ze vervolgens Emily probeert te bellen, krijgt ze geen contact. Ze hoort dat Emily in Miami zou zijn en belt Sean op uit ongerustheid. Dan hoort ze van de politie dat het lichaam van Emily zou zijn gevonden, waarbij een zware leverschade en heroïne een rol zouden spelen. Maar haar man Sean had net een levensverzekering op haar naam gezet...

De muziek voor deze thriller is van Theodore Shapiro, die er een gelaagde score voor componeerde, die uitstekend bij het mystery-thriller-comedy-karakter van de film past. De muziek is enerzijds vrij donker en grimmig, terwijl aan de andere kant er de nodige lichtheid en luchtigheid aanwezig is. Bij dat laatste heeft Shapiro zich vooral gericht op elementen die met de kindertijd te maken hebben, wat een belangrijk onderdeel van het filmverhaal is. Dat heeft hij gerealiseerd door met piano-achtige instrumenten te werken, zoals een celeste, piano, chimes en vibrafoon. Soms heeft Shapiro die klanken door de elektronische trukendoos gehaald, om ze een bepaalde specifieke kleuring te geven. Deze klanken zijn al vanaf de openingstrack te horen.

Die openingstrack presenteert ook gelijk de themamelodie, die nog duidelijker in de tweede track naar voren komt. Het is een prettige melodie met een rafelrandje. Dat rafelrandje geldt voor veel meer tracks, want het blijft toch vooral muziek voor een spannende film. De spanning wordt door Shapiro opgevoerd doordat hij via de underscore vaak wat dreigende klanken invoegt op een hoofdmelodie die vaak helemaal niet zo dreigend aanvoelt. Binnen het geheel van het arrangement ontstaat er dan toch een sfeer van dreiging of zelfs van spanning. De lage klanken van strijkers of juist de langer aangehouden vibrerende hogere strijkerklanken dragen daar zeker aan bij. En dat doen ook de klanken die wat meer off-key zijn of zelfs wat dissonant, zoals goed te horen is in 'Born Rotten', of zelfs chaotisch, zoals in 'The Dutch Reunion'.

Shapiro is al in een vroeg stadium van de film begonnen met componeren, in nauw overleg met regisseur Feig, die sinds Spy uit 2015 met Shapiro heeft samengewerkt. Zo kon Feig al tijdens de productie van de film over de muziek voor een specifieke scene beschikken, waardoor ze de tijd hadden om de muziek bij te schaven of te veranderen. Feig was ook degene die Shapiro gevraagd had om een centrale themamelodie te gebruiken. Die prettige themamelodie komen we in de score op dit album dan ook vele malen tegen, in steeds andere uitvoeringen. Want de muziek is zeker ook gevarieerd. Een van de fraaiere uitvoeringen is te horen in de track 'Grim News', ondanks de tracktitel, en ook 'Breadcrumbs' is een fraaie track. Deze melodie zorgt voor een bepaalde sfeer die fijngevoelig overkomt.

Een redelijk deel van de muziek op het album is behoorlijk aan de minimalistische kant en laat dan bijna alleen underscore horen, zonder dat er verder veel gebeurt. Het zorgt ervoor dat een deel van de muziek toch wat saai overkomt. In de film zal de muziek vast werken als ingrediënt om de dreiging te versterken, of juist om ruimte te geven aan de humor in de film, maar los daarvan is het dan toch wat eentonig.

Kortom, met zijn muziek voor de mystery-thriller met komische noot A Simple Favor heeft Theodore Shapiro een heel redelijk beluisterbare score gecomponeerd. De muziek is nergens echt grimmig of chaotisch, of juist te dissonant. Het valt allemaal erg mee, terwijl de themamelodie juist erg aanspreekt. Die melodie komt in veel tracks terug, vaak gespeeld door piano-achtige klanken, die dan vaak elektronisch wat aangepast zijn. Veel tracks komen redelijk dreigend over, maar ook zijn veel tracks nauwelijks interessant, omdat ze toch wel erg naar het minimalistische neigen. Als geheel is de score desondanks best heel aardig en de waardering komt daarmee op 68 uit 100 punten.