Hannibal Rising

Met de film Hannibal Rising regisseerde Peter Webber de vijfde film over Hannibal Lecter. De filmserie begon met Manhunter uit 1986. Daarna volgde het enorme succes van The Silence of the Lambs in 1991, tien jaar later gevolgd door Hannibal. In 2002 volgde een remake van Manhunter met de titel Red Dragon, als een prequel op The Silence. In 2007 kwam de vijfde film uit, als een prequel op Red Dragon.
De film valt, evenals z'n vier voorgangers, in het genre van de horrorachtige psychologische thriller en ook weer gebaseerd op de romanserie van Thomas Harris over Hannibal Lecter. Hoewel de film door de pers nogal mager ontvangen is, wat het in de bioscopen toch behoorlijk succesvol.
Het verhaal begint tijdens de tweede wereldoorlog in de Balkan, waar de familie Lecter dan woont. Bij een aanval komen de beide ouders om, waarna de dan efjarig Hannibal en zijn zus Mischa te maken krijgen met rebellen. Kennelijk overleeft alleen Hannibal die confrontatie. Hij belandt in een weeshuis, dat gesticht is in hun eigen voormalige kasteel. Jaren later weet hij daaruit te ontsnappen en vertrekt naar Parijs, waar het hem lukt om een studie geneeskunde te volgen. Dan ontdekt hij hoe zijn zusje aan haar einde is gekomen en neemt zich voor om de daders genadeloos te straffen...

De score bij deze groezelige film is van Ilan Eshkeri, maar ook de Japanse componist Shigeru Umebayashi werkte beperkt mee aan de score. Zij hebben een voornamelijk orkestrale score gecomponeerd, waarbij Eshkeri het leeuwendeel voor z'n rekening genomen heeft. Het album bevat dan ook alleen muziek van Eshkeri.

Een deel van de muziek voor de film valt een beetje onder de noemer 'soundscape', wat eigenlijk nogal minimalistische orkestrale muziek is, meestal in een nogal donkere kleuring. Vaak is deze wat minimalistische muziek onderdeel van een track met ook grotere orkestrale inzet. Met het nodige getokkel op violen, of vibrerende celloklanken en lage basklanken probeert Eshkeri dan een creepy sfeer neer te zetten. En dat lukt hem prima, want de spanning druipt soms van de muziek af. Melodieën kun je het niet echt noemen, hooguit motieven die aan melodieën doen denken.
Soms pakt Eshkeri uit met flinke atonale uitbarstingen, die dan ook nog af en toe overgaan in vol orkestrale chaotische muziek. Dat zet de spanning dan even weer op scherp.

Het eerste deel van het album is het meest prettig te beluisteren. De vrouwenstem van Claire Booth, die dan regelmatig te horen is, draagt daar flink aan bij. Die stem is redelijk melodieus en geeft tegelijk toch iets geheimzinnigs en onheilspellends aan de muziek. Aan het eind van de score komt zij nog weer terug in een paar tracks. De underscore van vooral strijkers houdt de muziek daarbij op een hoog spanningsniveau. Want het blijft natuurlijk een horrorfilm met een psychologisch randje (hoewel de meningen daarover verdeeld zijn). De muziek is daardoor natuurlijk wel aan z'n stand verplicht om dat te versterken en op z'n tijd uit te vergroten. Toch doet deze orkestrale score het eigenlijk best wel goed, ook omdat de muziek redelijk gevarieerd is, terwijl de spanningsboog vrijwel constant hoog ligt.

Kortom, met Hannibal Rising heeft Ilan Eshkeri een best wel goede orkestrale score gecomponeerd voor deze psychologische horrorfilm. Het eerste deel van de score is daarbij nog wel het meest aangenaam. Dat komt dan vooral vanwege de stem van Claire Booth, die toch een redelijk melodieus kleurtje aan de muziek meegeeft. Het tweede deel van de score blijft dan weer teveel hangen in ongemakkelijke underscore met vaak wat creepy en onheilspellende arrangementen. De waardering voor deze horrorscore komt zo toch uit op 61 uit 100 punten.