Hot Fuzz
Original Motion Picture Score

De Britse film Hot Fuzz is geregisseerd door Edgar Wright (Shaun of the Dead, The World's End, Baby Driver), die het scenario samen met hoofdrolspeler Simon Pegg schreef. Voor hun actiekomedie hebben ze 'geleend' uit talloze andere (serieuze) actiefilms. De film is in de pers erg goed ontvangen en was eveneens een groot succes in de bioscopen. Wright en Pegg noemen de film het tweede deel uit hun 'cornetto-trilogie' (samen met Shaun of the Dead als eerste en The World's End als laatste deel), waarbij elke film een behoorlijk andere 'smaak' heeft, gesymboliseerd door het bekende ijsje, die ook daadwerkelijk in elke film (even) te zien is.
Het verhaal draait om de succesvolle politie-officier Nicholas Angel (Pegg), die vanwege jaloezie op z'n succes wordt overgeplaatst naar een plattelandsdorp, die al een aantal jaren de prijs heeft gewonnen als 'dorp van het jaar'. Daar moet hij samenwerken met de zoon van de politie-inspecteur, Danny Butterman (Nick Frost), een samenwerking die aanvankelijk wat stroef verloopt. Maar dan vallen er steeds meer doden onder verdachte omstandigheden, waarvan Angel denkt dat het moorden zijn. Naarmate zijn onderzoek, later samen met Danny, vordert, vallen er steeds meer doden. Hij komt erachter dat er een organisatie achter zit, geleid door politie-inspecteur Butterman (Jim Broadbent), die de 'dorp van het jaar'verkiezing probeert te beschermen...

Dit is de recensie van de LP van de original score van David Arnold voor de film, in de zogenaamde 'Cornetto Edition', waarbij de grap is dat de LP op de bovenkant van een cornetto-ijsje lijkt.

David Arnold heeft voor de film een stevige score gecomponeerd, met arrangementen die aan bekende thema's uit zestiger en zeventiger jaren misdaadfilms doen denken. Het film-noir gehalte van de score is vrij hoog, met veel koperblazers en agressieve strijkers. Samen met een flink aandeel elektronische klanken en aparte effecten doet de muziek behoorlijk donker en vaak wat grimmig aan. De elektronische effecten laten daarbij horen dat we toch met een moderne score van doen hebben.

Het album opent met het thema voor de film, die op zich best goed in het gehoor ligt, al spreekt de melodie wat minder aan. De muziek doet in de verte denken aan het oude Mission Impossible thema van Lalo Shifrin. De elektronische klanken die Arnold toegevoegd heeft aan de orkestrale instrumentaties zorgen voor een behoorlijk massieve kleuring van de muziek, waardoor deze thematrack behoorlijk stevig en wat grimmig overkomt.
De elektronische kleuring is in de track 'Village Idiots' een stuk sterker dan in de openingstrack. Vooral de typerende effecten zorgen daarvoor en geven er een onheilspellend karakter aan, maar halverwege wordt de muziek melodieuzer en ingetogener, wat de beluisterbaarheid sterk verbetert. Daarna komt de spanning echter al snel weer terug en verdwijnt de aantrekkelijkheid van de muziek.
De track 'Hotels and Killers' heeft een mooi ingetogen eerste helft, met fraai getokkelde gitaarklanken. Ook de tweede helft wordt de melodie fraai op keyboard gespeeld, met een lichte elektronische underscore. Een fraaie track.

De kortere track 'Murder, Murder, Murder' is meer een vrij standaard thrillertrack, waarbij ook weer de keyboard een belangrijke rol speelt.
De even lange track 'Neighbourhood Watch' is een rustige, ingetogen track met een prettige, lieflijke melodie, die bijna aandoet als een lullaby of wiegenlied, op de laatste 15 seconden na. Een prettig beluisterbare track.
De track op de B-kant van de LP is een lange suite van ruim 23 minuten, met allerlei delen van cues uit de score. Deze track is ook meegenomen als laatste track op het vrij populaire soundtrackalbum die bij de film is uitgebracht. De variatie binnen deze suite is groot, met daarin spannende, bijna creepy gedeelten, maar ook haast meeslepende stukjes uit de meer melodieuze cues. Soms komen zelfs heftige koorklanken voorbij. Vooral de melodieuze gedeelten trekken deze suite nog naar een best wel aangenaam luisterniveau. Vooral het laatste gedeelte van de suite is erg fraai.

Kortom, met dit 'Cornetto-album' voor Hot Fuzz heb je eigenlijk de Original Score in handen. De muziek van David Arnold heeft overwegend een wat donkere en grimmige sfeer die aan andere film-noir scores uit vervlogen jaren doet denken. Het album bevat ook meer ingetogen en melodieuze muziek, die de beluisterbaarheid nog flink optrekt. De waardering voor dit 'Cornetto-album' komt daarmee op 73 uit 100 punten.