David Lynch is en blijft één van mijn favoriete regisseurs. Zijn films, een balans van seks, geweld en zwarte humor, blijven voor altijd in mijn geheugen gegrift. Zijn tijdloze televisieserie Twin Peaks is wereldwijd bekend, mede door het fantastische en catchy beginmuziekje gecomponeerd door vaste huiscomponist Angelo Badalamenti. Later won hij zelfs een Grammy won in 1990 voor zijn instrumentale uitvoering van het thema. Bijna exact één jaar geleden was deze fascinerende man te gast op het Filmfestival Gent. Nu het festival weer in zicht komt lijkt het me een uitgelezen moment terug te blikken op de vorige editie door het bespreken van Twin Peaks, één van Badalamenti's bekendste werken.
Wat kan ik zeggen, het thema van Twin Peaks is een wereldwijd fenomeen en herkenbaar uit de duizenden na slechts de eerste seconde te hebben gehoord. De mysterieuze, beangstigende en bij momenten vrij liefdevolle sfeer bezorgt mij nog altijd kippenvel wanneer het uit mijn luidsprekers schalt. Tweede nummer op de cd is een nummer dat veruit één van de beste composities uit Badalamenti's carrière moet zijn, het thema van Laura Palmer. De manier waarop Lynch het thema samen met Badalamenti in eenzelfde kamer en op eenzelfde moment bedacht is schitterend. Lynch beschreef de beelden in zijn hoofd waarna Badalamenti ze meteen omzette in muziek, en er sinds die eerste keer niks aan veranderde. Daarom is dit ook zo'n goede track, vanwege de spontane en verhalende sfeer die erin rondzweeft. Audrey's Dance is een leuk stukje achtergrondmuziek maar voegt weinig toe aan de hele luisterervaring door zijn vrij monotone en weinig geïnspireerde opbouw. Vervolgens heeft The Nightingale zijn titel dan ook terecht verkregen. Een prachtige vrouwenstem, Julee Cruise, zingt lieflijk terwijl het tempo en de schitterende lyrics, door David Lynch zelf geschreven, je naar hogere sferen brengen.
Net zoals Audrey's Dance is Freshly Squeezed een track die maar heel weinig voorstelt, hoewel ik me er iets meer in kan vinden dan in AD. The Bookhouse Boys daarentegen is een enorm sfeervolle en bevreemdende track die perfect de typische Lynch-stijl weet weer te geven. Into The Night bevat weer de prachtige zang van Julee Cruise en de teksten van David Lynch die het geheel af maken. Night Life In Twin Peaks is een leuk stukje underscore, maar sluit helaas weer aan bij het rijtje van weinig tot nietszeggende tracks, hoewel de dreiging in de track naar het einde toe een zekere climax bereikt, hoewel dit een weinig geïnspireerde track blijft. Dan sluit Dance Of The Dream Man ook weer aan bij The Bookhouse Boys en weet me dit keer wel te bekoren. Het geheel blijft vrij krakkemikkig en monotoon, iets waar de volgende track meteen verandering in brengt. Met een vrij trage opbouw komt opnieuw het Laura Palmer thema naar boven in de track Love Theme from Twin Peaks, wat wederom voor pure luistersensatie zorgt. En om af te sluiten is er het liedje Falling dat verder aansluit op het thema van Twin Peaks en ditmaal ook gezongen wordt door wederom Julee Cruise met lyrics door David Lynch. Een prima afsluiter voor deze soundtrack.
Eigenlijk ben ik een beetje verdeeld over deze soundtrack. Er zit veel in, maar sommige tracks voegen niks toe aan het album en dienen in de serie zelf ook louter als underscore. De gezongen liedjes door Julee Cruise zijn een werkelijke streling voor het oor, maar de verschillende lounge- en jazzy-achtige tracks kunnen mij niet altijd bekoren. Hoe dan ook is dit een fijne soundtrack, waarbij elke track zonder problemen als achtergrondmuziekje voor een gezellige avond kan worden afgespeeld. In je collectie zeker een aanschaf waard, al was het maar vanwege de bekendheid van de serie die iedereen wel eens moet gezien hebben.
Dale Cooper: "Harry, I have no idea where this will lead us, but I have a definite feeling it will be a place both wonderful and strange."