Kill Bill, veruit de beste films van 2004, een echt work of art van mister Quentin Tarantino. Hij luistert naar alle muziek in het kader van zijn films, en verkiest dan nog liever bestaande muziek te gebruiken voor de montage van zijn films. Zijn soundtracks zijn dus meer dan een gewone compilatie. Het is een sfeer die uitstraalt van de muziek tracks die als enige connectie om ooit samen op een album te komen de film Kill Bill hebben. De tracks hier zijn ook effectief de soundtrack van de film, en ‘inspired by’ tracks zijn er voor een keer dus niet bij. Met Kill Bill vol.1 heeft hij niet alleen met de film, maar ook met de soundtrack een schot in de roos. In een mum van tijd kwam deze soundtrack in de top 10 cd verkoop.
Zowat de helft van de muziek verwijst naar hits van de jaren 60 en 70, aangevuld met bestaande filmmuziek en dialogen uit de film. De cd beluisteren is de film herbeleven, of toch tenminste de sfeer terug boven halen. Velen volgden zijn voorbeeld, denk maar aan Desperado, Magnolia en Ocean's 11, en dit zijn slechts enkele van de vele voorbeelden. In vergelijking met zijn vorige films, Pulp Fiction bijvoorbeeld, is er in Kill Bill een beter evenwicht tussen songs en instrumentale tracks.
Het album start met de sombere maar diepgaande song van Nancy Sinatra "Bang Bang, My Baby Shot Me Down", wat het thema van de bruid wordt. Andere songs die in het oog springen zijn Don't Let Me Be Misunderstood van Santa Esmeralda en het grappige Woo Hoo van The 5.6.7.8's. Er zijn heel wat Japanese tracks, waaronder meest schitterend de Tomoyasu Hotesi song welke eveneens in de trailer van de film gebruikt werd ("Battle Without Honor or Humility") en de ballade "Flower's of Change” van Meiko Kaji's. RZA brengt in "Ode to Oren Ishii” een mix van hip-hop en Japanse muziek en later op de cd een even vreemde score track. Maar vooral van andere films is er heel wat muziek gebruikt: uit Ironside horen we een stukje dat dient als het wraak motief van de bruid bij een flashback, uit de film Truck Turner horen we "Run Fray Run" van Isaac Hayes, Bernard Herrmann's fluit thema uit Twisted Nerve is te horen, heel wat Ennio Morricone samples uit onder andere Il Grande Duello (niet op de cd) en tenslotte Luis Bacalov's "The Grand Duel (Part Prima)". Op de cd staat als een bonus de originele trailer en twee andere trailers die Tarantino zelf monteerde.