Plunkett & Macleane

Plunkett is een crimineel en Macleane is een voormalig soldaat die zich in societykringen beweegt. De handlanger van Plunkett is eerder al door detective Chance doodgeschoten en als Plunkett dan Macleane ontmoet besluiten ze om geld van de rijken te stelen. Macleane kent immers genoeg potentiële doelwitten en Plunkett kent de methodes. Maar als ze dan een keer de koets van een rijke tot stoppen dwingen, zit daar Rebecca in, waarop Macleane direkt verliefd wordt. Maar ook detective Chance heeft een oogje op haar en hij spant het net steeds nauwer om hen heen...

Voor deze historische misdaadfilm, die zich afspeelt in het Engeland van de achtiende eeuw, maakte Craig Armstrong een aparte score. Hij combineert hierin elektronische beats met een groots koor en gebruikt daarnaast vele elektronische effecten om de spanning in de film hoorbaar te maken. Die elektronische effecten zijn soms niet om aan te horen, terwijl de tracks met de machtige koormuziek juist geweldig zijn.
De score opent met 'Hymn', een track met lichte koorklanken zonder begeleiding. De melodie is wat saai. De tweede track 'Unseen' is vooral elektronisch, met een hoop vreemde geluiden op een trage underscore van strijkers. Op eenderde gaat de track over in ruige percussiegedreven muziek, waardoorheen naderhand het koor fraai zingt op een volle orkestratie, maar op tweederde wordt de track weer onheilspellend elektronisch.
'Ruby' is een koortrack op orkestbegeleiding, maar ook hier gooien vreemde klanken roet in het eten. Het koor klinkt bij vlagen nogal schel, wat minder fraai is.
'Rebecca' is een zeer fraaie koortrack, die halverwege overgaat in het orkest. De melodie is het thema van de film en is erg fraai. Een ander mooi thema laat Armstrong horen in de track Rochester, die op een mooie orkestratie voortkabbelt.
'Robbery' is weer een typische effectentrack, die maar het beste snel overgeslagen kan worden. 'Ball' daarentegen begint met fraaie synthesizer klanken, maar al snel wordt er een irritante beat toegevoegd. Die elektronische percussie gaat de hele track zo door. 'Chance' is weer een effecten track met een hoog galmgehalte. Niet fraai.
'Business' laat weer het thema horen, maar inclusief elektronische beat. Het tweede deel van deze track lijkt meer op een soort van house muziek, inclusief schreeuwende vrouwenstem. Het derde deel is een hoop elektronische geluidsfabricage. Snel verder.
'Chances Men' is opnieuw een hoop elektronisch geluid, dat je met de beste wil geen muziek kunt noemen. 'Revelations' daarentegen is weer prachtige gedragen muziek, op het einde aangevuld met schitterende koormuziek. 'Trouble' is elektronisch lawaai. Skippen. 'Duel' is wel orkestraal, maar zeurt een beetje op een melancholieke melodie.
'Love Declared' is ook melancholiek en orkestraal, maar heeft een iets fraaiere melodie. 'Disaster' is weer een elektronisch lawaai track. Gewoon overslaan. 'Hanging' is daarvan het tegenovergestelde en is een machtige koortrack met groots koor op orkestbegeleiding, die daarnaast ook dramatische klanken kent. Een indrukwekkende track.
'Escape' is een soort Hanging part 2, maar nu heeft Armstrong er een elektronische beat doorheen gemixt. Ik moet toegeven: het klinkt best fraai, wat vooral aan de grootse koorklanken de danken is. 'Resolutions' slaan we weer over. Lawaai dat in een bloederige horrorfilm niet zou misstaan. 'Houses in Motion' is een soort van rap-achtige song in een rave-uitvoering. Moet je van houden.
De slottrack 'Childhood' tilt de score niet hoger. Het is een rustige track met synthesizerklanken met een wat ijzig klinkende galm, die je met een wat gemengd gevoel achterlaat als de score is afgelopen.

Een erg aparte score levert Craig Armstrong af met Plunkett & Macleane. Veel tracks bestaan uitsluitend uit elektronisch lawaai, niet om aan te horen, terwijl andere tracks de mooiste koorklanken kennen. En daar zit dan maar weinig tussenin. De beste oplossing: zet de fraaie tracks in een apart bestand of op een apart gebrande cd en gooi de rest weg. Want met die lawaaitrack ga je de score niet nog eens beluisteren. Maar dan mis je dus de pareltjes tussen de zwijnen.
Die pareltjes krijgen van mij gemiddeld een ruime 8, het lawaai krijgt een 1. Gemiddeld voor de hele score kom ik zo op een vijfje.