Paperhouse


Milan Records (3299031037421)
Film | Anno: 1988 | Rilascio pellicola: 1988 | Formato: CD
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia Artista/Compositore Durata
1.Overture6:30
2.Is Anybody There?11:08
3.SanctusGabriel Faure1:44
4.I'll Be Back2:20
5.The StaircaseStanley Myers1:46
6.Me And My Daughter, We Get On Like A House On Fire17:42
 41:10
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

Paperhouse - 08/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
De Britse film Paperhouse is een jeugdthriller die zich voor een deel afspeelt in een droomwereld. De film is geregisseerd door de Brit Bernard Rose (Candyman, Immortal Beloved, Anna Karenina) en is gebaseerd op een boek van Catherine Storr. Van hetzelfde verhaal was al eerder, in de zeventiger jaren, een jeugd-tv-serie gemaakt. De film is door de critici overwegend erg goed ontvangen. De hoofdrolspeelster was de toen dertienjarige Charlotte Burke, die daarna nooit weer in een film geacteerd heeft.
Het verhaal draait om de elfjarige Anna Madden (Burke). Ze is ziek thuis, waar ze tekeningen maakt. Op een dag tekent ze een huis. Als ze later in slaap valt droomt ze, dat ze zich in dat huis bevindt dat ze eerder getekend heeft. Ze tekent een gezicht op een vochtige ruit, maar het gevolg is dat ze in haar volgende droom opnieuw in dat huis is, waar nu ook een zieke jongen, Marc (Elliot Spiers) schijnt te wonen. Als ze weer wakker is en de dokter (Gemma Jones) komt, vertelt ze hem over haar dromen, waarbij de dokter zegt een echte Marc te kennen die ziek is. Anna wil dat haar vader (Ben Cross) helpt en ze tekent hem in het huis, maar hij kijkt was boos, waarop ze hem uitgumt. Toch verschijnt hij in haar volgende droom, maar dan als een monster...

De muziek bij deze film werd aanvankelijk gecomponeerd door Stanley Myers, maar zijn score werd door de producent afgekeurd. Er was toen nog maar weinig tijd voor een nieuwe score. Hans Zimmer was toen al gepromoveerd van leerling van Myers tot assistent van Myers en hij bood aan om in die korte tijd een nieuwe score te maken, waar de producent op in ging. Waar Myers vooral orkestrale muziek componeerde, deed Zimmer dat vooral elektronisch en ook zijn vervangende score voor deze film is dan ook volledig elektronisch. Toch is nog wat muziek van Myers' score in de film opgenomen en die muziek staat ook op het album dat van de score is uitgebracht.

Het album opent met de 'Overture', die aanvangt met bijna een minuut windgeruis, van waaruit de muziek steeds iets sterker wordt. Rond te twee minuten komt het centrale thema voor het voetlicht in een muzikale kleuring die behoorlijk orkestraal klinkt en waarin Zimmer vervolgens stevig uitpakt met een mooie melodie, die licht melancholiek is. Ondanks de orkestrale sfeer hoor je toch goed dat de muziek uit de elektronische trukendoos komt. Het klinkt echter erg fraai allemaal, met mooie harmonieën en in een prettig symfonische setting. Zelfs stevige koorachtige klanken ontbreken niet en de muziek krijgt daardoor soms bijna een klassieke grandeur.
In de tweede track begint de spanning toe te nemen en krijgen we eerst wat creepy muziek te horen, met ijle klanken, plotselinge uitbarstingen en grommende muziek. Pas na ruim vijf minuten komt de melodie van het mooie thema weer voorzichtig naar de voorgrond, waarna deze in volle elektronische kleuring voor het voetlicht komt. Daarmee sluit de track erg fraai af.
Die themamelodie loop door in de derde track 'Sanctus', en blijkt dan gebaseerd te zijn op een muziekstuk van Gabriël Fauré, zijn 'Requiem'. De orkestrale elementen uit deze veel kortere track zijn dan weer gedirigeerd door Stanley Myers. Een erg fraaie track.
En ook de track 'I'll be Back' is een fraaie, melodieuze track, hoewel de muziek wel een erg elektronische smaak heeft.

Dan volgt 'The Staircase', een track die deels door Stanley Myers is gecomponeerd. Het begint dan als een erg fraai orkestraal koorzangstuk. Naderhand zijn hier elektronische klanken aan toegevoegd, waarin ook Zimmer's themamelodie weer te horen is. Het laatste deel is weer geheel klassiek en enigszins gedragen. Deze track heeft een bijna hymnische stijl en is dan ook erg plezierig om naar te luisteren.

De laatste track duurt maar liefst ruim 17 minuten en begint met de nodige wat meer dreigende muziek, die na een aantal minuten overgaat in muziek die zo bij een horrorfilm zou passen, hoewel de film geen horrorfilm is, maar er soms wel even tegenaan hangt. Die horroreffecten worden later nog weer aangevuld met jankende elektrische gitaren en met vervormde stemgeluiden. Dat maakt de muziek er allemaal niet toegankelijker op. Iets over de helft gooit Zimmer er zelfs de geluiden van een kerkorgel tegenaan, die hij uit z'n elektronische trukendoos tovert. Die gaan daarna, rond elf minuten, weer over in elektronisch gevormde koorgeluiden. Maar daarna gebeurt het. Dan gaat Zimmer echt los en giet hij zijn fraaie melodieën in machtig bombastische klanken en rolt er zowaar een geweldige laatste zes minuten uit, die de eerste elf minuten ruimschoots compenseren.

Kortom, met zijn score voor Paperhouse heeft Hans Zimmer een van zijn eerste visitekaartjes afgegeven en vanaf dat moment zou zijn carrière een enorme vlucht nemen. Toen de score van Stanley Myers werd afgekeurd, nam zijn assistent Zimmer het stokje van hem over en integreerde nog de nodige muziek van Myers in zijn eigen score, zodat Myers toch ook credits zou krijgen. Zimmer maakte er een geheel elektronische score voor en hij schreef een fraai hoofdthema dat hij baseerde op een stuk van Fauré. Met zowel ingetogen klanken als heftig bombastische, maar steeds harmonieuze muziek heeft hij er een bijzonder prettig in het gehoor liggende score van gemaakt, die zelfs filmrecensenten opgevallen is. Ondanks de dreigende en soms ronduit horrorachtige elementen in z'n score krijgt deze toch een mooie waardering van 83 uit 100 punten.

Daarmee is dit mijn laatste recensie van dit jaar 2021, en wens ik jullie allemaal een goed filmmuziekjaar in 2022!!

Altre versioni di Paperhouse (1988):

Paperhouse (1989)
Paperhouse (1988)
Paperhouse (1988)


Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più