Everest


Film | Data di rilascio: 18/09/2015 | Rilascio pellicola: 2015 | Formato: CD, Digital Download
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia   Durata
1.The Call3:11
2.Setting Off from Kathmandu1:16
3.First Trek: Base Camp2:30
4.Arriving at the Temple (The Monks of Tharig Monastery)1:01
5.The Lowdown2:36
6.A Close Shave3:25
7.Starting The Ascent3:06
8.To Camp Four2:09
9.Someone Loves Us1:56
10.Summit4:57
11.Time Runs Out6:58
12.Lost2:23
13.Last Words2:58
14.Beck Gets Up2:55
15.Chopper Rescue2:20
16.Epilogue5:11
 48:52
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

Everest - 06/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
Het avonturendrama Everest gaat over een dramatische beklimming van de bekende berg. De film is geregisseerd door de IJslander Baltasar Kormákur en gebaseerd op het waargebeurde verhaal van de ramp die zich in 1996 op deze berg voltrok. De film is opgenomen in IMAX-3D formaat in Nepal, de Alpen en in IJsland. Maar de scenes op de top van de berg zijn opgenomen in de studio, waar die top is nagebouwd. De film is door de critici positief ontvangen en was ook in de bioscopen een groot succes. Hetzelfde verhaal is overigens al veel eerder verfilmd onder de titel Into Thin Air, eveneens gebaseerd op het boek van overlever Jon Krakauer.
Het verhaal draait om de beklimming van de Mount Everest in 1996 door twee groepen, een onder leiding van Rob Hall (Jason Clarke) en een onder leiding van Scott Fisher (Jake Gyllenhaal). Om te voorkomen dat klimmers elkaar in de weg zitten, besluiten Rob en Scott om samen te werken. Op de ochtend van de klim vertrekken ze vanaf basiskamp vier om vandaar in een keer naar de top te komen en voor de schemer weer terug te zijn. Rob haalt met een aantal deelnemers de top, maar sommigen zijn nogal vertraagd. Ook Scott en een paar andere klimmers hebben last van hoogteziekte. Als ze gezamenlijk, eigenlijk veel te laat om nog tijdig terug te keren, beginnen aan de afdaling, komt er een sneeuwstorm opzetten en blijken zuurstoftanks niet op de afgesproken plekken te staan...

De muziek bij deze film is van Dario Marianelli, die er deels een nogal etherische score voor componeerde. Zijn muziek benadrukt niet zozeer de ramp zelf, die in de film nauwelijks van enige muziek is voorzien, maar uitsluitend begeleid wordt door de geluiden van natuurgeweld. Veelmeer heeft hij geprobeerd om de kleuring van Nepal en de bijna religieuze sfeer van de berg en de omgeving daarvan te verklanken. Ook de emoties van de klimmers worden door de componist niet vergeten.

De score kent vrij veel elektronische invloeden. Veel van de muziek die de Nepalese omgeving moet verklanken komt uit de elektronische trukendoos, maar geeft wel een wat etnische kleuring aan sommige tracks, waarbij dat vooral aan de percussiekant van het instrumentarium zit.
Wanneer de film de klimmers volgt op hun spannende tocht naar boven, dan wordt er door Marianelli vooral gespeeld met stevige percussie op een tamelijk ingetogen underscore. Dat geeft soms een wat overdadig gevoel, maar het klinkt niet slecht. Die underscore komt in veel tracks naar voren en wordt vooral gespeeld met viool en cello als leidende instrumenten. Daar wordt dan vaak beperkt wat orkestrale instrumentatie onder gezet, zodat er een wat vollere klank ontstaat, terwijl de muziek toch wat aan de minimalistische kant blijft klinken.

Het album opent met 'The Call', waarin een galmende cello in een mineure melodie en wat geluidseffecten te horen zijn, waarna een vrouwenstem wordt toegevoegd. Halverwege komen er meer strijkers bij en valt ook de percussie in, die er samen met de koperblazers een stevige track van maken. Maar de melodie, die heel aardig is, beklijft niet echt.
De tweede track opent met piano, cello en viool, waarna opnieuw het orkest bij komt, inclusief de opnieuw stevige percussie. En ook de derde track heeft die stevige kleuring.
De etnische klanken komen vooral naar voren in 'Arriving at the Temple', wat daarmee bijna een soundscape-track is, vrijwel zonder melodie. Die etnische klanken worden hier gespeeld door The Monks of Tharig Monestery, zoals de hoes het aangeeft. Ook aan het eind van 'The Lowdown' komt die Nepalese kleuring terug.
In 'A Close Shave' neemt het actiegehalte behoorlijk toe, met up-tempo percussie in een hartslagritme en spannende effecten en andere doffe percussieslagen. Ook 'Lost' en 'Chopper Rescue' zijn stevige actietracks, overigens met nauwelijks behoorlijke melodieën. En mooie melodieën waren al vrij schaars in deze score.

'Starting the Ascent' en 'To Camp Four' zijn wat meer melodieus, maar echt aansprekend zijn die niet, hoewel de harmonieën van de strijkers erg fraai zijn.
De vrouwenstem, die ook al in de openingstrack te horen was, komt terug aan het begin van 'Someone Loves Us', waarna fraaie strijkers het overnemen. Die fraaie strijkers spelen ook in 'Summit', waarin ze aangevuld worden met stevig drummende percussie, waardoor dit eigenlijk een heel fraaie track is, de fraaiste van het album.
Ook 'Time Runs Out' begint erg fraai met ingehouden lage koperblazers, strijkers en lichte percussie, maar na anderhalve minuut begint de spanning toe te nemen. Toch blijft dit binnen de perken en blijft de muziek goed beluisterbaar.

De track 'Last Words' heeft weer die dromerige, wat etherische sfeer die ook de score als geheel een beetje uitstraalt. Maar de melodie blijft toch behoorlijk aan de magere kant.
Het album sluit af met de toepasselijke track 'Epilogue'. Hier presenteert Marianelli een emotioneel samenspel tussen viool, piano en cello, waarbij de vrouwenstem zorgt voor extra lading. Op zich een prachtige instrumentatie, met enerverend spel van beide strijkers, maar de melodie laat het toch een beetje afweten en kan mij in ieder geval niet raken, anderen allicht wel. Toch hoort deze ook voor mij tot de fraaiere tracks van het album.

Kortom, met zijn muziek voor Everest heeft Dario Marianelli een voor de film allicht pakkende score gecomponeerd. Maar om als luisteraar los van de film van te genieten is toch wat anders. De muziek heeft een wat etherische kleuring bij een wat minimalistische instrumentatie. De percussie is erg goed en in veel tracks nogal nadrukkelijk aanwezig, wat in de film voor extra spanning zal zorgen, maar wat de muziek ook voor de luisteraar toch net wat prettiger maakt. De etnische kleuring van sommige tracks doet dat dan juist weer niet. Het grote gebrek van de score zijn de wat magere melodieën, die vooral in mineur staan en de muziek een wat droevige, introspectieve kleuring geven. Dat gebrek aan fraaie melodieën doet de score eigenlijk een beetje de das om, want de waardering komt daardoor niet hoger dan 61 uit 100 punten.


Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più