Transformers: Dark of the Moon


Film | Data di rilascio: 28/06/2011 | Rilascio pellicola: 2011 | Formato: CD, Digital Download
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia   Durata
1.Dark Side Of The Moon3:49
2.Sentinel Prime3:16
3.Lost Signal4:08
4.In Time You'll See3:16
5.Impress Me3:00
6.We Were Gods Once4:22
7.Battle3:40
8.There Is No Plan3:36
9.We All Work For The Decepticons1:51
10.The Fight Will Be Your Own4:41
11.Shockwave's Revenge2:00
12.No Prisoners, Only Trophies3:32
13.The World Needs You Now1:59
14.It's Our Fight6:32
15.I'm Just The Messenger4:25
16.I Promise1:58
17.Our Final Hope3:42
 59:46
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

Transformers: Dark of the Moon - 09/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
Opnieuw regisseerde Michael Bay een Transformers film. Zijn derde project in deze reeks en de vierde is onderweg. Want waarom zou je de kip met de gouden eieren slachten?
En ook opnieuw is er het eeuwige verhaal van de strijd tussen goed en kwaad, zoals die niet alleen in de realiteit hier op aarde werkt, maar ook in de fantasiewereld van de Transformers (of Lord of the RIngs, Star Wars, Batman, enz). En omdat die strijd tussen goed en kwaad zo herkenbaar is in onze eigen wereld én we daarbij steeds verlangen naar de overwinning door het goede, zijn goed gemaakte films met dat thema-van-alle-tijden altijd populair, ook (en misschien wel vooral) als het verhaal zich afspeelt in een fantasiewereld. En blijkbaar appelleert Transformers daaraan, want de bioscoopzalen zitten vol.

De scores van de vorige films uit de serie zijn gemaakt door Steve Jablonsky en ook deze derde Transformers: Dark of the Moon is weer van Jablonsky. En de muziek voor dit derde deel doet zeker niet onder voor die van de vorige twee delen. In feite borduurt Jablonsky gewoon voort op die vorige scores. Sommige thema's veranderen wat, maar gemiddeld is het meer van hetzelfde. Maar dat is de film ook. De vraag is of dat zo erg is.
Jablonsky heeft in ieder geval de muzikale onderlaag van de film op hetzelfde niveau en op dezelfde klankkleur gehouden als de vorige twee films, zodat de films ook door de muziek bij elkaar horen, net zoals de muziek van alle Pirates films of alle Lord of the Rings films op elkaar lijkt en daardoor bij elkaar horen. En filmpubliek waardeert het ook dat seriefilms steeds dezelfde muzikale thema's of themasoorten en klankkleur hebben. Dus dat doet Jablonsky gewoon goed.

Steve Jablonsky komt uit de stal van Remote Control en dat hoor je direkt. De sfeer van de score is daar direkt mee te verbinden en als je daarvan houdt (en dat doe ik) dan is mooi meegenomen. De bombastische synthesizers uit de eerste twee films komen weer terug, waarmee de muziek vol en heroïsch klinkt. Veel van de klanken die je hoort in deze score tref je ook aan bij veel andere RC-producties en sommige thema's zijn ook wel via een omweggetje herkenbaar vanuit andere films. Maar ik heb daar niet zoveel moeite mee, want als een mooi thema uit een willekeurige andere film goed klinkt, waarom zou je daar dan geen gebruik van mogen maken? Hoeveel riedels van Vivaldi lijken niet ergens op die van Mozart of Puccini? Natuurlijk zijn ook bij Jablonsky 'riedels' uit andere films te herkennen, maar als dat goed klinkt en goed in de score geïntegreerd is en in de film goed werkt, dan vind ik dat prima. En dat werkt in deze score, want hij klinkt gewoon goed.

Het eerste deel van de score bevat veel tracks die wat minder goed in het gehoor liggen, door een hoger niveau van spanning, waarbij Sentinel Prime een uitzondering is. In die track komt een prachtig thema terug die heerlijk wegluistert. Vanaf de track Battle begint de score veel harmonischer en heroïscher te klinken met mooie volle synthesizer klanken, die vaak bombastisch zijn uitgewerkt tot schitterende hoogtepuntjes. Ook de rustige tracks die daar tussendoor zitten bevatten volop mooie harmonische muziek met een iets dramatische ondertoon. De vergelijking met Battle: Los Angeles dringt zich op. Die geweldige score van Brian Tyler ligt nog vers in het geheugen en Jablonsky hanteert eenzelfde klankkleur en sfeer, maar met andere melodieën. En ook de melodieën van Jablonsky zijn prachtig in dit tweede gedeelte van de score, zowel in de rustige als in de bombastische tracks.

Kortom, Steve Jablonsky zet met Transformers: Dark of the Moon toch weer een prachtige score neer. En dat die lijkt op de vorige twee, of op andere Remote Control producties vind ik niet zo interessant. Het is gewoon mooie muziek, en daar gaat het mij om. Met prachtige, soms gevoelige, harmonische melodieën in de rustige tracks en met prachtige bombastische heroïsche melodieën in de heftige tracks. Alleen het eerste derde deel van de score is wat minder, op Sentinel Prime na.
Battle: Lost Angeles had van mij een 10, deze score van Jablonsky voor Transformers: Dark of the Moon krijgt toch een mooie 9.
Transformers: Dark of the Moon - 07/10 - Revisione del Damien , presentato a (Francese)
Nouveau 'Transformers', nouvelle collaboration entre Michael Bay et Steve Jablonsky. Après un premier opus orchestral qui dévoilait une série de thèmes épiques, et un deuxième album plus électronique mais tout aussi épique, Jablonsky continue sur sa lancée et, tout en conservant son style, plonge dans un univers beaucoup plus sombre, où bruitages et autres effets prennent parfois le pas sur les mélodies.

Un sérieux changement depuis 2007 donc. Le compositeur, qui marche dans les pas de Hans Zimmer, semble à présent très inspiré par 'Inception' et 'The Dark Knight', dont il reprend certains éléments: le côté massif du premier ('Shockwave's Revenge'), ou les motifs sourds et ostinatos qui rythmaient le second. Cette relative nouveauté fonctionne plutôt bien, boostant les anciens thèmes en permettant l'intégration de nouvelles mélodies.

'Sentinel Prime' développe un thème doux et posé à partir d'un piano (première apparition de cet instrument dans la saga 'Transformers'), et 'The Battle' propose alors un nouveau motif d'action solennel que l'on entend à plusieurs reprises dans le film. 'There's No Plan' reprend 'Arrival To Earth', mais cette fois sur un ton mélancolique, évoquant plus un départ qu'une arrivée. Une piste raffinée et élégante où piano, violon et guitare sont en symbiose parfaite. Le vibrant 'The Fight Will Be Your Own' est de cette trempe également. On observe de manière générale chez Steve Jablonsky une belle aisance à retravailler ses mélodies, qui subsistent depuis le premier film sans jamais lasser. Immanquable, 'The World Needs You Now' est un condensé d'une foule de thèmes connus sur un rythme agressif. 'It's Our Fight' est, lui, LE morceau d'action épique de l'année.

Quelques points négatifs tout de même au niveau de l'inspiration. Jablonsky colle de si près le style récent de Zimmer qu'il finit par imiter totalement celui-ci. En plus de 'Inception' et 'The Dark Knight', on peut entendre ça et là 'The Thin Red Line' ou même 'The Last Samurai'. On remarquera en outre l'absence ici de la version orchestrale retravaillée du titre 'Iridescent' de Linkin Park, pourtant bien présente à l'écran.

Une bande originale qui offre, en dépit de nouveaux rythmes et effets électroniques, un condensé d'idées pour la plupart déjà vues ces dernières années à travers les productions Remote Control. Ce qui ne l'empêche pas d'être épique, passionnée, violente, émouvante et diablement efficace au coeur du film. Après tout, c'est le principal.
Transformers: Dark of the Moon - 01/10 - Revisione del Thomas-Jeremy Visser, presentato a (Olandese)
Na de bijzonder goede score voor Your Higness had men kunnen verwachten dat Steve Jablonsky van de derde Tranformers’ score een meesterwerk zou maken. Waar Transformers nog wat stijfjes overkwam wist de componist met Revenge of the Fallen het muzikale rijk van de serie uit te breiden: het thema kwam sterker naar voren, de composities waren beter, en ook de instrumentale keuzes waren verbeterd. Met de The Dark Side of the Moon gaat de rem op die positieve ontwikkeling.

Collega Petri noemde het al ‘niet veel soeps’. Mijn collega is nog mild voor Jablonsky. Dit is een van de slechtste scores, nee, de slechtste score die er op de markt zijn. Hier liggen verschillende factoren aan te grondslag. Ten eerste kan men tijdens het aandachtig luisteren (als men dit uberhaupt twee tracks volhoud) merken dat Jablonsky niet eens zijn best doet. Het is werkelijk waar te triest voor woorden. Waar hij met de eerdere Transformers, The Island en Your Higness nog indrukwekkende muziek weet te leveren, klinkt dit gewoon nergens naar. Wat verdwaalde percussie, samples die uit de Zimmer-bibliotheek komen, blazers die tot de irritatiegrens doorgaan, en daarnaast is driekwart van de score gewoon saaie, zogenaamd ‘epische’ muziek, dat vast en zeker speelt wanneer de menselijke soldaten het onderspit delven tegen de buitenaardse veranderaars. Sorry Jablonsky, maar dat kennen we nu wel. Eerder dit jaar deed collega Tyler dat beter met Battle: Los Angeles. Veel beter.

Ten tweede moeten we concluderen dat de armoedige kwaliteit nog enigzins wordt opgefleurd door composities die duidelijk niet/nauwelijks van Jabslonky hadden kunnen komen. Heeft de man te veel naar Inception geluisterd tijdens het maken van deze score? Of was het toch The Dark Knight? Van enige creatieve invloed is niemand vies, en zonder inspiratie geen muziek, maar dit komt gewoon neer op asociaal, slecht uitgevoerd jatwerk.
En waar is dat sterke Transformers-thema? Dat komt enkele keren voorbij zonder indruk achter te laten.

Dark Side of the Moon is een van de slechtste scores die men ooit zal horen. Iedere seconde is doordrenkt van slechtheid, ongeinteresseerdheid van de componist en jatwerk.
Het is maar de vraag waar Jablonsky mee bezig is. Want filmmuziek componeren is het zeker niet. En dan is het hoesje ook nog eens lelijk. Wie dit koopt krijgt er spijt van.
Transformers: Dark of the Moon - 04/10 - Revisione del Maurits Petri, presentato a (Olandese)
Steve Jablonsky is de weg kwijt. De componist weet eigenlijk niet meer hoe hij een goede score uit de computer kan toveren. Na immense muzikale successen als The Island en Steamboy raakte de man zijn originaliteit kwijt. Met diverse soundtracks die rechtstreeks uit de 'Zimmer file' leken te komen, groef hij misschien wel zijn eigen graf der vergetelheid.

Na het eerste deel van Transformers, waarbij Jablonsky een redelijke score wist af te leveren, leek hij heel even terug van weg geweest. Het tweede deel was al een stuk minder. Dit derde deel, Transformers: Dark of the Moon, is een enorme tegenvaller. Niet alleen tapt Jablonsky veelvoudig uit eigen werk, ook passeren er enorm veel stukken van Hans Zimmer en andere componisten uit de Remote Controle kweekvijver. Het album trapt direct af met Pirates. Althans, de violen, cello´s en baslijnen lijken veel op diverse stukken muziek van Zimmer´s Pirates. En als dat nog niet genoeg is, horen we in de track 'Lost Signal' duidelijk samples van Inception. De stijl en opbouw van deze track is nagenoeg hetzelfde. Als klap op de vuuurpijl komt Zack Hemsy´s trailermuziek 'Heist' (voor Inception ) enigszins vervormd in de track ´It's Our Fight´ voorbij. Soms is het beter goed gejat, dan slecht bedacht. Ditmaal komt Jablonsky er nergens mee weg. Sterker nog, door dit alles verdwijnt enige sympathie voor zelf bedachte thema´s en cues op het album...die al met al ook niet veel soeps zijn. De meeste tracks kenmerken zich met veel basslines, snerpende synthesizers, overdreven percussies en over the top geluidseffecten.

De invloed van de magnifieke rockband Linkin Park is daarbij minimaal. Alleen in de track `Sentinel Prime´ is goed het waanzinnige rocknummer ´Iridescent´ te horen. Sommige emotionele gedeeltes, waarbij Jablonsky vooral veel strijkers ten hand neemt, zijn op zichzelf nog wel aardig. Helaas is de afronding en het continu uitmelken van synthesizer niet meer de manier om een onvergetelijke score neer te zetten. Laten we hopen dat de hand van regisseur Michael Bay verantwoordelijk is voor het toch wel falen van deze soundtrack. Want, we weten allemaal dat Steve Jablonsky zeker in staat is om een waanzinnige score te componeren!
Transformers: Dark of the Moon - 06/10 - Revisione del Jason FLZ, presentato a (Inglese)
In 2007 Michael Bay's film Transformers surprised audiences everywhere and became a massive success. In 2009 the sequel, Revenge of the Fallen broke box office records but left everyone feeling let down and disgusted. Finally, in 2011, the final film of the series has been released to fairly good word of mouth. For the music comes series composer Steve Jablonsky whose first score to Transformers was actually good, while the sequel score was garbage. How does Dark of the Moon hold up? Well let's find out.

Revenge of the Fallen suffered from an overuse of electronics and heavy rock style music. Dark of the Moon manages to make a turnaround at least. For the most part, Dark of the Moon has a heavy Inception/Dark Knight feel to it. Electronics are mixed with broad, sweeping orchestra to create feelings of heroism and bravery on the Autobots part. Unfortunately, the primary themes for the Autobots and Decepticons aren't really stated here (with the exception of the awesome use of the Autobot theme in 'The World Needs You Now'). It's mostly loud brass for the Autobots and synth for the Decepticons. For the character of Shockwave, however, Jablonsky squeezes out a delightfully menacing theme that I will admit is pretty kick-ass. The battle music for the film is a really great return to the original as well. Rather than the annoying interruption of synth as in ROTF, Jablonsky really does pump out the orchestral themes worthy of any Trailer music company.

I will admit that I loved the original score to Transformers when I heard it. When ROTF came around, I was sorely disappointed in the quality of the score and the album presentation. With Dark of the Moon, Jablonsky shoots more towards his score for the first Transformers, painting the characters in broad strokes with the orchestra. The chorus works great as does the synth, not an interruption as was the last score. Unfortunately, the lack of themes or interesting motifs (aside from the last few powerhouse tracks) really does keep this score from being as good as the first. For those who do want see Jablonsky work out a fairly good score though, Dark of the Moon is perfect.
Transformers: Dark of the Moon - 05/10 - Revisione del Andreas Verduyn, presentato a (Olandese)
Ikzelf ben een grote van de filmreeks en zeker ook van de muziek. De eerste twee delen hadden vermakelijke tussentracks en mooie thema's hetzelfde voor deel 2. Hier ook weer klinkt het weer fantastisch en het zal er vast en zeker mooi bij de beelden van Michael Bay passen... Maar toch maar een 5? Komt omdat Steve Jablonsky z'n score verre van origineel klinkt. Te beginnen bij It's Our Fight, dat in het begin een volledige kopie of cover lijkt te zijn van Mind Heist van Zack Hemsey, zo zijn er ook vele tracks die doen denken aan het werk van Hans Zimmer zoals Pirates of the Caribbean. Ik heb het dan over de thema's uit de derde film.,Vooral in Sentinel Prime moet je hier onvermijdelijk aan denken. Ook moet je vaak denken aan Hans Zimmer's Angels & Demons thema : 503. Pas wanneer we het vertrouwde Arrival to Earth thema terug horen komen. Voelen we dat we echt naar een Transformers score zitten te luisteren. Naast het feit dat de score een beetje een cover lijkt van eerder grote scores blijft het toch een goeie score maar toch is het die 5 waard.
Transformers: Dark of the Moon - 10/10 - Revisione del Daan Smit, presentato a (Olandese)
Meesten zullen me niet begrijpen, zullen me voor gek bestempelen, zullen me geen smaak vinden hebben... Ik noem het een eigen mening hebben (gelukkig mag iedereen die hebben hier maar dat is een ander verhaal)

Maar ik kan niet anders zeggen dat ik deze score echt helemaal geweldig vind. Ik beluister hem bijna dagelijks en hij verveelt me nog steeds niet. Hij volgt gewoon netjes de lijn die is opgezet door de andere twee scores en bouwt daar gewoon verder op door zonder de te verkennen, ik verwachtte ook niet anders van een Jablonsky/Bay score. Die scores zijn net als de films 'verstand op nul en gaan'. Geen moeilijk gedoe, gewoon entertainment

Ik ben daar misschien (te) makkelijk in maar ik vind dit soort scores helemaal geweldig en zou er nog zo honderden van kunnen beluisteren die precies hetzelfde doen. Dat is mijn mening.
Transformers: Dark of the Moon - 08/10 - Revisione del Paul Smolenaars, presentato a (Olandese)
Transformers 3 is een goede score, het is natuurlijk veelal hetzelfde als het eerste en het tweede deel, maar als je die goed vondt moet je deze niet laten liggen.

Naast de gebruikelijke herrie zitten er ook zeker wel wat mooie stukken in zoals

Dark Of The Moon
Sentinel Prime
We Were Gods Once
The Fight Will Be Your Own
No Prisoners, Only Trophies
I Promise
Our Final Hope

Gelukkig komt het arrival to earth thema terug, je hoort hier en daar wat van het optimus en bumblebee thema.

Al met al een lekkere score die lekker wegluistert.

En van de 3 is dit mijn favoriet.

Groetjes Paul

Altre versioni di Transformers: Dark of the Moon (2011):

Transformers: Dark of the Moon (2011)
Transformers: Dark of the Moon (2019)
Transformers: Dark of the Moon (2011)
Transformers: Dark of the Moon (2011)
Transformers: Dark of the Moon (2011)


Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più