The Lion in Winter

Deze Britse TV-film speelt zich af in de twaalfde eeuw, in de tijd van koning Henry II.
Het verhaal draait om de intriges die zich aan het hof afspelen rondom de koning en zijn zonen. De koning heeft zijn vrouw Eleanor opgesloten omdat zij al een paar keer heeft geprobeerd om hem van de troon te stoten. Daardoor kan de koning nu ook rustig in de weer met andere vrouwen.
Maar vanuit haar opsluiting houdt ze wel contact met haar zoons. Zij wil dat haar tweede zoon Richard de koning opvolgt als hij weg zal vallen. Maar de jongste zoon denkt daar heel anders over en probeert via de middelste zoon Geoffrey ervoor te zorgen dat niet Richard, maar hijzelf aan de macht komt...

De muziek voor deze film is van de hand van Richard Hartley, die al vanaf begin zeventiger jaren muziek voor films en series componeert. Vaak zijn dit wat onbekendere films, vooral voor TV. Ook The Lion in Winter is een TV-film en voor deze film heeft Hartley echt geweldige muziek geschreven.
De score is volledig orkestraal en klinkt prachtig. Hartley heeft de composities een mooie dramatische kleuring gegeven met een licht romantische 'touch'. De film speelt zich af aan het hof en een aantal tracks zijn dan ook voorzien van muziek die dit laat horen, o.a. door het gebruik van trompetten en andere blazers.
Het hoofdthema voor de film is erg fraai en komt af en toe terug in de score. Ook andere thema's komen af en toe terug, maar vallen minder op. De melodieën die Hartley neerzet doen het goed en zijn melodieus en harmonisch, waarbij ze vaak vol orkestraal neergezet worden. De hoofdmelodie wordt vaak ten gehore gebracht door lichte blazers als fluit, hobo of clarinet. Voor extra krachtige passages past Hartley dan koperblazers toe, maar steeds rust de hoofdmelodie op een prachtige underscore van strijkers.
De variatie tussen de tracks is heel behoorlijk en varieert van zwaar dramatisch met veel koorklanken of solo vrouwenkoor tot vol romantisch met groots orkest. Soms heeft Hartley de tracks echt een middeleeuws karakter meegegeven, door een aantal vrouwen te laten zingen op lichte percussie en met weinig melodie of een solo blokfluit track.
Dat zijn dan wat mindere tracks om te beluisteren, waarbij ik er overigens niet aan twijfel dat die muziek perfect in de film past. Dat geldt ook voor de track 'Amors de Terra' waarin een gitarist solo speelt op een Spaanse gitaar. Dit is overigens wel een fraaie track, vanwege de melodie. Weer andere tracks hebben soms een nogal dreigende ondertoon op lange noten, die de tracks een wat zwaar en saai karakter geven.

Toch is de algehele toonzetting een van optimisme en een vleug romantiek. Met name de afsluitende tracks laten dit weer fraai doorklinken. De laatste track End Titles geeft nog eens het hoofdthema ten beste in volle orkestrale glorie en is daarmee een bijzonder mooie afsluiting van deze overwegend erg fraaie score van Richard Hartley. Waardering: 81 uit 100.