Blue Velvet

Blue Velvet is een film over een jongeman die een oor vindt en zelf op onderzoek uitgaat, omdat de politie niet wil meewerken. Dan stuit hij in z'n eigen stadje op een andere wereld dan de zijne, een wereld die ontaard is en luguber...
De regie van deze film was in handen van David Lynch en hij werkte daarbij voor de eerste keer samen met componist Angelo Badalamenti. Het was het begin van een vruchtbare samenwerking.

Badalamenti zette voor Blue Velvet een spannende en niet gemakkelijke toegankelijke score neer. Het thema van de film, 'Mysteries of Love' is echter fenomenaal en komt op dit score album drie keer voor in verschillende uitvoeringen.
De score begint echter met een afwisselende track met een aparte, niet zo fraaie melodie. Er zitten wat spannende effecten in, die het niet beter maken. De tweede track is van hetzelfde laken een pak, met wat meer dreiging, wat met pauken ondersteund wordt. Het tweede deel van deze track is een orkestraal deel met een aantal violen in de lead op dezelfde magere melodie als de eerste track.
De track 'Frank' is een track die vooral bestaat uit vrij trage dreigende underscore, waardoorheen snellere violen opkomen, uitmondend in een scherpe blazersexplosie. De dreiging en de spanningseffecten lopen de hele track door. Ook de daarop volgende track kent die dreigende sfeer op een niet zo fraaie melodie, met veel underscore. Stijle dissonante blazers zorgen voor extra spanning.
Dan volgt voor de eerste keer het geweldige thema in de track Mysteries of Love, waarin een solo hoorn op een gedragen underscore van strijkers een prachtige, wat melancholieke melodie tevoorschijn tovert, die je kippenvel bezorgt, vooral als een trombone er doorheen speelt.
De dromerige melancholieke sfeer wordt in de zesde track weer verstoord door dreiging en spanningseffecten, die vooral van blazers komen.
Vervolgens komt het thema weer aan bod, maar nu in een versie zonder de zeer fraaie hoornpartij. De melodie wordt nu door altviolen gespeeld op een erg fraaie en lage underscore van strijkers. Het blijft een zeer memorabel muziekstuk, die nu ook veel langer duurt.
De bekende titelsong uit de film wordt op een jazzy manier gezongen, door een niet zo zuiver zingende zangeres (Isabella Rosselini) die de rol van nachtclubzangeres Dorothy speelt. Het zeurt een beetje.
De track Lumberton lijkt een beetje een ratjetoe van diverse stukjes filmmuziek en geluiden direkt uit de film. Niet fraai.
Akron Meets The Blues is een instumentale pure jazz track, waarin de bas en naderhand een saxofoon een hoofdrol spelen. Moet je van houden. De volgende track Honky Tonk spreekt voor zich. Opnieuw een sax die zich kan uitleven.

Na deze score tracks volgen een tweetal bekende songs uit de tijd van de film.

De score sluit af met het schitterende thema van de film, nu gezongen door Julee Cruise. Badalamenti laat de melodie nu door een synthesizer spelen met warme tonen. De prachtige zang van Julee Cruise zorgt voor een wat mysterieuze sfeer in deze heerlijke dromerige track. Een erg fraaie afsluiter, ondanks de synth-begeleiding.

Het geweldige thema is het enige aan deze score dat (zeer) de moeite waard is. Daarom waardeer ik het nog met een zes.