Il Buono, Il Brutto, Il Cattivo
Digipack Special Edition

De Western Il Buono, Il Brutto, Il Cattivo ofwel The Good, The Bad and The Ugly is een film van Sergio Leone en hoort bij zijn zogenaamde Dollars-trilogie, samen met A Fistfull of Dollars en For A Few Dollars More. De film draait om drie mannen die op zoek zijn naar een grote goudschat en alle drie gedreven door hebzucht. Het verhaal speelt zich af tijdens de Amerikaanse burgeroorlog, die ook een grote rol speelt in de film, met alle dramatiek die daarbij hoort. The Good (Eastwood) en The Ugly (Wallach) werken het grootste deel van de film samen, terwijl The Bad (Van Cleef) daar zijdelings z'n weg langs zoekt en geregeld hun pad kruist. Tot ze gezamenlijk bij de plek staan waar de schat zich zou moeten bevinden...

De muziek voor de film is gemaakt door Ennio Morricone, vanuit z'n langjarige samenwerking met Leone. En hij heeft er (weer) een score van gemaakt met geweldige thema's, prachtige melodieën, waarin alle sfeerelementen uit de film een rol spelen: spanning, drama, emotie, humor. De hoofdthema's van de score zijn wereldberoemd geworden, mede dankzij de uitvoering van de titeltrack door Hugo Montenegro, die als single (je weet wel: zo'n klein zwart plaatje dat je op een pick-up op 45 toeren draaide...) hoog in de hitparades heeft gestaan.
Veel van de thema-melodieën zijn mooie track-elementen, die de ene keer groots en later weer met beperkte instrumentatie worden gebracht. Morricone is in staat om met een klein aantal instrumenten groots klinkende muziek te componeren. Voor Morricone zijn dat vooral de typerende klank van de elektrische gitaar, zoals die in veel meer van zijn scores voorkomt. Ook wordt veel gebruik gemaakt van trompetten of andere blaasinstrumenten, die ook solo de prachtige thema's spelen, die daardoor indrukwekkend en meeslepend klinken. Ook de diverse soorten fluiten horen hierbij. Een ander 'instrument' dat Morricone veel gebruikt is de menselijke stem, solo of als koor, en dat doet hij uitbundig in deze score. Het hoofdthema van de film, met het bekende tweetonige snelle thema is juist daardoor zo bekend geworden. Morricone weet de stemmen op een heel verrassende manier toe te passen. Niet zozeer als donker getinte underscore, zoals in veel score's toegepast wordt, maar juist in de lead.
Naast deze instrumenten maakt Morricone ook veel gebruik van 'geluiden' in zijn score's om bepaalde effecten te krijgen. Vaak doet hij dan in minimalistisch getinte tracks om spanning te genereren. Dit type tracks of delen van tracks zijn dan tamelijk melodieloos en moeten het hebben van die geluidseffecten, vaak aangevuld met min of meer monotoon klinkende gitaar of andere muziek. Dit zijn veelal de mindere tracks, niet alleen in deze score maar ook in veel andere score's past Morricone dit toe.

De mooie thema's, en met name de paar hoofdthema's of elementen ervan komen regelmatig terug in de verschillende tracks, maar ook een paar tracks hebben hun eigen melodie. Daarnaast zijn er een aantal tracks met muziek waarin dreiging of spanning een grote rol speelt. Dat zijn vaak wat minimalistische tracks met geluiden en weinig melodie.
In het verleden was er een score-album met daarop 11 tracks. Dit zijn de meeste mooie en melodieuze tracks van het 'Expanded' album. Veelal ontbraken hierop die minimalistische tracks die wel op dit Expanded album staan. Maar hierop staat toch ook een aantal erg fraaie tracks die dan weer niet op dat 'standaard' album staan, dus het Expanded album is zeker wel aan te bevelen boven het Standaard album.

Ennio Morricone heeft met Il Buono, Il Brutto, Il Cattivo een zeer fraaie score afgeleverd voor een film die al even meeslepend is. Als je de 'geluidentracks' even laat voor wat ze zijn, dan bevat deze score een groot aantal prachtige en indrukwekkende, melodieuze tracks die vrijwel elke muziekliefhebber kunnen bekoren, mede door de toch wel speciale instrumentatie die Morricone toepast en de geweldige solo's van prachtige melodieën op heerlijke underscore. Een monument.