Hoewel de film genadeloos flopte, deed de score van Willow het wel heel erg goed. George Lucas heeft als tweede componist altijd al James Horner gehad, denk aan deze film, maar ook The Land Before Time en We're Back. Dus als Williams er ooit mee stopt krijgen we misschien wel een Star Wars film met muziek van Horner? Tot die tijd kunnen we genieten van Willow, een score met een uitzonderlijk hoog niveau.
Dat Horner goed is in het schrijven van sterke hoofdthema wisten we al, en hij bewijst dit keer op keer, luistert u maar eventjes naar Braveheart, Legend of the Falls of het recentere Avatar. Willow is thematisch een wonder. Het hoofdthema's is absoluut een klassieker in het fantasygenre, en heeft de zeldzame kwaliteit om fris aan te voelen, en tegelijkertijd zo herkenbaar en energiek. Blazers die in hoog tempo spelen, en tussendoor strijkers. Het is zo simpel en toch zo effectief. Het liefdesthema is, zoals we dat eveneens van Horner kunnen verwachten, minstens zo indrukwekkend. Ik werd bestookt met haatmail toen ik het liefdesthema uit Titanic uitgemolken noemde, maar vergeet niet dat al Horner's andere scores bij mij erg hoog scoren, veelal dankzij die thema's.
Willow is ondanks al zijn vrolijkheid toch een redelijk zware fantasyscore. Want tussen de uitbarstingen van thematische pracht en praal schuilen veel zware orkestraties. Een mysterieus vrouwenkoor mengt zich veelal tussen de zwaar beladen underscore, en soms weet Horner er zelfs atonale stukken in te gooien. Dit zorgt voor krachtige spanningsopbouw. Wat deze score nou zo mooi maakt, en hem toch een beetje een cultstatus heeft gegeven, is het feit dat naast de sterke thema's Horner je langer dan een uur compleet in zijn ban houd. Zij het met de wat weelderigere stukken muziek of de zware underscore, je blijft ernaar luisteren. En dat is iets wat Horner nooit meer helemaal is gelukt. Hoewel er nog sterkere werken van hem na deze datum uitkwamen, was niet iedere minuut daar interessant, waar dat hier wel het geval is. Willow is een zeer onderhoudend meesterwerk die de tand destijds heeft overleeft. Zonder twijfel een van de beste scores van de jaren 80.