The Sum Of All Fears


Elektra (075596278621)
Film | Anno: 2002 | Formato: CD, Digital Download
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia Artista/Compositore Durata
1.If We Could RememberYolanda Adams3:33
2.The MissionShana Blake Hill6:00
3.The Bomb2:59
4.That Went Well2:48
5.Clear the Stadium1:36
6.If We Get Through ThisTabitha Fair3:40
7.The Deal2:38
8.Changes2:30
9.Snap Count2:16
10.His Name is Olson1:55
11.Nessun Dorma from TurandotBruce Sledge3:02
12.Deserted Lab1:55
13.Real Time2:54
14.How Close?6:09
15.The Same Air2:01
16.If We Could Remember (Reprise)Yolanda Adams3:34
 49:30
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

The Sum Of All Fears - 07/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
De film The Sum Of All Fears is gebaseerd op een roman van Tom Clancy uit een serie waarin zijn personage Jack Ryan de hoofdrol speelt. Er zijn al meerdere Clancy-boeken verfilmd met Jack Ryan in de hoofdrol. Zo werd die rol in de eerste Jack Ryan-film The Hunt for Red October gespeeld door Alec Baldwin, in Patriot Games door Harrison Ford, die deze rol ook in Clear and present Danger vervulde, in The Sum of all Fears door Ben Affleck en in de in 2014 uitgekomen film Jack Ryan: Shadow Recruit door Chris Pine.
Het verhaal draait om een kernbom, die gevonden wordt door een Syrische schroothandelaar. Deze verkoopt de bom door aan een fascistische organisatie die geleid wordt door de Neo-Nazi Dressler (Alan Bates). Die wil met de bom een kernoorlog beginnen tussen de VS en Rusland. Intussen zijn CIA-agent Jack Ryan en zijn superieur Cabot (Morgan Freeman) naar Rusland om, vanwege de ontwapeningsafspraken, een kernbommenfabriek te inspecteren. Daar merken ze dat een aantal wetenschappers ontbreken die daar wel horen te zijn en er wordt een geheim onderzoek gestart, waarbij ze erachter komen dat ergens in de Oekraïne een kernbom zou zijn gemaakt, die inmiddels naar Amerika is verscheept...

De score voor deze erg spannende film is gecomponeerd door oudgediende Jerry Goldsmith, terwijl de drie voorgangers zijn gecomponeerd door Basil Poledouris voor de eerste en James Horner voor het tweede en derde deel. Ook voor dit vierde deel was in eerste instantie Horner weer gevraagd, maar hij trok zich terug na diverse moeilijkheden rondom de productie van de film. Overiges zijn de beide scores van Horner nogal aan de magere kant, terwijl de score van Poledouris het juist heel goed deed. De vijfde film in de serie (hoewel dit vierde deel eigenlijk een soort prequel is) is van muziek voorzien door een van mijn favoriete componisten, Patrick Doyle.

Terug naar Goldsmith. Hij zat niet in z'n beste jaren en kon best weer een succesje gebruiken. Met The Sum Of All Fears is dat prima gelukt, want de film was een succes en de score van Goldsmith is positief ontvangen. En die positieve ontvangst was zeker ook te danken aan de songs in de film. Die songs worden gebracht op de thema's van Goldsmith en passen dan ook prachtig in het geheel van de score. Waar de openingssong en de afsluitende song een wat meer poppy insteek hebben is 'The Mission' een bijna klassieke interpretatie van het hoofdthema, die vol orkestraal en compleet met koormuziek gebracht wordt. Daarmee krijgt de song een bijna opera-achtige allure, terwijl de muziek toch heel erg filmisch klinkt. De muziek van deze track is dan ook niet echt vergelijkbaar met het eveneens op het album opgenomen 'Nessun Dorma', de overbekende, kippenvel gevende aria uit de opera Turandot van Giaccomo Puccini. Dit is veel klassieker getinte muziek, die overigens prima op het album past.
Dan is er als zesde track nog een song, gezongen door Tabitha Fair, die een wat close harmony-achtige sfeer heeft, maar qua melodie niet echt aanspreekt.

De thema's die Goldsmith toepast doen het goed in de film en ook in de score zijn ze prima te behappen, hoewel het ene thema meer aanspreekt dan het andere. Veel hangt daarbij ook af van de arrangementen, die de thema's de ene keer een meer opgewekte kleuring meegeven, maar vaker een wat meer dramatische. Ook is er het gebruik van ethnische tinten door toepassing van Arabische klinkende instrumentaties of Russisch klinkende lage koorklanken. Goldsmith past dit niet overdadig toe, maar een aantal tracks kregen wel deze kleuring mee, zodat de luisteraar ook door de muziek mee krijgt waar het zich afspeelt in de film. In bijvoorbeeld een track als 'That went Well' levert dat erg mooie muziek op, terwijl 'The Deal' met een meer Arabische insteek veel minder aanspreekt, mede door het spannende arrangement van de track, terwijl het laatste deel ervan een lichte jazzy tint meekreeg, die bijna rechtstreeks uit Goldsmith's eigen score voor The Russia House komt.

De muziek voor de film is niet heel zwaar aangezet en de actie is niet al te bombastisch getoonset. Dat is in andere Goldsmith scores nog wel eens anders, zonder daar overigens een oordeel aan te hangen. Die wat lichtere inkleuring van de muziek is overigens wel vooral orkestraal, terwijl ook de elektronische component goed meedoet in zowel effecten als harmonische versterking en versteviging van de klank van de muziek. Soms echter doet die elektronische muziek toch wat kunstmatig aan, maar meestel geeft die combinatie toch wel een wat vollere, prettige klank. De score bevat echter ook een redelijke portie minder aangename muziek.
Over het geheel doet de score vooral dramatisch aan, met de nodige thrillereffecten en spannende arrangementen. Die spannende muziek geeft Goldsmith in een track als 'Clear the Stadium' of 'Real Time' vorm door het gebruik van stevige percussie met pauken en snare-drums. Echte orkestrale uitbarstingen zijn op de score redelijk beperkt, maar echt fraaie, meer intieme momenten ook. Toch klinkt de muziek best wel gevarieerd en de ethnische kleur van sommige tracks versterkt dat nog weer, waardoor bij deze score niet snel de indruk ontstaat dat het meer van hetzelfde is.

Kortom, met The Sum Of All Fears heeft Jerry Goldsmith een heel behoorlijke score neergezet, die overwegend goed beluisterbaar en bij vlagen erg mooi is. De goede en gevariëerde arrangementen doen het goed, al zijn de vele spannende tracks niet allemaal even aangenaam. De vijf songs misstaan niet op het album, vooral ook omdat de muziek van vier tracks van Goldsmith zelf is en de songs vooral de themamelodieën ten gehore brengen. De afsluitende song in de film wordt aan het begin van het album nog een keer herhaald met een klein beetje andere orkestratie. En de aria van Puccini past goed in het geheel.
De waardering van de score is redelijk, met 67 uit 100 punten, en valt vooral wat lager uit door de vele wat minder aangename spanningstracks.
The Sum Of All Fears - 06/10 - Revisione del Tom Daish, presentato a (Inglese)
Unlike most film series where the prestige of composer invariably descends as the films become progressively less successful, the reverse has happened with the Jack Ryan films based on the Tom Clancy books. Starting with Basil Poledouris' curiously overrated Hunt for Red October followed by James Horner for Clear and Present Danger and Patriot Games and now to Jerry Goldsmith for The Sum of All Fears as a sort of prequel with the conspicuously young Ben Affleck as Ryan. Post September 11, the stolen nuke plot seems a little bit close to home and the title is certainly apt, but it has still done good business and I suspect Affleck might become a semi-regular fixture should they decide to make any more.
Jerry Goldsmith is not renowned for his power ballad of the month, unlike James Horner who will earn is pension on them, indeed Goldsmith's song writing can range a bit towards the mawkish and often just a bit cheesy. However, If We Could Remember is really rather good. Yolanda Adams' performance is good, proving than quality and fame are often mutually exclusive indeed, I haven't heard of her previously. It gets a bit power ballad like at times, but the gentle guitar backing that recurs throughout offsets the melody with a more dour mood. Although The Mission suggests another version of the song, this couldn't be more different from the pop arrangement. Indeed, I wasn't entirely sure it was the same music and lyric, but it certainly is. What sets it apart is the operatic performance of Shana Blake Hill, along with some tense orchestral bursts and finally a grand, vaguely Russian sounding choir. It doesn't quite match some of the recent soprano cues to hit film music (Williams' AI, any number of Ennio Morricone scores and so forth), but is still a stirring opening.

The opening does rather prove to be the high point. The Sum of All Fears isn't really an action film, but a thriller so it sticks on the side of terse snare drum, high end strings and harsh brass. What is perhaps most frustrating is that it's somewhat more original than many of Goldsmith's recent efforts, at least in the sense that the base ideas are varied more considerably, plus the inclusion of the choir from time to time makes it more interesting. Indeed, some of the very broad, but oppressive horn and brass chords coupled with the choir are quite stirring, although one wonders if that's simply because that mixture is so potent, no matter how interesting the melodic material.

Now, I'm often defending Jerry Goldsmith from the whingers who repeatedly bemoan his lack of inspiration. As we all know, Goldsmith is getting on a bit and has written dozens and dozens of scores. I suspect that inspiration doesn't strike that often any more. However, the popularity of The Sum of All Fears is quite surprising since it's not a huge lot more exciting than US Marshals and only the vocal arrangements, both pop and operatic, stand it apart. True, there are some great moments elsewhere - Clear the Stadium is an exciting, but brief action cue - but there isn't much to get too excited over. Of course, it's likely better than anyone else would have written and compared with scores such as Powell's dire Bourne Identity released around the same time, it's almost classic. Goldsmith has done better, but that doesn't mean it's not worth picking up.
The Sum Of All Fears - 09/10 - Revisione del Arvid Fossen, presentato a (Olandese)
The Sum of All Fears, het concept van wat mocht een massa vernietigingswapen in verkeerde handen vallen ...
Eindelijk zullen zijn fans zeggen, na een reeks van goede, maar niet echt uitspringende scores van de laatste jaren, laat Jerry Goldsmith in The Sum Of All Fears een verrassende en vernieuwende sound te horen. De muziek is gecomponeerd met de mysterieuse en duistere van een Basic Instinct en met de beklemming en spanning van een L.A. Confidential. Door een combinatie van het orkest, in een schitterende opname trouwens, met op de voorgrond percussie, koor, gemengd met etnische motieven, bouwt hij een sublieme spanning op. Het is ondanks de experimentele aanpak een score die velen, juist door deze beklemmende textuur, meteen aanspreekt. Er staan ook enkele goede songs op de cd welke mee door Jerry Golsdmith werden geschreven, wat maakt dat de thema's hier mee in terugkomen. The Mission, is een schitterende aria eveneens door Goldsmith gecomponeerd. Tenslotte staat Puccini's Nessun Dorma uit Turandot ook op de soundtrack, het zoveelste voorbeeld hoe klassieke muziek in film ook een sterkere rol dan enkel achtergrond kan openemen. The Sum of All Fears is misschien niet de film die iedereen meteen aanspreekt, maar met een soundtrack als deze kan dat al snel veranderen!
The Sum Of All Fears - 06/10 - Revisione del Peter Van Riet, presentato a (Olandese)
een iets of wat teleurstellende score vind ik eerlijk gezegd, zoals de meeste van z'n laatste scores nogal wat veel van hetzelfde...
The Sum Of All Fears - 08/10 - Revisione del Mathijs Slingerland, presentato a (Olandese)
Zeer goede muziek past precies bij de film en de beelden.
Echt een zeer goed set van Jerry Goldsmith.


Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più