Edge of Tomorrow


WaterTower Music (794043177859)
Film | Anno: 2014 | Rilascio pellicola: 2014 | Formato: CD, Digital Download
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia   Durata
1.Angel of Verdun (Main Titles)2:56
2.No Courage Without Fear3:00
3.D-Day2:35
4.Mimics and Alphas1:25
5.PT1:16
6.Find Me When You Wake Up2:05
7.Navigating the Beach2:01
8.Winning the War1:27
9.Combat Training1:16
10.Deadweight1:31
11.Again!1:48
12.Solo Flight3:11
13.Decoy1:23
14.Whitehall2:09
15.Uncharted Territory1:39
16.I'm Out1:53
17.They Know We're Coming2:06
18.Caged In2:04
19.Ritaliation1:39
20.The Omega1:23
21.Welcome to London, Major2:22
22.Live, Die, Repeat (End Titles)4:22
 45:31
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

Edge of Tomorrow - 05/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
De Science Fiction actiefilm Edge of Tomorrow is geregisseerd door Doug Liman (The Bourne Identity, Mr. & Mrs. Smith, Jumper). De film is gebaseerd op een Japans verhaal, maar voordat het scenario gefilmd kon worden, waren er al vele personeelswisselingen van schrijvers en herschrijvers geweest. Een groot deel van de film bestaat uit computerbeelden, waarvoor o.a. de binnenstad van Parijs digitaal is nagebouwd. De film is door de critici goed ontvangen en was ook in de bioscopen een groot succes.
Het verhaal begint in 2015, wanneer buitenaardse wezens op aarde landen en al snel een groot deel van Europa in handen hebben. Intussen is er een wereldwijde militaire beweging opgezet om de aliens te bestrijden, wat voor het eerst lukt bij Verdun in Frankrijk. Daarop wordt vanuit Engeland een invasie opgezet, waarbij Williams Cage (Tom Cruise) als gedegradeerde voetsoldaat moet optrekken met sergeant Farell (Bill Paxton) en collega's die hem niet mogen. De invasie wordt een mislukking, ondanks dat Cage een alien, een Mimic doodt en onder het bloed komt te zitten. Dan blijkt het echter allemaal een droom te zijn en wordt hij voor de invasie wakker. De volgende keer gebeurt dat opnieuw en elke keer wordt Cage bedrevener in gevechtstechnieken. Dan ontmoet hij in zo'n kennelijke droom sergeant Vrataski (Emily Blunt). Het blijkt dat Cage de dagen kan herbeleven door het Mimicbloed dat hij over zich heen kreeg en weet hij zo de schuilplaats van de opperMimic te vinden...

De muziek bij deze actiefilm is van Christophe Beck, die er een grimmige en donkere score voor componeerde. Meestal koos regisseur Liman voor John Powell, maar omdat die niet beschikbaar was wilde Liman eigenlijk Ramin Djawadi. En toen dat ook niet doorging, kwam Christophe Beck aan boord, die nog maar korte tijd had om een score te bouwen, terwijl hij maar beperkt ervaring had met dergelijke SF-actiefilms. Beck's verdiensten liggen bij de vele flauwe of minder flauwe komedies die hij van muziek mocht voorzien.

Omdat in de film de dagen steeds gereset lijken te worden en zich dus min of meer herhalen, wilde Beck dat ook via de muziek overbrengen. Maar uiteindelijk heeft hij daar toch maar vanaf gezien. Misschien maar goed ook, want de muziek is al erg herhalend zoals het op dit album te vinden is.

Het album opent met 'Angel of Verdun (Main Title)', een van de weinige tracks die nog enigszins melodieus zijn. Met aangename lage klanken van een hoorn op donkere underscore is de muziek hier nog heel behoorlijk te verteren. Duidelijk is dan al wel dat de muziek behoorlijk donker gekleurd is en een grimmige ondertoon heeft. Dat blijkt ook uit de tweede track en de daarop volgende.
Een groot deel van de muziek komt uit de elektronische trukendoos en heeft daarmee vaak een nogal grimmig, donker, vol en pompend geluid, dat voortdurend herhaald wordt, zodat er een ondergrond van lage tonen ligt, die lijkt op de klanken van een steeds herhaald aangeblazen tuba. Die herhaling van geluiden en effecten is kenmerkend voor de muziek op dit album, waarop verder nauwelijks melodie voorkomt. Verreweg de meeste tracks verschillen alleen in klank en instrumentatie, maar de pompende lage tonen en de vlotte percussie die daar bovenop gezet is, samen met wat andere klanken komen in vrijwel alle tracks terug. De muziek bevindt zich daardoor een voortdurende staat van spanning, maar het gaat allemaal nergens naartoe, juist ook omdat melodie vrijwel geheel ontbreekt. Er zijn in sommige tracks hooguit wat meanderende kleuringen te horen, maar veel verder komt het niet. In de film zal het vast wel werken, want de muziek heeft en constante soort van geladenheid, die met de beelden voor de spanning zal zorgen. Maar om los van de film naar te luisteren is duidelijk minder aangenaam.

Op zich is de muziek wel goed gemaakt, maar het album laat een voortdurende pompende en steeds herhalende kleuring van lage tonen horen, als een soort van hartslag in de muziek, die toch na korte tijd gaat vervelen. Sommige tracks of delen van tracks zijn een klein beetje melodieuzer of de voortdurende lage klanken ontbreken, wat dan als een soort rustpunt werkt, maar het is allemaal te beperkt en te weinig aansprekend melodieus, waardoor deze score uiteindelijk toch niet de verwachte waardering haalt. Die blijft namelijk hangen op 51 uit 100 punten.
Edge of Tomorrow - 01/10 - Revisione del Ciné Harmonique, presentato a (Francese)
En un mot: catastrophique.

J'ai pu remarquer avec le dernier 'Captain America: Le Soldat de l'Hiver', que la musique dite 'expérimentale' était au goût du jour depuis un certain temps. Parfois au plus grand plaisir de certain, souvent au détriment du plaisir auditif des autres, bref, il semblerait que la mine du compositeur soit maintenant taillée pour écrire des chansons qui n'ont ni queue, ni gamme. Avec un mélange de n'importe quoi, un soupçon de pas grand-chose et enfin, un album de seulement 45 minutes pour relever le tout, Christophe Beck nous livre ici la recette d'un plat (ou plutôt digne d'un apéritif, selon moi) sans goût, sans plaisir et surtout, sans créativité notoire.

Avec seulement 3 bons titres sur 22, 'Edge of Tomorrow' fait véritablement partie des mauvais albums de cette année 2014. Avoir reçu un Oscar pour 'La Reine des Neiges' et pondre ça après, il n'y a qu'une chose à dire: Fatigué mon vieux ?

À noter que je n'ai pas encore vu le film et que donc cette critique se base EXCLUSIVEMENT sur l'album écouté dans mon salon.


Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più