A Pyromaniac's Love Story
+ Great Moments in Aviation / Smoke / Ethan Frome


Colosseum (4005939562021)
Varèse Sarabande (0030206562026)
Film | Anno: 1995 | Rilascio pellicola: 1995 | Formato: CD
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia   Durata
A Pyromaniac's Love Story (1995)
1.Tango2:50
2.The Favor1:02
3.Garet Kisses Hattie1:35
4.Mr. Linzer's Troubles1:03
5.Aspiration1:05
6.Garet1:39
7.Off to see The World2:55
8.End Titles3:26
 
Great Moments in Aviation (1993)
9.End Titles3:49
10.Gabriel explores Ship2:01
11.Safe Walls are falling3:16
12.Montage1:24
13.The Hope in me2:08
14.Icarus1:46
15.We both killed0:53
16.Vesuvia's Feast4:36
17.Nothing to Hide2:51
 
Smoke (1995)
18.Brooklyn1:31
19.Peter Rabbit1:04
20.Broken T. V.1:21
21.End Titles2:42
 
Ethan Frome (1993)
22.Fox Here again2:03
23.The Sermon2:32
24.Coasting3:07
25.Mattie Arrives1:27
26.Walking Home1:15
27.Ethan clears his room1:04
28.End Titles3:03
 59:28
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

A Pyromaniac's Love Story - 07/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
Het album A Pyromaniac's Love Story is een verzameling van vier verschillend scores van Rachel Portman uit de jaren 1993-1995, die nog niet eerder waren uitgebracht. Het zijn allemaal vrij korte scores, waarbij de langste zo'n twintig minuten duurt.

A Pyromaniac's Love Story

De Amerikaanse film A Pyromaniac's Love Story is een romantische komedie die geregisseerd is door Joshua Brand, die vooral werkt als schrijver en producer voor tv-producties en had alleen nog maar een paar afleveringen van tv-series geregisseerd. Deze romcom was z'n eerste lange speelfilm, waarvoor hij overigens niet het scenario geschreven heeft. De film is door de critici enigszins afgebrand, om het toepasselijk te zeggen, en was een flop in de bioscopen.
Het verhaal draait om de gebakswinkel waar Sergio (John Leguizamo) werkt. Zijn baas vraagt hem of hij de winkel in brand wil steken, zodat het verzekeringsgeld geïnd kan worden. Zijn baas wil hem daarvoor een smak geld betalen en dat kan hij goed gebruiken, omdat Hattie (Sadie Frost), op wie hij verliefd is, pas een relatie met hem wil als hij voldoende geld verdient. Maar Sergio weigert. Dan fikt de tent alsnog af...

Voor deze film heeft Rachel Portman een luchtige en tegelijk prettig warme score gecomponeerd. Ze heeft dat gedaan in haar typische lichtvoetige stijl, zoals ze ook deed in Only You of Where Angels Fear to Tread. Ze gebruikt hier veel houtblazers en strijkers, waarbij de melodieën vlot zijn en een beetje huppelen. Vooral de houtblazers spelen de melodieën, terwijl de strijkers met name voor de underscore zorgen, maar ook wel de melodie van de houtblazers overnemen. De combinatie van dwarsfluit en strijkers draagt erg bij aan de warme sfeer van de muziek. Een flink deel van de muziek heeft een sterk staccato karakter, die de komedie-kleuring wat moeten versterken.

De openingstrack 'Tango' wordt vrijwel geheel staccato gespeeld, waarbij ook de piano wordt ingezet, evenals de fagot. Die fagot komt in meer tracks voorbij.
De staccato stijl, waarin de melodieën gespeeld worden, zijn wel een beetje typerend voor Portman, die het hoofdthema voor deze film in die staccato stijl heeft opgezet, een thema dat vervolgens in een flink aantal tracks terugkomt. Toch wordt deze melodie in een enkele track en in delen van andere tracks netjes legato gespeeld. Die legato stijl van de muziek spreekt overigens wel wat meer aan, omdat de staccato stijl de melodie wat meer tot een deuntje degradeert. Toch is het een prettige melodie en de warme sfeer van de score maakt dit tot een aangename luisterbeleving, die een waardering krijgt van 78 uit 100 punten, ondanks de korte duur van ruim een kwartier.

Great Moments in Aviation

De Britse film Great Moments in Aviation is een televisiefilm die geregisseerd is door Beeban Kidron (Oranges Are Not the Only Fruit, Used People, Bridget Jones: The Edge of Reason), met de bedoeling om elders in de bioscopen te worden uitgebracht. Maar dat lukte niet goed, waarna de film op dvd is uitgebracht. In de VS werd de film uitgebracht onder de titel Shades of Fear en kreeg daar middels extra geschoten scenes een andere afloop. De film is door de critici nogal negatief ontvangen.
Het verhaal gaat niet niet over vliegtuigen, maar speelt zich af op een passagiersschip, op weg naar Engeland in de vijftiger jaren van de vorige eeuw. Aan boord is Gabriel Angel (Rakie Ayola), een vrouw die op weg is naar haar man in Engeland en daar piloot wil worden. Op het schip moet ze een hut delen met Duncan Stewart (Jonathan Pryce), en de twee raken verliefd. Aan boord is ook een zekere Goodyear (John Hurt), die Duncan herkent als degene die het aanlegde met zijn vrouw en de dief van een van zijn schilderijen...

De muziek bij deze film is van Rachel Portman, die er een score voor schreef met twee gezichten. Op het album zijn van die score slechts negen tracks opgenomen met ruim twintig minuten muziek uit de film. De muziek heeft in een aantal tracks een wat dramatische gedragen stijl, waarbij in de 'End Titles' een vrouwenstem een song zingt. Het is een fraaie, maar wat zwaar aangezette song, die in een aantal tracks nog terugkomt. De harmonieën van deze song zijn erg fraai, maar het klinkt allemaal wel erg dramatisch. De themamelodie hiervan is ook in een paar andere tracks de leidende melodie en met name in 'The Hope is in Me', die dan geheel instrumentaal is.

Andere tracks zijn juist weer heel luchtig en worden veelal staccato gespeeld, waardoor muziek overkomt alsof het bij een komedie hoort. De eerste helft van de track 'Gabriel Explores Ship' wordt in een vlotte stijl alleen gespeeld door houtblazers en een enkele koperblazer voor de lage tonen, die een wat jazzy klinkend deuntje spelen. De tweede helft van de track is een meer glijdende melodie, die gespeeld wordt door vooral strijkers en die een wat melancholieke kleuring heeft. In de track 'Montage' krijgt de staccato gespeelde melodie een echt jazzy kleurtje, wat vooral door de inzet van klarinet en de jazztrompet komt. Dit overigens prettig opgewekte jazzy deuntje komt in een aantal tracks terug, ook als intermezzo in de meer dramatische melodieën van de song. Die sterke afwisseling van stijlen kan dan wel wat vreemd overkomen.

Portman heeft met deze score duidelijk twee totaal verschillende stijlen naast elkaar gezet. Enerzijds de nogal zware en dramatische stijl van het hoofdthema, die in een aantal tracks door een vrouwenstem gezongen wordt, anderzijds de luchtige en vaak jazzy stijl van een opgewekte en vlotte melodie die in staccato gespeeld wordt, waardoor je een komedie-indruk krijgt.
Beide stijlen zijn overigens best aangenaam beluisterbaar, waardoor deze score een waardering krijgt van 74 uit 100 punten.

Smoke

De Amerikaanse film Smoke vertelt een aantal verhaallijnen van verschillende personages, die elkaar nauwelijks raken. De film is geregisseerd door de in Hong Kong geboren Wayne Wang (The Joy Luck Club, Because of Winn-Dixie, Maid in Manhattan). Deze onafhankelijke productie is door de critici erg goed ontvangen en heeft een aantal, vooral buitenlandse prijzen gewonnen. Vanwege de relatief lage kosten voor de film was deze ook in financieel opzicht een succes.
De verschillende verhaallijnen centreren zich rondom Auggie (Harvey Keitel), die in New York een tabakswinkel runt. In een van die verhaallijnen ziet de oudere Paul (William Hurt) z'n overleden vrouw op een foto van Auggie, waardoor hij zo overstuur raakt dat een zekere Rashid (Harold Perrineau Jr) moet voorkomen dat hij door een vrachtwagen wordt aangereden. Rashid mag vervolgens bij Paul komen inwonen, waar Paul later in de spullen van Rashid een geldbedrag vindt. Dat geld komt uiteindelijk bij Auggie terecht en via hem in een andere verhaallijn. Zo komen de verhalen steeds terug bij Auggie.

De muziek bij deze film is van Rachel Portman, die er een wat minimalistische score voor componeerde. Op het album zijn slechts vier tracks van die score opgenomen, met een totale looptijd van nog geen zeven minuten. In de muziek speelt een xylofoon met gedempte klanken een grote rol. Dat instrument bepaalt voor de groot deel de melodie, die vervolgens aangevuld wordt met een paar strijkers, houtblazers, soms een koperblazer en wat aanvullende, niet goed te identificeren instrumenten.
De melodieën staan vooral in mineur en zijn wat saai, maar worden relatief vlot gespeeld, waarbij ook de begeleidende instrumenten hun muziek op een vlotte manier voor het voetlicht brengen. Het hele karakter van de muziek bij deze film is wat dramatisch getint, al zorgen de marimba-achtige xylofoonklanken voor een opgewekte ondertoon met een warme kleuring.
De waardering voor deze krap zeven minuten muziek komt echter niet hoger dan 68 uit 100 punten.

Ethan Frome

De Brits-Amerikaanse film Ethan Frome is gebaseerd op de gelijknamige roman van Edith Wharton en is geregisseerd door de Brit John Madden (Shakespeare in Love, Killshot, The Best Exotic Marigold Hotel), die daarmee zijn eerste bioscoopfilm maakte. De film is gemengd ontvangen door de critici en was geen groot succes.
Het verhaal speelt rond 1900 en vertelt het verhaal van Ethan. Toen z'n moeder ziekelijk werd kwam Zeena (Joan Allen) bij hen in huis om haar te verzorgen. Later is Ethan met haar getrouwd, maar het werd een moeizaam huwelijk en Zeena was heel vaak ziek. Daarom deed ze een beroep op haar verre en verarmde nicht Mattie (Patricia Arquette) om te komen helpen. Maar Mattie is een aantrekkelijke en opgewekte vrouw, tot wie Ethan zich al snel voelt aangetrokken...

De muziek bij deze film is van Rachel Portman die er een wat mysterieuze score voor componeerde. De muziek is sfeervol en licht dramatisch getint en lijkt qua kleuring uitstekend te passen bij het verhaal. Portman maakt hierbij ook gebruik van solo instrumenten op lichte underscore die in een aantal tracks voor een specifieke sfeer zorgen. Dat doet Portman met strijkers, zoals viool of cello, maar ook met houtblazers, zoals hobo of klarinet. Die solo partijen duren vaak niet al te lang, waarna het orkest de melodie overneemt, maar het zorgt wel voor een aangenaam effect in de muziek.

Portman heeft de melodieën van deze score vrij vlak gehouden, waardoor de muziek niet erg uitbundig uitpakt, maar juist zorgt voor een soort ingetogenheid en dramatiek. Daarbij zijn de arrangementen volop harmonisch getoonset, wat de beluisterbaarheid prettig maakt. Maar omdat de score volledig in mineur staat, zorgt dat voor een wat weemoedige, vaak zelfs wat dramatische kleuring van de muziek. De variatie in de orkestraties is tamelijk beperkt, waardoor de tracks nogal op elkaar lijken. Samen met die wat dramatische kleuring maakt dit dat de muziek toch wat aan de saaie kant is. Op dit album duren de zeven tracks van deze score nog geen 15 minuten. De waardering voor deze score blijft dan ook, ondanks de fraaie orkestraties, hangen op 69 uit 100 punten.



Als verzameling is het een heel aardig album geworden, maar de korte duur van de vier verschillende scores is toch wat jammer. Alsof er niet meer muziek voor die films is gecomponeerd. De waardering heb ik voor elke score apart aangegeven, waarbij de waardering voor het album als geheel komt op een gemiddelde van 72 uit 100 punten.


Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più