In 2004 bracht de Duitse regisseur Wolfgang Petersen de nieuwe adaptie van het oude verhaal van het paard van Troje, Troy. Een waanzinnige hit, tot aan de rand gevuld met een waanzinnige cast. Om maar eens de grote namen te noemen: Brad Pitt, Eric Bana, Orlando Bloom, Diane Kruger en Brian Cox spelen de sterren van de hemel.
Qua soundtracks is er de afgelopen jaren simpelweg TEVEEL uitgebracht. In de periode van 2000 tot 2011 kwamen er meesterwerkjes langs, grootse scores en magnifieke filmmuziek die nog altijd grijs gedraaid worden. Zo nu en dan glipt er dan ook een soundtrack tussen de vingers. Tip: laat dat niet bij deze soundtrack gebeuren!
Bij A-films uit Hollywood is er een gouden regel: kwaliteit staat boven alles en het gehele plaatje bij een internationale productie moet kloppen. Bij Troy was er veel aan de hand. Zo liep de montage zware vertraging op en was er een enorme discussie gaande over de muziek die in eerste instantie onder de film was geplaatst. Deze soundtrack van Gabriel Yared kwam namelijk niet door een van de laatste keuringen van de productie en Warner Bros. Hij bleek 'te zwaar' te zijn voor de film, die op zichzelf al een flinke emotionele kluif bleek. In amper enkele maanden moest er als de brandweer een oplossing gezocht worden. James Horner bleek min of meer de oplossing. Hij produceerde in recordtijd een tweede soundtrack voor Troy, die goed werd ontvangen. Maar Gabriel Yared blijkt stiekem een betere soundtrack geschreven te hebben, waar praktisch geen aandacht naar toe ging. En dat is eeuwig zonde, want Yared's score is er eentje die zich meet met Lord of the Rings en grotere werken van de afgelopen tijd.
Direct in de opening wordt duidelijk dat Yared gebruik maakt van een groots koor. Dit koor komt in het veelvoud terug op de soundtrack. Hiermee geeft de componist direct de muziek meer personage dan Horner in zijn Troy. Wat ook duidelijk wordt is dat het karakter inderdaad een stuk 'zwaarder' is dan een gemiddelde James Horner. Instrumentaler, geen synthesizer te bekennen en vooral veel klassieker.
'Achilles Destiny' is een van de beste tracks. Gedurende twee en een halve minuut bouwt de track geduldig op naar een waanzinnige climax, waar het koor vol power kracht bij zet. Hier en daar toch een kleine knipoog naar Howard Shore's Lord of the Rings. 'Battle Of The Arrows' is een langere suite en is vrij heftig en onrustig. Beknellend koper, onrustige thematiek, snelle violen. Al met al een hele klus om te beluisteren. Toch is deze track ook vol kracht en met volle overgave van de muzikanten gespeeld. De percussie is van een niveau om nooit te vergeten. De knipogen naar Lord of the Rings worden nog duidelijker in 'Greek Funeral Pyres' waar Ben Del Maestro (die tevens de solo's deed voor de LOTR-trilogie) ook weer zijn stem leent voor hemels gezang. Prachtig!
Helaas belanden we dan bij enkele kleine minpunten. 'Achilles & Briseis' zou zomaar een van de tracks kunnen zijn waar de score van Yared op afgekeurd zou kunnen zijn. Zwaardere emotionele muziek, met name strijkers, die niet onder de film zouden passen. En hier treffen we een klein dilemma, want enkele tracks zijn niet vooruit te branden. Gelukkig compenseert Yared dat genoeg. Dat James Horner Yared trouwens niet helemaal in de kou heeft laten staan horen we in 'Achilles & Hector Fight'. Horner heeft duidelijk percussielijnen van Yared geleend voor in zijn eigen versie. Prima vondst, want de percussie van Yared is om door een ringetje te halen. 'Hector's Funeral' is een oude klaagzang, die zeker niet zou hebben misstaan in de film. 'Achilles Death' is ook weer nummer die voorgaande tracks samenvat en voor uitblinkt in de bloeddorstige en goede thema's.
Deze afgekeurde soundtrack van Troy is stiekem beter dan de officiele score van James Horner. Om dit te testen zou het leuk zijn als men Troy monteert met Yared's muziek. Misschien maken we dit nog eens later mee op BluRay? Mocht je deze soundtrack nog niet gehoord hebben, probeer hem ergens op de kop te tikken. Want het is zowel letterlijk als figuurlijk bloedmooie muziek, die meer power en volume heeft dan Horner's Troy. Al had Horner veel minder tijd om zijn project af te krijgen, Yared's composities hadden nooit zo aan de kant geschoven mogen worden. Daarom hopen we ooit nog eens op een officiele release, want deze Troy is een van de mooiste soundtracks van het begin van de 21e eeuw!