Canicule


Play Time 05/01/2009 Digital Download (3700403501254)
Mantra Records 1984 CD (3369043200561)
Film Rilascio pellicola: 1984
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia   Durata
1.Générique Canicule5:23
2.Jessica devant son miroir2:00
3.La pagode2:32
4.Kim ou la ballade du chromosome infernal1:15
5.Le souvenir de Gusta0:27
6.Jessica3:54
7.Jimmy Cobb2:58
8.Jessica V.D.3:35
9.L'ange bleu2:51
10.La fuite de Cobb1:54
11.Proserpine1:58
12.Les arnaqueurs de l'ange bleu1:46
13.Jessica... son père0:53
14.Le pendaison de Gusta0:47
15.Générique fin2:47
 35:00
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

Canicule - 07/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
Dit is de achtste recensie in de Francis Lai serie.

Vorige: Anima Persa
Volgende: L' Aventure c'est l'Aventure

De Frans-Britse film Canicule heeft in de Engelstalige wereld de titel Dog Day, en is geregisseerd door de bekende Franse regisseur Yves Boisset. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Jean Vautrin. Ondanks dat de film een voornamelijk Franse productie is, speelt de Amerikaan Lee Marvin de hoofdrol, wat op zich al opmerkelijk is. Ook spelen er een flink aantal bekende Franse acteurs en actrices mee, maar toch is de film wat mager ontvangen en was in de bioscopen niet het verwachte succes.
Het verhaal draait een Amerikaanse inbreker (Marvin) die in Frankrijk z'n werkterrein heeft gevonden. Na een bloedige bankoverval in Chartres wordt hij door de politie op de hielen gezeten. Maar hij weet te ontkomen naar het Franse platteland, waar hij zich verschuilt bij op een boerderij. Als hij dan kennismaakt met de boerenfamilie en met name met dochter Jessica, blijkt dat hij in een nogal vreemde en gesloten gemeenschap terecht is gekomen, met bizarre eigen regels, uitzonderlijk gedrag en waar geweld niet geschuwd wordt...

De muziek bij deze film is van Francis Lai, die er een nogal vreemde score bij heeft gecomponeerd. Zijn muziek bij deze film is op z'n minst nogal verrassend en zou je niet verwachten bij een film die als thriller bekend staat.
De muziek heeft een nogal hippe, modernistische kleuring, met veel elektronische klanken, die al gelijk in de 'Générique', de Main Titles, te horen zijn. De elektrische gitaar, basgitaar en de elektronische drumpercussie maken er samen met de nodige synthesizerklanken een track van met een hoog tachtiger jaren poprockmuziekgehalte. Die popmuziekkleuring komt in een groot aantal tracks op dit album terug. In deze track laat Lai de niet zo aansprekende themamelodie en stijl voor hoofdpersonage Cobb al horen.
De track 'Jimmy Cobb' laat dat thema van het hoofdpersonage wat duidelijker naar voren komen. De stijl van de muziek komt in die track enigszins overeen met die uit de openingstrack, al is die daar wat minder popmuziekachtig. Maar nog steeds is de elektronische kleuring en het drumpad-ritme sterk aanwezig.
'La Fuite de Cobb' heeft een wat steviger percussie, terwijl de muziek die elektronische, beetje kunstmatige klank blijft houden.

In de tweede track horen we het thema voor Jessica, waarin een vrouwenstem de melodie zonder woorden zingt, op een underscore van best aangename elektronische klanken. De melodie staat wat in mineur, waardoor de muziek hier een wat melancholieke kleuring heeft. Het thema voor Jessica komt terug in de naar haar genoemde zesde track, nu niet gezongen door een vrouwenstem, maar gespeeld op het keyboard met heldere gitaarachtige klanken en een mooie vloeiende underscore. Deze track staat een beetje in de stijl zoals we die van zijn andere bekende scores kennen en is dan ook een van de fraaiste tracks. In de track 'Jessica V.D.' wordt haar thema opnieuw door de vrouwenstem gezongen, nu op elektronische strijkerachtige underscore waaraan ook piano- en accordeonklanken zijn toegevoegd.

Naast die thematracks voor Cobb en Jessica bevat het album nog een groot aantal tracks in allerlei andere stijlen.
In de track 'La Pagode' heeft Lai geprobeerd om de muziek wat Oosters te laten klinken, wat hij vooral doet via chimes en gong, waarop een melodie staat van heldere synthesizerklanken in een stijl die ook in andere scores van Lai terugkomt.
Weer een heel andere stijl horen we in 'Kim ou la Ballade du Chromosome Infernal', waarin de muziek opnieuw wel wat Oosters klinkt, maar nu gespeeld op een blokfluit en met voortdurende ratelklanken er doorheen, en met een klok-achtig percussieritme.
'Le Souvenir de Gusta' is dan weer een hele mooie melodie die op een altviool gespeeld wordt op aangename harmonische underscore. Maar dit duurt helaas nog geen halve minuut.
Nog zo'n mooie melodie horen we in 'Proserpine', waar die gespeeld wordt op een keyboard, maar dan met de hoge, wat scherpe klanken die we van Lai kennen. Ook de underscore komt uit de synthesizer, maar de basgitaarklanken zijn wel echt.
Met 'Les Arnaqueurs de l'Ange Bleu' speelt Lai een typische saloonmelodie op een cafépiano. Het is een beetje een deuntje, die geheel solo op die piano gespeeld wordt.

De eerste wat meer spannende track voor deze thriller is 'Jessica son Père', waarin de themamelodie voor Jessica een beetje overstemd wordt door scherpe banjo-achtige keyboardklanken, die er een wat wrange kleuring aan geven.
De blokfluitachtige synthesizermuziek komt terug in 'La Pendaison de Gusta', op een evenzeer sterk elektronische underscore, in een wat mineure setting.
De afsluitende track begint opnieuw met die blokfluitklank, waarna er steeds meer muziek wordt toegevoegd, inclusief de ratelklanken. Halverwege gaat de track over in het thema voor Cobb, waarbij de percussie een stevige klank heeft meegekregen.

Kortom, met zijn score voor Canicule of Dog Day heeft Francis Lai een nogal aparte score gecomponeerd. Het aparte is vooral dat de score zoveel verschillende muzikale stijlen kent. Dat maakt het luisteren naar de muziek tot een wat rommelige ervaring. Wat niet meehelpt is dat de elektronische kleuring van de muziek nogal overheerst, inclusief elektronische drumpads voor de percussie. Die elektronische muziek heeft daarbij nogal last van gedateerdheid. Lai heeft de themamuziek voor het hoofdpersonage in een nogal poprockstijl gezet, met een niet zo aansprekende melodie. Het thema voor Jessica is al veel beter verteerbaar, terwijl een paar niet thematische tracks juist erg fraai zijn. Maar dat is allemaal te weinig om de waardering op een hoog niveau te krijgen. Die komt dan ook niet verder dan 68 uit 100 punten.

Altre versioni di Canicule (1984):

Canicule (1984)


Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più