Justin and the Knights of Valour

De animatiefilm Justin and the Knights of Valour is een Spaanse productie, maar is volledig Engelstalig. Als stemmen doen een flink aantal bekende acteurs mee, maar het hielp allemaal niet om de critici milder te laten oordelen. Bij hen viel de film niet in goede aarde, vooral vanwege een mager script en matige computeranimatie. De film is dan ook geen succes geworden.
Het verhaal draait om de jonge Justin (stem Freddie Highmore), die woont in een land waar vrijheid wordt gecontroleerd door ambtenaren. Daar droomt hij ervan om ridder te worden, zoals ooit zijn grootvader was. Zijn vader (stem Alfred Molina) is echter adviseur van de koningin en wil graag dat zijn zoon hem daarbij opvolgt. Maar Justin volgt zijn droom en vertrekt om Knight of Valour te worden, Ridder van Waarde. Op zijn zoektocht ontmoet hij allemaal kleurrijke figuren, waaronder de listige dief, die zich Sir Clorex (stem Antonio Banderas) noemt...

De muziek bij dit ridderverhaal is van Ilan Eshkeri, die er een fraaie orkestrale score voor componeerde. Eshkeri is natuurlijk bekend van zijn geweldige filmopera-muziek voor Stardust en ook de meeslepende muziek voor The Young Victoria was indrukwekkend. Eerder in 2013 kwam Eshkeri's score voor Austenland uit op een album samen met songs van Emmy the Great. Ook Eshkeri's aandeel op dat album was een veel te korte, maar prachtige, melodieuze klassieke symfonie.

Vervolgens kwam Justin en zijn Ridders op het witte doek, met muziek van Eshkeri. Hij heeft zijn muziek vol orkestraal gecomponeerd en het is ook met een heel acceptabel orkest ingespeeld. Vaak genoeg klinkt de muziek vol en robuust, maar evenzo vaak veel intiemer of juist minimalistisch en spannend. Daarbij weet Eshkeri zijn muziek gelukkig ook melodieus te houden en dat maakt het beluisteren van de score tot een best wel aangename belevenis. Toch is zijn muziek voor 'Justin' zeker geen Stardust. Waar Stardust een muzikale kleuring heeft met een bijna magische sprankeling en met muziek in een aangenaam tempo, is dat bij Justin toch anders. De magie ontbreekt in grote mate en het tempo ligt duidelijk lager, soms zelfs veel te laag. Dat laatste is niet altijd een probleem, want langzame muziek kan best heel erg mooi zijn. En sommige langzame tracks zijn dan ook mooi. Maar tegelijk ontbreekt er iets dat andere scores van Eshkeri wel hebben: dat sprankelende en energieke sfeertje, dat we 'magie' noemen.

Het album opent met de korte thematrack 'Justin', waarin het thema van het hoofdpersonage wordt gepresenteerd. Het is een fraai en wat ingetogen thema, dat verder in de score nog regelmatig terugkomt als hoofdthema van de film. Met name 'Justin's Journey' laat dit thema fraai en vol orkestraal horen. In deze track hoor je nog iets van de magie van Stardust terug, maar het blijft beperkt.
Als de reis van Justin van start gaat in 'The Quest Begins' krijgen we dit thema al gelijk na de opening weer te horen, naast een ander thema, het reisthema, dat een beetje functioneert als het tweede hoofdthema van de film. Ook dit is een fraai en melodieus thema, dat prettig in het gehoor ligt.

De score kent spannende momenten, zoals in 'Sota's Prison Break', maar spannende muziek ligt vaak wat minder gemakkelijk in het gehoor en dat is ook in deze score het geval. Een track als 'Heraclio's Army Trains' laat die spanning en dreiging vooral horen door een zwaar ritmisch karakter in de orkestrale muziek, wat op zich nog best aangenaam klinkt. En 'The Battle' ontkomt natuurlijk evenmin aan veel spannende en dreigende muziek, evenals 'Justin vs Heraclio'. In die laatste track hoor je nog wel een aantal momenten met prachtige orkestrale uithalen, soms compleet met koorklanken, maar die momenten zijn steeds maar een paar seconden, waarna de grilligheid het weer overneemt. Pas naar het einde van de track komt de zo gewenste magie een beetje terug.

Daarnaast bevat de film ook volop komische momenten en die hoor je duidelijk terug in de muziek. Het is nog geen mickey mousing, maar zit er soms niet ver vanaf.
In de score past Eshkeri ook volop aparte effecten toe, zoals een wiebelende zingende zaag (of wellicht van een theremin), zoals in de track 'Talia & Melquiades' en 'Sat Nav', of grillige fluiten in 'Gustav (Enter the Dragon)'. Deze effecten proberen allicht iets van magie in de muziek te leggen, maar ze storen eerder dan dat ze de muziek aantrekkelijker maken. In 'The Battle' hoor je die komische effecten ook terug, maar vallen daar wat buiten de boot, omdat deze track vooral spannend en wat grillig gearrangeerd is.

Een aparte en fraaie track is 'Sir Clorex', die begint als een soort tango op solo viool. Die solo viool is het thema-instrument van sir Clorex en komt steeds terug wanneer Clorex in de muziek een rol speelt. De muziek wordt werkelijk prachtig als daarna het orkest bijvalt en de solo viool doorspeelt. Ook de mooie melodie en het goede arrangement doen een duit in het zakje, waardoor dit een van de fraaiste tracks van het album is geworden. Dat geldt ook voor de bijzonder fraaie en vol orkestrale track 'Training Ends' en zeker voor 'Hall of Heroes', die weer aan Stardust doet denken, vooral ook vanwege de prachtige koorklanken, samen met het arrangement.

Nog een aparte track is 'Lara's Party', die begint met een soort BigBand-kleuring, om daarna al snel over te stappen op een duidelijk minder aangename spanningsstijl. Ook de solo viool van Clorex komt hier weer terug, evenals tijdens hun ontmoeting in 'Lara & Clorex'. Dan komt ook de tango weer volop terug in een fraaie en vlotte uitvoering.

Eshkeri's score eindigt met de prachtige vol orkestrale track 'Justin Knighted'. De thema's komen bijzonder mooi terug, zelfs in solo trompetgeschal en mooie gedempte hoornklanken op een volle underscore van strijkers. Ook de koorklanken komen terug, waarmee de muziek prachtig vol klink en dit een heerlijk afsluiter is van deze score.

Na de score volgen nog drie andere tracks. De eerste daarvan is de song 'Heroes'. Op zich is dit een erg fraaie song, die prettig gezongen wordt door Rebecca Ferguson met haar wat aparte stem. De song past alleen wat minder goed bij de score van Eshkeri en met name na de erg mooie orkestrale scoreafsluiter doet de song toch wat afbreuk, ondanks de hitpotentie.
De beide laatste tracks zijn een soort middeleeuws klinkende tracks van blokfluit en begeleiding van tokkelende luit of lichte percussie. Leuk voor het tijdsbeeld van de film, maar op het album nogal overbodig.

Kortom, met zijn score voor Justin and the Knights of Valour heeft Ilan Eshkeri een op zich fraaie score gecomponeerd. Met volle orkestrale klanken en veelal fraaie melodieën wordt een voor de film keurige en fleurige score neergezet. Soms hoor je wat van de magie die zijn eerdere score voor Stardust zo kenmerkte, maar vaak ook ontbreekt dat volledig. De score bevat een flink aandeel spannende muziek, die minder aangenaam in het gehoor ligt en ook komische noten ontbreken niet. Toch bestaat ruim de helft van het album uit fraaie tracks, die het vaak zelfs erg goed doen en waarin je soms die magische sprankeling terughoort. De koorklanken spelen op die momenten een grote rol, maar ook de orkestrale arrangementen zijn regelmatig bijzonder mooi. De drie afsluitende tracks vergeet ik voor het gemak maar even. De waardering voor dit album komt daarmee toch op 77 uit 100 punten.