Tropic Thunder


Lakeshore Records (0780163402421)
Film | Anno: 2008 | Formato: CD, Digital Download
 

Iscriviti ora!

Rimanete informati e richiedete l'accesso alle informazioni dei collezionisti!





 

# Traccia   Durata
1.You're My Brother2:59
2.Four Leaf's Plan2:39
3.Lead Farmer3:56
4.Enter The Dragons0:59
5.Bad Feeling About This0:53
6.Flaming Dragons2:32
7.Panda Attack1:17
8.Panda Call0:47
9.The Golden Triangle2:52
10.A Night At The Theater0:48
11.Don't Judge Me3:27
12.Portnow's Plan0:36
13.The Wet Offensive1:52
14.Shadow me, Pinocchio0:50
15.Flamethrower1:46
16.Breakdown Under2:02
17.Truck Escape1:01
18.Blow The Bridge2:21
19.Real Tears3:19
20.Simple Jack Trailer1:15
21.Satan's Alley0:53
22.Cue Bill Conti1:06
 40:10
Invia il tuo commento Nascondi le recensioni in altre lingue

 

Tropic Thunder - 06/10 - Revisione del Lammert de Wit, presentato a (Olandese)
Dit is de negende recensie uit een serie van Theodore Shapiro.

Vorige: The Invitation
Volgende: A Simple Favor

De Amerikaans-Duits-Britse actie-komedie Tropic Thunder komt uit de koker van Ben Stiller, die niet alleen de regie op zich nam, maar ook mede het scenario schreef, de productie verzorgde en een van de hoofdrollen speelde. De film werkt als een satire op het actiefilm genre, waarin met name Vietnam-films op de hak werden genomen, evenals de manier waarop in grote filmstudios met acteurs en hun rollen wordt omgegaan. Om de film te promoten werden nep-websites online gezet voor de nep-films die de personages in de film aan het maken zijn. Veel grote namen werkten mee aan de film. Critici waren overwegend positief over de film, die diverse nominaties voor prijzen kreeg. In de bioscopen was de film een behoorlijk succes.
Het verhaal draait om een speelfilm die gemaakt wordt over de Vietnam-oorlog, naar een boek van veteraan Four Leaves Trayback (Nick Nolte). Regisseur Cockburn (Steve Coogan), kan zijn over het paard getilde acteurs niet in het gareel houden. Zo zorgen voormalig actieheld Speedman (Stiller), karakterspeler Lazarus (Robert Downing Jr.), drugsverslaafde onderbroekenkomediant Portnoy (Jack Black) voor chaos en uit de pan rijzende kosten. Maar dan wordt besloten dat ze in de jungle worden gedropt, met camera's om hen te volgen, real-life zeg maar. Die jungle blijkt dan beheerst te worden door een drugslord. Intussen zit de driftige producent Grossman (Tom Cruise) op hete kolen...

De muziek bij deze satirische actie-komedie is van Theodore Shapiro, die al vaker de score verzorgde voor Ben Stiller-films en dat ook daarna nog regelmatig zou doen.
De muziek van Shapiro volgt de scenes van de film in de film, maar ook van de wereld buiten die film, zeg maar de echte wereld. Toch heeft Shapiro het allemaal behoorlijk dik aangezet en over-the-top gecomponeerd, om de satire nog wat extra vet te maken.
De film is een actiekomedie en het spektakel in de film wordt dan ook benadrukt door stevige, grommende, bijna pompeuse actiemuziek, die soms bij het grimmige en chaotische af is. Met grootse orkestrale inzet en veel donkere klanken van lage strijkers of koperblazers weet Shapiro dan de actie extra nadruk te geven, alsof het nog spectaculairder is dan wat we al te zien krijgen. Met raggende elektrische gitaren en heftige rockpercussie valt de muziek regelmatig ver buiten het harmonische spectrum. Soms gooit Shapiro er nog wat etnische klanken doorheen, want het verhaal van de film die de crew maakt moet zich immers in Vietnam afspelen. Die oosters-achtige klanken zijn dan wel vaak raak getroffen. Toch ligt die vrij grillige en heftige muziek niet erg prettig in het gehoor en wordt het na een paar tracks zelfs wat ongemakkelijk. Daar komt bij dat het album nogal wat van die grofstoffelijke actiemuziek bevat.

Soms is de muziek in deze grimmige stijl wel wat minder heftig, maar de dreiging en spanning blijft dan duidelijk aanwezig, terwijl melodie dan vaak nog steeds grotendeels afwezig is. Ook rustiger intermezzo's ontbreken dan niet, hoewel de muziek ook dan nauwelijks echt melodieus wordt. Het blijft veelal bij wat beperkt melodieuze motieven.

Toch is het niet allemaal kommer en kwel, want ook drama en emotie ontbreekt niet. Het album opent daar zelfs mee. 'You're My Brother' heeft een wat meer dramatische kleuring in een prettig stevig arrangement in de eerste helft. De licht exotisch gekleurde stemmen voegen daar zeker ook iets aan toe. De tweede helft van deze track heeft wat meer een underscore-karakter, maar wel met een fraai arrangement. In de laatste track van de eigenlijke score komt de stijl van deze openingstrack een beetje terug. In de track 'Real Tears' heeft dat wel een wat meer melancholieke en in het laatste gedeelte wat meer heroïsche inkleuring gekregen. Ook 'Blow the Bridge' is een behoorlijk fraaie track met een aantrekkelijke melodie, hoewel het laatste deel nog even roet in het eten gooit.

Daarna volgen nog een paar aparte tracks. Zo is 'Simple Jack's Trailer' een fraaie, melodieuze orkestrale track met een heroïsch karakter en heeft 'Satan's Alley' af en toe een wat Keltische kleuring. Maar de mooiste track van het album is de afsluitende 'Cue Bill Conti', met een meeslepende melodie door op strijkers gedomineerde orkestrale muziek. Het album heeft daarmee een prachtig slot, maar die past eigenlijk niet goed bij de rest van de score.

Kortom, met zijn muziek voor de actie-satire Tropic Thunder heeft Theodore Shapiro een nogal grimmige en grillige actiescore gecomponeerd. Met veel bombastische klanken is de muziek wat over-the-top, vooral wanneer ook nog raggende gitaren en forse rockpercussie wordt toegevoegd. De melodieën hebben daar zwaar van te lijden en voor melodie hoef je dan ook niet naar dit album te luisteren. Alleen de openingstrack en laatste handvol tracks van dit album zijn de moeite waard als je van wat meer melodieuze muziek houdt. Dat is hier toch wat beperkt, en daarom komt de waardering niet hoger dan 59 uit 100 punten.
Tropic Thunder - 07/10 - Revisione del Jason FLZ, presentato a (Inglese)
With 2008's truck-load of top-notch, highly acclaimed films came a surprisingly well made action comedy named Tropic Thunder. The film not only brought an all-star cast (including a balding, foul-mouthed, breakdancing Tom Cruise) but also brought a score that served as one large parady of action/war film scores. Helming this was Theodore Shapiro, a composer I will admit I hadn't heard of before, so this was an interesting listen.

When I say "action score parody" I am not joking. Shapiro opens the score with "You're My Brother" which pokes fun at the melancholy sequences of war films which involve heavy vocals and an even heavier score. The track is funnily emotional and builds up on the drama. With "Four Leaf's Plan" we are introduced to a darker theme that plays subtlety with slightly forced ambience. "Lead Farmer" is, impressively, the highlight of the album. Many score fans may not be happy with Shapiro's use of a heavy rock metal style action theme but it surprisingly works well. Unfortunately, this is probably one of the only interesting action cues on the album. The following three tracks use similar styles and even introduce some ethnic motifs that play with the surroundings but cause the cues to drag on. Shapiro immediately returns to some darker, ambience style cues as he follows up with the two "Panda" cues as well as "Golden Triangle" and "Night At The Theater". "Don't Judge Me" leans more towards the action of the album and yanks out even more heavy guitar style beats that carry it along. The following seven tracks can be grouped into one category as each builds onto the action themes and puts it full blast. "Real Tears" is almost a carbon copy of "You're My Brother" as it builds on the drama. Unlike the first cue, however, this builds on more heroic and action motifs that serve as a true finish to the score. Funnily enough, Shapiro goes even farther in the score to parody award show themes and movie trailers. "Simpe Jack" is lighthearted little cue that is meant to invoke a feeling of warmth and happiness. "Satan's Alley" is a more dramatic cue that plays on emotions. "Cue Bill Conti" represents that sweeping, Oscars melody that you would actually expect to hear while performers walked on-stage.

Considering this to be my first Theodore Shapiro score, I was pleasantly surprised with it. It really servves it's purpose of a action score parody and definitely knows to throw in some fun cliches. That being said, I do have some complaints. First, Shapiro tends to drift off with some cues that sound more like noise than music. There is no true theme either, leading to some confusion. The CD's running time (40 minutes worth) feels far too short to have any true appeal, which might ultimately turn some people off of it. Otherwise, Theodore Shapiro does a great job with parodying action scores whilde keeping more than enough variety to please any listener. I will make sure to check out more of his works in the future.
Tropic Thunder - 07/10 - Revisione del Thomas-Jeremy Visser, presentato a (Olandese)
Op geniale wijze persifleert Ben Stiller’s Tropic Thunder Hollywood. Meedogenloos worden Art-House films op de hak genomen in de fake-trailer van Satan’s Alley, waarin vijfvoudig Oscar-winnaar Kirk Lazarus (glansrol van Robert Downey Junior) en winnaar van de MTV-Movie Award best Kiss Tobey McGuire twee homoseksuele gelovigen spelen, maar dankzij hun geloof zullen ze nooit samen kunnen zijn. Wat te denken van Tugg Speedman’s (Bent Stiller) Scorcher 6: Global Meltdown, of Jack Black’s The Fatties Fart 2 (een briljante parodie op de alsmaar slechter wordende films van Eddie Murphy).

Tropic Thunder is niet alleen leuk voor de mensen die veel van film afweten, maar voor iedereen die een keer een potje flink wil lachen. De score komt van Theodore Shapiro, een componist die veelal comedyscores schreef. Na Year One laat hij nu opnieuw horen dat hij een zwaar onderschatte componist is.

Tijdens de zeer hilarische en spectaculaire openingsscène krijgen we knap werk van Shapiro te horen. Emotionele strijkers, en zelfs een klaagzang, precies zoals ze zouden klinken in een echt oorlogsdrama, gevolgd door een en al actiemuziek. Het wordt duidelijk dat deze score met de trend van de film meegaat, en dus gewoon pure nep is. Nep in de manier van het doel. De muziek is geschreven voor idiote beelden, en dient die beelden ook, maar vergeet dus niet dat de score eigenlijk zwaar over the top is. Na de openingsscène is het echter heel erg lang wachten op interessante filmmuziek. Eigenlijk bestaat de score namelijk voor 80 % uit underscore. Want pas bij Breakdown under wordt het weer interessant. De emotie dringt veelal tussen de, eerlijk toegegeven, krachtige actiemuziek door. Deze bestaat tussen percussie, elektrische gitaren en violen, en opzwepende strijkers. Alle volgende tracks zijn de moeite dan ook waard. Theodore Saphiro blijkt namelijk talent te hebben als het op het schrijven actiemuziek aankomt. Hij wisselt op ingenieuze wijze tussen tempo’s en ritmes, en weet het altijd interessant te houden. Tussendoor is er dan nog genoeg tijd voor mooie, emotionelere stukken met veelal weer een klaagzang. De laatste drie tracks zijn een extraatje voor de fans.

Tropic Thunder is verre van een perfecte score. Toch weet Shapiro, zij het op het laatste moment. Hij blijkt meer te kunnen dan zijn lieflijke melodieën die we te horen kregen in Marley and Me en Blades of Glory. En hoewel we dat al wisten dankzij Year One, legt hij de lat hier nog wat hoger. Tropic Thunder’s score dient de film effectief, en werkt na het zien van de film enorm op de lachspieren. Op een positieve manier.



Segnala un errore o inviaci ulteriori informazioni!: Accesso

 



Di Più