Dit is de tiende en laatste recensie uit een serie naar aanleiding van het recente overlijden van Angelo Badalamenti.
Vorige:
Napola - Elite für den FührerDe dramafilm
The Straight Story is geregisseerd door David Lynch (Eraserhead, The Elephant Man, Blue Velvet, Twin Peaks) en vertelt een waargebeurd verhaal. Mary Sweeney had over de belevenissen van Alvin Straight gelezen in de krant en maakte er, samen met John Roach een scenario van, dat door haar toenmalige vriend en compagnon Lynch verfilmd is. Ze is zelfs nog een paar maanden met Lynch getrouwd geweest. Hoofdrolspeler Richard Farnsworth was tijdens de opnamen al ziek en overleed een jaar later. Deze film is de enige Lynch-film die in de VS geschikt werd geacht voor alle leeftijden. De critici waren lovend over de film, die vele nominaties voor prijzen kreeg en er een aantal won. Toch werd de film geen succes in de bioscopen.
Het verhaal draait om Tweede Wereldoorlog veteraan Alvin Straight (Farnsworth), die met zijn geestelijk wat beperkte dochter Rose (Sissy Spacek) in het stadje Laurens in de staat Iowa woont. Hij is al dik in de zeventig en kan slecht lopen. Dan hoort hij dat z'n broer Lyle (Harry Dean Stanton) een hartaanval gehad heeft. Maar die woont in Mount Zion in de staat Wisconsin, zo'n 390 km bij Alvin vandaan, terwijl hij geen auto mag rijden. Hij besluit dan om met zijn gazonmaai-trekkertje en een aanhanger op reis te gaan naar zijn broer. Op die tocht ontmoet hij allerlei mensen en voert hij gesprekken met hen over familie, over oud worden, over het leven. Maar dan begint z'n voedsel en geld op te raken en lijkt ook nog het trekkertje het te begeven...
Waar David Lynch de regisseur is, daar is Angelo Badalamenti de componist. En dat geldt ook voor deze film. De muziek is echter duidelijk anders dan die voor de meeste andere scores die hij voor Lynch maakte. De film is voor alle leeftijden en Badalamenti heeft daar met zijn muziek op aangesloten, waardoor dit een zeer genietbare score is geworden.
Het verhaal speelt zich af op het platteland van Amerika en dat hoor je terug in de muziek, die duidelijk een country-achtige sfeer heeft. Tegelijk heeft Badalamenti de dromerige klanken vastgehouden, wat de muziek soms een wat etherische sfeer geeft. Samen met de getokkelde gitaarklanken en de fiddle, die af en toe voorbij komt, maakt dat de muziek tot een bijzonder genietbaar geheel.
De muziek heeft een aangename warme kleuring en de melodieën zijn erg mooi, met bijzonder fraaie harmonieën. Het album opent al gelijk met zo'n fraaie track, waarin het toch weer vooral de synthesizer is die de melodie speelt. Een keyboard speelt daar vervolgens op een erg prettige manier doorheen.
De tweede track opent met een wat traag getokkelde gitaar, op een underscore van warme synthesizerklanken. Ook nu is de melodie weer erg fraai en sluit de underscore mooie aan op die gitaarklanken, wat ook weer zorgt voor een aangenaam warme sfeer van de muziek, ook al komt het wat minimalistisch over.
Dat minimalistische geldt overigens voor meer tracks, maar het stoort hier totaal niet, juist omdat de melodieën en harmonieën zo aangenaam en warm klinken. Zo is de track 'Laurens Walking' een rustig samenspel tussen getokkelde gitaar en fiddle, waar naderhand een lichte underscore bij komt. De track 'Sprinkler' laat zelfs alleen getokkelde gitaarklanken horen. En toch is ook deze track erg fraai gespeeld.
De themamelodie voor hoofdpersonage Alvin is weer erg mooi en wordt in de tweede helft van de thematrack gespeeld op twee fiddles, terwijl een getokkelde gitaar dit begeleidt. Het is opnieuw beperkte, maar bijzonder genietbare muziek.
In 'Coutry Waltz' heeft een echte viool de plek ingenomen van de fiddles, terwijl de getokkelde gitaar juist wat meer nadruk krijgt. Opnieuw heerlijke muziek om bij weg te dromen over uitgestrekte velden, wuivend graan en kampvuur onder de sterrenhemel. De getokkelde gitaar speelt weer bijna solo in 'Country Theme', begeleid door een heel lichte underscore. Daar tegenover horen we in 'Crystal' juist een fiddle en een altviool, die samen in melodie en tegenmelodie een wat trage en trieste sfeer brengen. In de tweede helft van de track worden er nog aanvullende strijkers aan toegevoegd, maar de wat sombere kleuring blijft, terwijl het toch fraai is om naar te luisteren.
Het album sluit af met de track 'Montage', de veruit langste track van het album. Hier komen alle thema's en instrumentale kleuringen nog een keer voorbij, als een bijzonder mooie samenvatting van de muziek op dit album.
Kortom, met zijn muziek voor de David Lynch film
The Straight Story heeft Angelo Badalamenti zijn kans gegrepen om zich van zijn meest melodieuze kant te laten zien. Zijn score heeft duidelijk een country-achtige en warme sfeer en is erg melodieus en harmonieus gearrangeerd. De getokkelde gitaar speelt een belangrijke rol, evenals de fiddle, maar ook Badalamenti's vertrouwde synthesizerklanken ontbreken niet. De muziek heeft vaak een wat minimalistisch karakter, maar door de vaak prachtige harmonieën is het allemaal bijzonder genietbaar, ook al kabbelt de muziek heel sfeervol en rustig verder. De waardering voor deze score van Badalamenti komt daarmee op een mooie 83 uit 100 punten.