Starship Troopers

In 1997 was Paul Verhoeven inmiddels een gerenommeerd filmregisseur. Hij kreeg een bak met geld om Starship Troopers te maken, een SF-film die zich afspeelt op verre planeten in de 23ste eeuw. De wereld is dan enorm veranderd en om de voorrechten van het 'burgerschap' te genieten, moeten mensen zich dienstbaar hebben gemaakt voor de samenleving. Een van de mogelijkheden daarvoor is militair worden. Velen grijpen dan ook die kans en hopen een held te worden...
Ook een aantal studenten die pas zijn afgestudeerd gaan naar de militaire opleiding en het verhaal van de film volgt hen in hun belevenissen van opleiding en daadwerkelijke gevechten. Ook hun verliefdheden en liefdes komen aan bod. En er vallen natuurlijk talrijke slachtoffers bij de invasies van verre planeten, waar een soort grote insecten de vijanden zijn, die met veel gespetter van vloeistoffen naar de eeuwige jachtvelden geschoten worden. Maar ook in de vriendenkring van hoofdpersonage Rico vallen doden door de insecten. Tot een van die vrienden doorheeft hoe die insecten hun commando's krijgen...
De film Starship Troopers geeft een satirische kijk op het Amerikaanse begrip van heldhaftigheid en militarisme en is zwaar over-the-top popcornvermaak, dat niet al te serieus genomen moet worden (wat velen in eerste instantie wel deden...)

Paul Verhoeven had al vaker samengewerkt met componist Basil Poledouris en ook voor Starship Troopers heeft Poledouris de muziek gecomponeerd.
De muziek die Poledouris op verzoek van Verhoeven maakte is een grote bombastische ruimtereis, die vol orkestraal is ingezet. Poledouris gaf al eens aan dat Verhoeven voor bijna elke scene weer een eigen thema wilde. En dat ze samen toch op een soort centraal thema uitkwamen.
Veel meer dan op het Original score album heeft de muziek een soort centrale thematiek, inclusief een groot aantal daaraan verwante subthema's, terwijl de kleur van de muziek zonder meer ook al zorgt voor een eenheid in de score. Veel melodielijnen liggen redelijk dicht bij elkaar en ook komen veel motieven af en toe terug, wat ook meehelpt om er een geheel van te maken.

De score is vol orkestraal opgetuigd, met hier en daar wat elektronische ondersteuning. Uit de muziek op deze Complete score komt het karakter van een space-opera veel beter naar voren. De score bevat een aantal tracks waarin Poledouris gebruik maakt van muzikale effecten en twinkels die duidelijk maken dat het om een SF-film gaat. De muziek klinkt dan af en toe wat sprookjesachtig, weliswaar op een ondergrond van dreiging en spanning. De muziek is aanvankelijk redelijk rustig en symfonisch, met hints naar scores zoals Horner's Krull.
Maar het hoofdbestanddeel van de score is een massieve muziekbeleving. De vaak bombastische muziek zet het volle orkest stevig aan het werk. Daarbij is de meeste muziek toch wel behoorlijk harmonisch en melodieus. En daar is Poledouris een meester in: om grootse en heftige muziek toch melodieus te houden. En dan niet zomaar wat melodietjes, maar meer in de trant van de meeslepende thema's. Een van de hoogtepunten is 'Klendathu Drop'. De track begint met ratelgeluiden voor de insect-vijanden, om vervolgens het hoofdthema te brengen. Na ruim anderhalve minuut verandert de track van kleur en wijzigt Poledouris de themamelodie iets, waardoor de muziek iets meer dreiging krijgt. In die spanning spelen de violen een mooie staccato-achtige tegenmelodie, die er een bepaalde klasse aan geeft. Deze melodieuze stijl komt veel vaker voor op de score.
Toch bevat de score ook tracks met een ander bombastisch karakter. Een aantal tracks horen duidelijk bij de spannender scenes in de film en dan is de muziek vaak voluit chaotisch, hoewel de muziek niet echt atonaal wordt. Maar de melodie heeft dan wel duidelijk te lijden onder dat muzikale spektakel. Met onder andere 'Tango Urillo', 'Bugs!!' en 'Whiskey Outpost Rescue' spreidt Poledouris hier zijn actiekunsten ten toon.

Toch is dat bombasme niet de enige stijl die Poledouris heeft neergezet. Er is voldoende aandacht voor rustiger en zelfs romantische momenten. Die tref je verdeeld over de hele score aan. En soms zijn dat echte pareltjes. Dan is de muziek meestal mooi harmonisch en spelen violen de melodieën, vaak op underscore eveneens van strijkers, soms aangevuld met houtblazers of hoorn en harp. 'Rico & Dizzy' en 'Dizzy's Funeral' zijn daar fraaie voorbeelden van.

De muziek als geheel heeft een bombastisch geluid, die de heldhaftigheid van de manschappen in de film verklankt. De muziek heeft dan ook vooral een heroïsch en militaristische kleuring met veel koperblazers die boven vol orkest uitkomen en de snare drum die ruim wordt gebruikt.
Het album opent met de 'Fed Net March', een track met fraaie fanfaremuziek als ondersteuning bij een reclamefilmpje in de film om bij het leger te gaan. Vaak heeft in scores een march-track nogal een hoempa-niveau, maar dat is hier niet het geval. Poledouris heeft de muziek hier een fraaie melodie meegegeven met een aantrekkelijk arrangement. Op de Complete score staan meer van dergelijke fraaie 'Federal Network' muziekjes, wat overigens niet allemaal marsmuziek is.

Aan het eind van de Complete score staan een viertal songs, waaronder drie van dochter Zoë Poledouris. Ze zingt twee songs voor de film, die geen van beide erg fraai zijn. Het is een beetje een soort punk-achtige gitaarrockmuziek, die met een mooi woord 'grunge' genoemd wordt. De songs passen dan ook voor geen meter bij de score van vader Poledouris. Dat geldt overigens ook voor de song van Alisha's Attic, die vergelijkbaar is.

Kortom, met zijn score voor Starship Troopers heeft Basil Poledouris een van de meest bombastische scores uit z'n carriere gecomponeerd. De Complete score bevat vrijwel alle muziek die in de film te horen is, maar daardoor staan er ook tracks tussen die niet zoveel toevoegen. Ook staan er een aantal wat saaiere tracks tussen, maar de meeste tracks zijn toch wel voorzien van die bombastische orkestrale muziek, die de orkestcapaciteit tot het maximale opvoeren. Alleen met elektronische hulpmiddelen is er meer uit te persen, maar die heeft Poledouris alleen in beperkte mate voor soms wat vreemde effecten gebruikt en niet om de muziek op te pompen.
Die bombastische muziek is nog behoorlijk melodieus, hoewel een aantal tracks toch wel flink chaotisch klinken. De beluisterbaarheid heeft daar duidelijk onder te lijden. Maar de score bevat genoeg rustige muziek om dat enigszins te compenseren. De waardering voor deze Complete score is dan ook 76 uit 100 punten.