Blood++ is een Japanse anime televisieserie, die in 2005 en 2006 in Japan werd uitgezonden. De wekelijkse serie bestaat uit vijftig afleveringen en kwam ook buiten Japan in een aantal landen op de buis in veelal een Engelstalig versie. De door Junichi Fujisaku geregisseerde serie heeft gebruik gemaakt van de eerdere bioscoopfilm Blood+: The Last Vampire. De serie is door critici goed ontvangen, maar er haakten na verloop van tijd veel kijkers af.
Het verhaal draait om de teenager Saya Otonashi. Ze is een vampier, die lijdt aan een vreemd soort bloedarmoede en ook heeft ze last van geheugenverlies. Als ze op een dag wordt aangevallen door een vleermuisachtig wezen die leeft van mensenbloed, blijkt juist haar bloed het beest te doden. Daarop gaat ze met familieleden en vrienden en haar zwaard op weg om de wereld voor eens en altijd te verlossen van die bloedzuigende vleermuiswezens, terwijl ze onderweg haar verleden leert kennen...
De muziek bij de deze Japanse tv-serie zou oorspronkelijk gecomponeerd worden door gerenommeerde Japanse componisten, maar toen die afhaakten is de producer van de serie op Hans Zimmer afgestapt. Hij schoof de opdracht vervolgens door naar Mark Mancina. Mancina heeft geen muziek hoeven componeren voor de opening en aftiteling van de afleveringen, want daarbij werd voor elke aflevering een passende song gezocht van bekende Japanse artiesten.
Van de scoremuziek van Mancina zijn twee albums uitgekomen. Deze recensie gaat over het eerste album, waarop veertien tracks van de score zijn opgenomen en een song die regelmatig in de tv-serie te horen is geweest. Het tweede album is daarbij wat minder interessant, omdat hierop veel meer spanningsmuziek is opgenomen en melodieuze thematiek veel minder aanwezig is.
Dit eerste album opent met het prachtige en bijna bombastische 'Saya's Victory', met de geweldige themamelodie voor het hoofdpersonage Saya. Met heftige uitbarstingen van ultralaag koper en een stevige ritmiek weet Mancina een prachtig arrangement neer te zetten. Tijdens de track komen een aantal stijlwisselingen naar voren, want na ruim een minuut verandert de muziek van heroïsch-bombastisch naar rustig en licht dreigend, om later de eerdere stijl weer op te pakken. Op bijna drie minuten volgt weer een stijlwisseling en wordt de muziek echt melodieus en bombastisch, waar Mancina de lage koperblazers en stevige percussie even stilhoudt.
Saya's thema komt opnieuw tevoorschijn in 'Saya's Daily Life', wat een prettig vrolijke track, met de nodige luchtigheid, in een mooi en ingetogen arrangement. In 'Saya's Destiny' wordt dit thema fraai en vol orkestraal uitgewerkt, waarbij ook het hoofdthema van de film er licht doorheen klinkt, terwijl 'Saya's Courage' ingetogen begint, maar wat saai uitloopt. Dat geldt dan weer niet voor 'Saya's Love', wat een fraaie en ingetogen track is, die een mooi intermezzo vormt tussen beide grote thematracks 'The Final Battle' en 'Grand Theme'.
Het hoofdthema voor de serie komt voor het eerst voorzichtig voorbij in 'Countdown', die overigens nog tamelijk spannend is gecomponeerd, waardoor die melodie wat ondersneeuwt. Dit thema komt eigenlijk pas echt voor het voetlicht in 'The Final Battle', vanaf tweeënhalve minuut, wat een bijzonder aangename gewaarwording is. Met een mooie melodie en een bombastisch arrangement weet Mancina de oren te strelen. Dit thema doet aan alsof je het wel vaker hebt gehoord, maar het blijft een zekere eigenheid houden en pakt daarom toch goed uit.
Pas in de track 'Grand Theme' komt het hoofdthema voor de serie in volle glorie voor het voetlicht. Het is goed te horen dat Mancina de componist is, want stijlelementen uit Speed en Twister zijn duidelijk herkenbaar. Toch heeft de muziek genoeg eigenheid om op zichzelf te staan en dit tot een heerlijk thema te maken, waarin Mancina zich als een meester van de melodie laat kennen. Die melodie wordt dan vol orkestraal gebracht in bijzonder fraaie harmonieën. Een heerlijke track.
Een flink aantal tracks van de score zijn duidelijk gecomponeerd om de spanning te verhogen. Dat begint al vroeg op het album, met tracks als 'Chasing the Enemy', 'Saya-Nara' en 'Being Chased', waarin Mancina melodie ondergeschikt maakt aan vaak staccato gespeelde muziek met veel strak geplaatste heftigheid.
Vooral de track 'Vampire Battle' is spannend gecomponeerd, en is met veel heftige en soms grimmige klanken een echte actietrack, waarin ook koorklanken, koperblazers en stevige percussie een grote rol spelen. Maar ook dissonante effecten ontbreken niet om de spanning te verhogen.
Het Vampierthema komt terug in 'The Vampires' Threat', die stevig en spannend is gearrangeerd, maar redelijk melodieus blijft. Ook in het eerste deel van 'The Final Battle' voert het vampierthema de melodie aan, om na ongeveer een minuut over te gaan in het mooie thema voor Diva en nog weer later neemt dan het hoofdthema die rol weer over.
Het album sluit af met de track 'Diva' waarin Mancina het thema voor deze tegenstander van Saya laat horen als een soort aria uit een opera. Sopraan Elin Carlson zingt hier loepzuiver de hoogste noten, om rillingen van te krijgen. De muziek in deze track is de ene keer licht en tragisch, de andere keer donker en brutaal en die afwisseling zorgt voor een enerverende afsluiter van dit album.
Overigens bevat het tweede scorealbum van deze tv-serie een instrumentale versie van deze afsluitende song. En ook die is prachtig.
Kortom, met zijn muziek voor de anime-tv-serie Blood++ heeft Mark Mancina weer eens alle registers opengetrokken. De muziek is bijzonder gevarieerd, maar niet alles ligt even prettig in het gehoor. Vooral de muziek die de spanning moet verhogen valt niet altijd mee. Toch is dit album zeer genietbaar, omdat Mancina grootse themamelodieën heeft gecomponeerd, die hij afwisselend neerzet in een heroïsch-bombastische stijl, die we van Zimmer's Remote Control kennen, een meer ingetogen stijl voor het hoofdpersonage en een donkere stijl voor de vampiers. Daarnaast is er de bijna klassieke stijl voor Diva, die in een klassieke aria gepresenteerd wordt. Mancina's kundigheid om heerlijke melodieën te componeren komt hier prima tot z'n recht en dat weet de waardering dan ook omhoog te stuwen naar 88 uit 100 punten.