Prehistoric Planet: Season 1
(Digital)

In de succesvolle BBC 'Planet'-serie van David Attenborough is met de serie Prehistoric Planet in 2022 een soort prequel gemaakt, die niet gaat over het leven op onze planeet vandaag, maar die teruggrijpt naar voorwereldse tijden, de tijden van de dinosauriërs. De serie is gemaakt onder leiding van Jon Favreau, die eerder meewerkte aan de live-uitvoeringen van The Jungle Book en The Lion King. De vijfdelige Brits-Amerikaanse tv-serie is te zien via de streamingdienst Apple TV+, en is door de critici erg goed ontvangen, vooral ook omdat de computeranimaties zo natuurgetrouw overkomen.
Net als andere natuurdocumentaires rijgt ook deze documentaire-serie diverse kortere verhalen aan elkaar van verschillende soorten dieren die leefden in de late krijt-periode. De gebeurtenissen worden in een doorlopend verhaal gegoten door verteller Sir David Attenborough. Dit is het album van het eerste seizoen. Kennelijk zullen er nog meer volgen.

De muziek bij de serie werd via Jon Favreau gegeven aan Hans Zimmer, toen ze daar tijdens de productie van de live-versie van The Lion King over aan het praten waren. Zimmer was in zijn kinderjaren al opgegroeid met boeken over dino's, dus hij voelde wel een sterke betrokkenheid bij het onderwerp. Daarnaast is Zimmer een sociaal bevlogen mens, die ook anderen graag wat gunt, wat dan ook de reden is dat hij veel met andere componisten samenwerkte en in zijn studio's vele aankomende talenten de kans heeft gegeven om zich te ontwikkelen. Zo deed hij dat ook bij de muziek voor deze tv-serie, waarbij hij de samenwerking zocht met het door hemzelf opgerichte muziekproductieteam Bleeding Fingers, waarin Zimmer jonge muzikanten de kans geeft om zichzelf te ontwikkelen en zo aan de bak te komen. De muzikanten van dit team waren ook al betrokken bij de muziek voor eerdere BBC-natuurdocumentaires.

Voor deze nieuwe Prehistoric-serie werkte Zimmer vooral samen met de Sloveen Anže Rozman en de Amerikaanse Kara Talve. Veel van de ideeën voor de serie kwamen voort uit hun samenwerking, waarbij overigens niet speciaal gezocht is naar geluiden die uit die prehistorische tijd zouden kunnen komen, maar meer naar muziek die zou kunnen aansluiten bij een gevoel van betrokkenheid op die oude tijden. Bij het beluisteren van de score lijkt hen dat heel goed gelukt te zijn. De 'truc' zit hem volgens mij in een veelvuldig gebruik van een soort holle klanken en incidentele 'oerwoudgeluiden', die regelmatig op gepaste momenten voorbij komen, wat door het vele gebruik van houtblazers versterkt wordt. De eigenlijke muziek voor de serie is door Talve en Rozman gecomponeerd, waarbij Zimmer steeds sterk betrokken bleef.

De score is een combinatie van orkestrale en elektronische klanken, die vaak op een bijzonder fraaie manier in elkaar overvloeien. De muziek is veelal erg prettig melodieus en de arrangementen spreken vaak erg tot de verbeelding, vooral wanneer pseudo-koorklanken en hout- of koperblazers op een palet van strijkers de boventoon voeren.
De muziek is in de vele tracks steeds volop aanwezig, zonder noemenswaardig minimalistisch te worden, hoewel meer ingetogen gedeelten of zelfs tracks niet ontbreken. Maar dan blijven meestal de melodie en het arrangement erg aansprekend. Soms heeft de muziek dan overigens wel een wat overheersend zweverige en elektronische kleuring, die evengoed bij een film over verre sterrenstelsels of ruimtefoto's van de James Webb telescoop zou passen.

De beide componisten hebben gezorgd voor prettig harmonisch klinkende muziek, zelfs in tracks die over nogal agressieve dieren gaan. Wel komt de muziek dan een stuk spannender over en ligt soms het tempo dan wat hoger, of loopt die gedurende de track steeds verder op. Die wat spannender muziek is soms best aangenaam, maar meestal toch wat minder aantrekkelijk om, los van de filmbeelden, naar te luisteren. De hoeveelheid spannende muziek is op dit album echter beperkt.
Zelfs wat komisch klinkende muziek ontbreekt niet. Een track als 'Carnotaurus' heeft een menuet-achtige kleuring, die een grappig sfeertje aan de muziek toevoegt, terwijl de muziek juist prettig orkestraal blijft. Ook in 'Deinocheirus' is dat komische aspect onmiskenbaar aanwezig.

Toch zijn er zeker ook een de nodige tracks waar de melodieën wat vlak blijven, of de muziek te vaak in herhaling valt, of juist wat saai voortkabbelt. Vaak is dat muziek met een wat meer elektronische kleuring, maar ook wanneer de muziek orkestraal is getoonset valt het zeker niet altijd mee. De muziek blijft echter vrijwel steeds prettig binnen het harmonische spectrum, waardoor het evenmin storend is. Opvallend is dat menige track bijzonder aanstekelijk begint, maar dat dan naderhand de muziek omslaat naar een heel andere kleuring, of dat tracks wat kleurloos beginnen en naderhand ineens heel melodieus en aansprekend worden. Die afwisseling binnen de overigens vaak vrij lange tracks, is soms wat storend, al zal het vanwege de filmbeelden wellicht zo moeten zijn.

De credits van Hans Zimmer zijn eigenlijk alleen voor de openingstrack, die hij samen met Bleeding Fingers componist Andrew James Christie componeerde, waarna hij het componistenstokje doorgaf aan Rozman en Talve en zelf meer op de achtergrond aanwezig bleef. De openingstrack is voorzien van een wat industriële sfeer, die een zekere afstand (in tijd?) doet vermoeden. De track begint met elektronische muziek, die later overgaat in fraaie orkestrale klanken, en ligt vooral door melodie en percussie erg prettig in het gehoor, waarbij Zimmer en Christie voor een vlot tempo hebben gezorgd.

Kortom, met hun score voor de tv-docuserie Prehistoric Planet componeerden Hans Zimmer, Anže Rozman en Kara Talve overwegend aansprekende muziek in een deels elektronische en deels orkestrale setting, waarbij de credits vooral naar de beide nieuwkomers gingen. Zij hebben voor deze score behoorlijk gevarieerde muziek gecomponeerd, waarbij ze de prehistorische notie eigenlijk best wel goed getroffen hebben, hoewel dat vooral in combinatie met de beelden van de film pas blijkt. De muziek is vaak prachtig, maar is regelmatig ook wat saai of zijn de melodieën wat vlak of zorgt de toegevoegde spanning voor een minder aantrekkelijke kleuring. De lengte van het album is met z'n bijna twee uren echter groot, waardoor iedereen wel het nodige van z'n gading zal kunnen vinden. De waardering als geheel komt op een mooie 81 uit 100 punten.