Jungle Cruise
(Digital)

De Amerikaanse film Jungle Cruise is geregisseerd door Spaans-Amerikaanse regisseur Jaume Collet-Serra (Unknown, Non-Stop, The Shallows, The Commuter), die zijn voorkeur om met Liam Neeson te werken voor deze avonturenfilm inruilde voor Dwayne Johnson. De film is een productie van Walt Disney Pictures, wat garant staat voor familievriendelijk entertainment. Maar Disney moest wel de portemonnee trekken, want de film, die gebaseerd is op een van de bekende Disney-Park attracties, is een van de duurste producties aller tijden. De corona-pandemie zorgde voor de nodige vertragingen en sterk verminderde opbrengsten, waarbij de critici ook nog eens met gemiddelde recensies kwamen. Toch is Disney bezig met de voorbereidingen voor een vervolg.
Het verhaal begint in het verre verleden. Het is dan 1556 en Spaanse roofridders, 'conquistadores', zijn op zoek naar de levensboom in het Zuid-Amerikaanse oerwoud. Ze komen in contact met een inheemse stam, die weet waar die boom staat en die in het verleden velen van hun ziekten en verwondingen genezen heeft. Maar als ze niet willen vertellen waar de boom staat, wordt het stamhoofd gedood en hun dorp verbrand. Het stamhoofd spreekt echter een vloek uit over de ridders, waardoor ze het oerwoud nooit meer zullen verlaten terwijl ze tegelijk onsterfelijk worden. Dan springt de film naar 1916, waar dr. Lily Houghton (Emily Blunt) onderzoek doet naar wat de levensboom kan betekenen. Maar vrouwelijke wetenschappers tellen niet zo mee en ze wordt daardoor gedwongen om een belangrijke oude pijlpunt uit het Amazonegebied te stelen. Daarop vertrekt ze met haar broer naar de Amazone, waar ze een boot huren met kapitein Frank Wolff (Johnson) als gids door de jungle...

De muziek bij deze avonturenfilm met een hoog Indiana Jones gehalte is van James Newton Howard, die er een even avontuurlijke score voor componeerde, ook in de trant van Williams' score voor Indiana Jones. Dat avontuurlijke karakter van de muziek is vooral in de actietracks goed te horen. Een flink deel van de score bestaat uit dergelijke actiemuziek, waarin het orkest flink aan de bak moet. Dat orkest is overigens flink uit de kluiten gewassen, want het telt maar liefst 99 muzikanten. En daar bovenop gebruikte Howard nog een koor van ruim 40 zangers en zangeressen.
Het verhaal speelt zich grotendeels af in Zuid-Amerika en om de kleuring van dat continent mooi in zijn muziek verwerkt te krijgen, maakte hij ook nog gebruik van diverse etnische instrumenten en lokale percussionisten. Maar ook de koorklanken zorgen af en toe voor die wat exotische sfeer.

Het album opent met een lange suite van ruim acht minuten en daarin laat Howard alle thema's alvast de revue passeren. Het is dan ook een prettige melodieuze track geworden, met erg mooie arrangementen. Dat is namelijk de andere kant van de score, want behalve veel wat grimmige actiemuziek heeft Howard ook fraaie themamelodieën in z'n score verwerkt.
Een van die themamelodieën is overigens niet van Howard zelf, maar komt van de bekende song 'Nothing Else Matters', van Metallica, die jaren geleden ook in onze regionen in de hitlijsten heeft gestaan. Howard heeft deze song in een nieuw instrumentaal jasje gestoken en in de score verwerkt. Op het album staan twee verschillende uitvoeringen, de eerse (Part 1) wat rustiger, de tweede (Part 2) als negentiende track wat steviger aangezet, compleet met elektrische gitaren. En beide versies zijn erg fraai gearrangeerd en liggen bijzonder prettig in het gehoor.

Andere tracks zijn voorzien van Howard's eigen themamelodieën en die zijn ook erg fraai. Het album bevat best een heel aantal tracks waarin die fraaie melodieën mooi voor het voetlicht komen, in bijzondere arrangementen. Toch zijn er ook best een paar tracks die wel ingetogen zijn, maar waarvan de melodie dan wat minder aanspreekt, zoals 'Lily Snoops' en 'Trader Sam', maar meestal spreken die melodieuze tracks erg aan. Howard heeft zelfs vrolijke melodieën gecomponeerd, die vooral bij de meer komische scenes in de film thuishoren. Daarmee vormen die melodieuze tracks dan ook de aangename kant van deze score.
Daarnaast staat een flink deel van de score in de actiemodus, waarbij Howard zijn muziek een nogal grillige en onrustige kleuring heeft gegeven. Vaak ligt het tempo van die muziek behoorlijk hoog, wat de beluisterbaarheid niet ten goede komt. Dat zal in de film allicht prima werken, maar om los van de film naar te luisteren spreekt duidelijk minder aan. Deze muziek is vaak zelfs wat aan de agressieve kant en heeft nogal eens daarbij een donkere en dreigende sfeer. De tracks met deze actiemuziek zijn vaak al enigszins herkenbaar aan de titels, wanneer het gaat over inbreken, achtervolgen, aanvallen of vechten.

Het album sluit af met de korte track 'Absolutely Exhausting', die met een vrolijke melodie begint, in een wat komische hoempa-kleuring, om halverwege over te gaan naar een stevig stukje snelle actiemuziek. Daarmee is dit niet een bijzonder fraaie afsluiter die je met een aangenaam gevoel achterlaat. Het was fraaier geweest wanneer de titeltrack het album had afgesloten, want dat is zo'n track die met de hoofdthema-melodie in een heerlijke orkestrale kleuring eindigt. Maar er is kennelijk voor gekozen om de tracks allemaal in filmvolgorde op het album te zetten, waarmee de laatste track duidelijk wat minder is. Maar de voorlaatste heeft nog veel goedgemaakt, in een prachtig ingetogen arrangement, met een licht melancholieke kleuring.

Kortom, met zijn score voor Jungle Cruise heeft James Newton Howard op z'n zeventigste nog weer een zoveelste kwaliteitsscore afgeleverd. De muziek is veelal vol orkestraal en bevat een aantal erg fraaie themamelodieën, maar ook een paar melodieën die wat minder aanspreken. Soms is de muziek wat saai of hoempa-achtig, maar het is vooral de actiemuziek die de algehele stijl van de score bepaalt. Daarbij sneeuwen de melodieuze tracks een beetje onder in de grillige bombast van die actiemuziek, die ook nogal eens een behoorlijk dreigende of spannende toonsetting heeft. Die actietracks liggen wat minder gemakkelijk in het gehoor, maar er is op dit lange album genoeg melodieuze en wat meer ingetogen muziek te beluisteren die het zeker de moeite waard maken. Want veel van die melodieuze tracks zijn prachtig orkestraal gearrangeerd en zorgen tegelijk voor de broodnodige variatie tussen alle actiegeweld. De waardering voor dit album als geheel komt op 76 uit 100 punten, maar een wat korter album met minder grillige en grimmige actietracks had de waardering zomaar 10 punten hoger kunnen brengen.