Honest Thief

De Amerikaanse film Honest Thief is een thriller die geregisseerd is door Mark Williams, die hiermee z'n tweede film regisseerde. Hij schreef ook mee aan het scenario en produceerde de film. Liam Neeson, die de hoofdrol kreeg wordt sinds het succes van de thrillerserie Taken volop gevraagd voor rollen als de grote wreker, zo ook in deze film. Opnieuw kreeg hij hiervoor goede recensies, terwijl de film zelf maar een matig oordeel van de critici kreeg. Ondanks de Covid pandemie met veel gesloten bioscopen kwam de film toch uit, maar kwam nauwelijks uit de kosten.
Het verhaal draait om Tom Dolan (Neeson), die z'n boterham verdient als een kundig dief, die veel geld weet te stelen, dat hij in een opslag verbergt. Maar hij krijgt een relatie met Annie (Kate Walsh), waardoor hij uiteindelijk z'n criminele verleden achter zich wil laten en alles opbiecht bij de politie, ook waar hij z'n geld verborgen heeft. Maar als de agenten er zelf met het geld vandoor willen, deinzen die niet terug voor moord, en Tom en Annie moeten op de vlucht...

De muziek bij deze thriller is van Mark Isham, die er een tamelijk reguliere thrillerscore voor componeerde. Isham heeft vooral op de spanning in de film gemikt en die scenes voorzien van de nodige muzikale invulling met typische thrillereffecten en arrangementen die de spanning versterken. De melodieuze motieven in de score zijn wel aanwezig, maar relatief beperkt.
Qua melodieën is er weinig te beleven. Het beperkte aantal relatief ingetogen tracks is nauwelijks van aansprekende melodieën voorzien, alles blijft een beetje hangen in een sfeer van dreiging en spanning, waarbij melodie meestal ondergeschikt is en erg vlak blijft. Daardoor spreken ook de meer ingetogen tracks vaak nauwelijks aan.

Isham is een componist met een sterke jazz-achtergrond, maar in de score is dat nauwelijks merkbaar, want de muziek heeft geen jazz-achtige stijl. De score komt vrijwel geheel uit de elektronische koker en orkestrale klanken komen slechts mondjesmaat voor in de muziek. Het is vooral de elektronica die de klanken produceert, want de muziek heeft een sterke kunstmatige kleuring over zich. Die kleuring bestaat binnen de tracks vooral uit allerlei effecten die Isham regelmatig toepast, met elektronisch verlopende klanken, aparte geluiden en vervormde effecten. Dat begint al gelijk in de openingstrack en loopt door tot aan de afsluitende track. Vaak ook zorgt de elektronica voor een soort waterig effect over de muziek, alsof het zich allemaal in een grote holle, bijna industriële ruimte afspeelt. Ook de vaak nadrukkelijk aanwezige elektronische percussie draagt daaraan bij.

De score bevat een paar tracks die er qua melodie nog redelijk uitspringen, zoals 'A Decent Offer' of 'Dad's Story', maar hier is de muziek toch wel erg aan de minimalistische kant, al is de invloed van de strijkers nog wel redelijk. Dat minimalistische karakter geldt voor meer tracks of grote delen van tracks. Daarbij is die minimalistische stijl overigens wel vaak in een wat dreigend arrangement gezet, waarbij melodieën meestal gereduceerd zijn tot melodieuze motieven, die overigens best goed te beluisteren zijn, want Isham heeft de muziek heel behoorlijk binnen het harmonische spectrum gehouden. Maar goed te beluisteren is nog iets anders dan aangenaam.
Een enkele track pakt zelfs nog behoorlijk stevig uit en heeft zelfs bijna een kleuring die uit de koker van Zimmer kon komen, zoals '9 mm', waarin de synthesizers flink tekeer gaan om de spanning op te voeren, waarbij de muziek overigens nog steeds niet melodieus is.

Kortom, met zijn muziek voor de thriller Honest Thief heeft Mark Isham een voor de film allicht prima score neergezet, want de muziek ademt voortdurend een sfeer van dreiging en spanning. Daarbij bestaat die muziek vooral uit elektronische klanken en effecten, die vanwege de toegevoegde galm een nogal industriële kleuring hebben. Een flink deel van de muziek is behoorlijk aan de ingetogen, zelfs minimalistische kant, maar verwacht geen meeslepende melodieën, want qua melodie is de score erg beperkt. Overigens is de muziek nauwelijks creepy, waardoor het album redelijk gemakkelijk te beluisteren is, al is het vanwege het gebrek aan melodie geen echt fraaie score. De melodieuze motieven, vooral in sommige ingetogen tracks doen nog een poging, maar het is te beperkt, waardoor de waardering niet hoger komt dan 53 uit 100 punten.