Paycheck


Colosseum (4005939653521)
Varèse Sarabande (0030206653526)
Film | Date de sortie: 13/01/2004 | Sortie du film: 2003 | Type: CD, Téléchargement
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track   Duration
1.Main Title3:10
2.20 Items2:53
3.Wolfe Pack2:54
4.Crystal Balls2:09
5.Mirror Message3:37
6.Imposter3:53
7.Hog Chase Part 13:13
8.Hog Chase Part 24:04
9.I Don’t Remember1:28
10.Tomorrow’s Headlines4:02
11.Future Tense7:14
12.Fait Accompli6:09
13.The Finger0:33
14.Rachel’s Party2:47
 48:06
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

Paycheck - 08/10 - Critique de Arvid Fossen, ajouté le (Néerlandais)
Steeds is het weer uitkijken naar de nieuwste creaties van topactie regisseur John Woo (Mission Impossible 2, Face/Off). In zijn nieuwste film vertolkt Ben Affleck de rol van een reverse-engineer die de technologieën van andere bedrijven doorgrond door ze uit elkaar te halen en zo te zien hoe ze werken. Hij ontdekt dat hij de laatste drie jaar voor een opdrachtgever gewerkt heeft, maar dat alles uit zijn geheugen werd gewist. Hij wordt opgejaagd voor iets waar hij geen benul van heeft. Hij stuurde zichzelf 19 objecten op om de puzzel terug samen te stellen ...
De muziek werd gecomponeerd door John Powell, die zijn carrière startte met vooral komedies en tekenfilms, en de laatste tijd zich zeer succesvol toonde in het actie genre met The Bourne Identity en The Italian Job. Met Paycheck componeert hij nog eens actie, dit keer met een futuristisch tintje, maar met een toch volledig nieuwe invalshoek qua uitwerking. Paycheck is een race tegen tijd, en dit wordt duidelijk gereflecteerd in de muziek. Al vanaf de eerste track wordt een snijdende spanning gecreëerd. De muziek is georkestreerd met de nadruk op strijkers en een groot aandeel aan synthesizer, vooral in percussie loopings. Dat maakt dat het allemaal erg funky en trendy klinkt, maar niet wegglijdt in een tweedimensionale score dankzij een orkest van toch zo’n 100 muzikanten, waaronder 60 strijkers. De soundtrack bevat een aantal erg goede en frisse thema’s die steeds een sfeer van suspense uitstralen, zeker de incorporatie van piano in sommige tracks maken het tot een echte spionage thriller. De muziek is georkestreerd met veel diepgang en wendingen, blijft verrassend en heeft soms zelf iets van een klassieke score in de zin dat ze heel wat score technieken overneemt van componisten die trends hebben gezet in achtervolgingsmuziek, zoals bijvoorbeeld Bernard Herrmann en James Newton Howard. Sommige tracks zou je bijna herkennen als een compositie van James Newton Howard. Diens recente soundtrack Signs was ook een voorbeeld waar teruggegrepen werd naar een Hitchcock (Herrmann) sound in de muziek. Dit komt eveneens sterk tot uiting in John Powell’s muziek, en bij één bepaalde track maak je meteen de link naar Signs. Over deze aanpak alleen maar lof, want Paycheck is een enorm boeiende soundtrack geworden om te beluisteren. John Powell werkt zoals altijd op sterke en duidelijke melodieën die zich snel ontwikkelen en niet gaan vervelen door de steeds verrassende wendingen. Een componist die goed op dreef is in een bepaald genre, durft zich vaak baseren op zijn eerdere scores. Paycheck bewijst het tegendeel: na John Powell's succesvolle intrede met scores als Chicken Run, blijft originaliteit en experiment in het zoeken van nieuwe sounds en toepassen van concepten gelden. Enige spijtige is dat sommige knappe thema’s niet verder uitgewerkt worden, en dat de thema’s ondanks de toch zeer goede melodie, niet erg lang blijven hangen.
Paycheck - 08/10 - Critique de Tom Daish, ajouté le (Anglais)
It's something of a surprise that the short stories of Philip K Dick haven't inspired more films as they provide some superb high concepts, without the length and depth that makes adapting longer books problematic due to the time constraints of motion pictures. High points in Dick adaptations were reached with Ridley Scott's Blade Runner and Steven Spielberg's Minority Report. Unfortunately, John Woo turns the initial premise - a technical wizard (Ben Affleck - even more implausible than Joey Tribbiani as a brain surgeon) copies and improves the designs of potentially world changing gadgets before having part of his memory erased to protect the secrets - into a pretty routine chase movie filled with dumber than thou characters. It bears comparison with The Bourne Identity starring Affleck's chum, Matt Damon, however, Damon fits into the action hero groove much more convincingly and was helped by a far stronger plot.

A more pertinent comparison is that both films receive scores by John Powell whose career remains a touch hit and miss, but in a reversal of fortune, his score for Paycheck is actually far more interesting than that he penned for The Bourne Identity. That Paycheck has a stronger focus on the orchestra is an immense help, but it's also more varied and memorable. The Main Title, for some reason, made me think of an update on Bernard Herrmann, crossed with Goldsmith's wonderful Hollow Man titles music, all shot through with some very contemporary synthetic percussion. The main theme itself isn't the most memorable on record, but in a score like this, that's not a crucial problem. A secondary piano theme, notably in I Don't Remember and Impostor, is ostensibly the love theme, but it's one of those slightly cold and steely melodies that could do with a touch more warmth, even at the risk of upsetting the uncertain sci-fi sound world.

The score's undoubted highlight is the seven minute Hog Chase, spread over two tracks. The mixture of orchestra and percussion is more David Arnold than Media Ventures, indeed all it needs are a few bursts of the Bond theme and this could easily be for 007. It comes across as a battle between percussion and orchestra, each taking turns in the dominant role, but the upshot is loud and exciting, with enough unexpected flourishes and dramatic punctuation to sustain the energy. The earlier Wolfe Pack is as engaging, although the climactic cues don't quite match the centrepiece. Although the film is a poor relative of Minority Report, Powell's score is every bit as engaging as John Williams' and in some ways a more gripping listen. Powell imbues scenes with a level of drama that the film simply doesn't have on its own terms and small touches, such as the string quartet version of the main theme in the final track, Rachel's Party, are an unexpected bonus in an unexpectedly classy action score.
Paycheck - 06/10 - Critique de Andreas Lindahl, ajouté le (Anglais)
Yet another Philip K. Dick short story has been turned into a movie. And just like Minority Report and many of his other stories this is a run-for-your-life-I-won't-let-them-catch-me story. This time Ben Affleck is doing the running. Jolly good. I wish he would keep running. Far, far away, where there are no film cameras. Let's face it - the guy stinks as an actor.

But that's not why we're here today. Let's mention the score, as well, shall we? Composed by John Powell, this is more or less exactly what to expect from a score written for a movie like Paycheck. It's exciting, modern - lots of electronics - and it's fast paced. So, Powell does exactly what he should. But the result isn't as boring and unoriginal as one may expect. Sure, it isn't groundbreaking material, either. But rather something in between.

"Wolfe Pack", for example, is a terrific action cue, with some great writing for brass and strings. Really good. The absolute highlight, however, are the two "Hog Chase" tracks, part 1 and 2. It's seven minutes of action and a wonderful mix of orchestra and synths. Again, some great writing for brass and strings. And percussion. Simply great.

So, that's the action. More tender moments can be found in the lovely "Rachel's Party", which is a string quartet version of the main theme. Add some lovely piano in "I Don't Remember" and you've got a score that's varied enough and a pleasant surprise. Far more interesting than the somewhat similar and related score Powell did for The Bourne Identity.
Paycheck - 09/10 - Critique de Joris Kessels, ajouté le (Néerlandais)
Wederom kan John Powell in deze Paycheck zijn verworven kwaliteiten op het gebied van actiescoring benutten. Het concept blijft zoals we van hem gewend zijn: een erg aanwezige synthesizer beatlaag met daaroverheen gedrapeerd groot orkest of solo instrumenten, deze keer met name piano, violen en fluiten. Hoewel de synthesizer nog steeds erg aanwezig is, treedt het klassiek klinkende akoestische deel meer op de voorgrond en neemt het een grotere plaats in. Een ontwikkeling die mij deugd doet. Toch is Paycheck in vergelijking met The Italian Job iets rommeliger en bevat minder goed uitgewerkte thema’s.

De track ‘hog chase part 2’ is het nummer dat er echt uitspringt, het nummer met de meest verheven climax gecreëerd door een combinatie van een voortgaande elektronische beat, swingende violen en koper dat de pan uitrijst. De track ‘future tense’ bevat ook erg goede swingende kost en hoogdravende akoestische gedeelten. Naast de actiegedreven muziek zijn de rustigere gedeelten met de piano-solo’s erg fijn, de track ‘I don’t remember’ is daar een goed voorbeeld van. De laatste additionele track waarin een strijkkwartet het hoofdthema ten gehore brengt kan ik ook waarderen, een duidelijk teken dat John Powell ook eens de synthesizer thuis mag laten.

Ik kijk nu al uit naar de nieuwe actiescores van John Powell, want het is op z’n tijd een MUST zulke heerlijk swingende muziek uit je boxen te horen draven!
Paycheck - 08/10 - Critique de Tim Horemans, ajouté le (Néerlandais)
Ik heb een maand langer dan gepland moeten wachten op de release van Paycheck. Ik weet niet waarom Varese deze cd een maand later heeft uitgebracht maar nevermind hij is er. De lang verwachte John Powell. De cd klinkt niet echt verrassend maar dat is zo bijna met alles scores van John Powell. Ik vind John Powell één van de beste componisten van dit moment, ik bedoel dan wel van de nieuwkomers zoals Beltrami, Tyler, Greggson Williams. Zijn muziek klinkt ook altijd fris in de oren. De orkestraties zijn hedendaags en dat hoor je ook bij deze Paycheck. De muziek is niet zo aggressief als degene die hij voor Face Off heeft geschreven, die andere John Woo film. Varese trakeert ons op 48 min John Powell en dat is net genoeg. De cd verveelde mij geen seconde. De mensen die veel actie muziek verwachten moet ik teleur stellen. Er zitten stukken in die lekker uptempo en typisch Powell klinken zoals zijn muziek voor de Italian Job maar de rest van de cd draait rond 1 thema dat je op verschillende manieren te horen krijgt in toch altijd interessante orkestraties. Misschien niet de meest originele maar wel leuk om naar te luisteren. Keep up the good work John!
Paycheck - 09/10 - Critique de Peter Van Riet, ajouté le (Néerlandais)
Deze muziek is gewoon heerlijk om naar te luisteren, John Powell is hier op z'n best: zalige intimistische muziek voor de rustige passages (piano, strijkers) met een zalig thema, typische Powell-actiemuziek met synths, maar dat zijn we al gewoon van hem, het wérkt dan ook in de film. en één über-actietrack waar het rustige thema uit de eerste track hernomen wordt, maar dan in een complexe, quasi eclectische orchestratie voor orkest en synthesizers.
La bande annonce de cette B.O. contient de la musique de:

Judge Dredd: Original Trailer Music, Jerry Goldsmith (Bande annonce)
Mother Rise , Immediate Music (Bande annonce)
Zion, Fluke (Bande annonce)
Switchback (Instrumental), Celldweller (chanson(s))


Autres sorties de musique de Paycheck (2003):

Paycheck (2004)


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus