Tears of the Sun (Les Larmes du soleil)


Colosseum (4005939645724)
Varèse Sarabande (0030206645729)
Film | Date de sortie: 18/03/2003 | Sortie du film: 2003 | Type: CD, Téléchargement
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track Artiste/Compositeur Duration
1.Yekeleni Part I/Mia's Lullabye2:35
2.Heart Of Darkness2:01
3.Small Piece For Doumbek And Strings/Kopano Part I8:55
4.Under The Forest Calm1:07
5.Yekeleni Part II/Carnage7:55
6.Kopano Part II2:25
7.Night2:34
8.Cry In Silence2:04
9.The Jablonsky Variations On A Theme By HZ/Cameroon Border Post Steve Jablonsky8:42
10.The Journey/Kopano Part III8:17
 46:34
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

Tears of the Sun - 06/10 - Critique de Sjoerd , ajouté le (Néerlandais)
Waar Zimmer meesterwerken schrijft als Gladiator, Peral Harbor en The Last Samurai, die ik nog elke dag beluister, schrijft hij ook mindere scores. Van mijn plus/minus 35 soundtracks die ik heb van heer Zimmer, is dit naar mijn mening toch de allerslechtste. Op de laatste twee tracks na, die vol melodie zitten en energiek zijn, is dit vooral underscore en horen we fragmenten uit ‘The Last Samurai’, dat hij eerder in 2003 schreef. Tevens hoor ik ook stukken uit ‘The Thin Red Line’, ‘Black Hawk Down’, ‘The Lion King’ en zelfs melodieën uit Misison Impossible 2. Nooit heb ik deze score van begin tot eind kunnen luisteren, dit in tegenstelling tot alle andere Zimmers, die ik helemaal leegdraai. De laatste twee tracks zijn beter, vooral de laatste, maar toch weet deze Zimmer mij niet te overtuigen, zelfs Lisa Gerrard, die meesterwerken schreef met Hans Zimmer voor bijvoorbeeld Gladiator en Mission Impossible 2, weet mij totaal geen kippenvel te geven.

‘Yekeleni Part I’ is één van de velen tracks waarin we Lebo M. horen en tevens werkten Heitor Teixeira Pereira; Lisa Gerrard en Steve Jablonsky hier aan mee. Ja, na 1.25 minuten mag Lisa Gerrard enkele tonen zingen, en naast de melodie gespeeld door de vele Afrikaanse instrumenten horen we ook een Afrikaans vrouwenkoor op de achtergrond. Het weet de track er echter niet leuker op te maken en sluit aan op ‘Heart of darkness’. Dit is een track die begint met emotie á la ‘The Thin Red Line’ en ‘The Last Samurai’, die mij beiden wisten te verpletteren. De mysterieuze track in deze score weet mij echter niet op het puntje van mijn stoel te brengen, ondanks de spanningsopbouw die we nog horen aan het einde van de track. ‘Small piece for doumbek and strings - Kopano part I’ is qua naam al langdradig. De track die begint met een kopie van de noten ‘The Last Samurai’ mag ook niet deugen. Het ‘Last Samurai’ motiefje dat eigenlijk nog steeds zijn Oosterse sfeer heeft ondanks het Afrikaanse slagwerk, blijft maar terugkomen met strijkers etc. Zimmer probeert de track nog echt Afrikaans te maken met het Afrikaanse vrouwenkoor op de achtergrond dat mij doet denken aan het ó zo goeie ‘The Lion King’ Ook ‘Lebo M. terug te laten komen. ‘The Thin Red Line’ en ‘The Black Hawk Down’ zijn ook weer van de partij. Na 6 minuten zingt ‘Lisa Gerrard’ het ‘Kopano’ thema, dat zich pas echt mag uitwerken in de laatste track, dat dan ook de beste is! Het (nu nog) emotionele themma blijft nog een beetje in de track hangen, ook als de piano er later in voorkomt. ‘Under the forest calm’ is een door de gitaar geleidde track, die niet veel voorstelt. Wanneer de spanningsopbouw komt gaan we door met de volgende track: Yekeleni Part II / Carnage, waarin we Lebo M. weer horen. De track laat ons de eerste actie horen, met veel djembee’s en ander Afrikaans slagwerk. Door middel van synthesizers krijgen we later nog meer spanning te horen en komt er later weer stilte naar de storm. De ‘stilte’ is duidelijk één die we al eerder hoorden in ‘The Thin Red Line’. In deze rustige track kent ook het fenomeen ‘;The Last Samurai’ en ‘Black Hawk Down’, zoals we tot nu toe in bijna alle tracks fragmenten horen uit deze voorgaande Zimmers. De track eindigt met een pianosolo. ‘Night’ is evenals de rest een rustige track, ditmaal zonder heel veel gevoelens naar andere composities van Zimmer, maar ook deze track blijft mij niet overtuigen. ‘Cry in silence’ laat actie van zich horen door middel van veel slagwerk en weinig melodie. Muziek die we eerder hoorden in andere scores mag natuurlijk niet uitblijven in de track die veranderd is in underscore, tot nu toe nog niets gehoord dat mij echt overtuigd heeft.

Voor de laatste twee tracks mag je een nieuwe alinea beginnen. Waar de eerste 8 niet veel bijzonders in zich hadden, krijgen we een negende track te horen vol actie en een tiende vol melodie en energieke, Afrikaanse zang. ‘The Jablonsky variations on a theme by HZ - Cameroon border post’ begint met strijkinstrumenten die een zeer emotioneel thema spleen dat mij een gevoel geeft van de muziek tijdens de wereldberoemde finale van ‘The Last Samurai’. Deze remake van muziek kan ik echter wel waarderen en Lisa Gerrard doet het op de achtergrond ook zeer goed. Na 2 minuten horen we naast de synthesizers ook Afrikaans slagwerk en zo krijgen we een heerlijke actietrack te horen. Met Lebo M. op de voorgrond en de synthesizers op de achtergrond horen we overtuigende actie die de kritiek op de vorige tracks direct goedmaakt. Toch krijg ik nog vage déjà vu’s naar andere muziek, maar voor mij is deze track overtuigend genoeg om dat te vergeten. Wanneer Lisa Gerrard haar stem nog een keer laat horen wordt het allemaal nog beter. De melodie blijft zich maar herhalen en wordt steeds weer overtuigender! De track eindigt met een emotionelere sfeer. ‘The journey - Kopano part III’ is zoals ik al zei energieke Afrikaanse zang die ons voor het eerst het ‘Kopano’ thema in volle glorie laat horen. Waar dit beste thema van de score nog rustig was in Kopano I en II, wordt in deze track al duidelijk dat het een stuk heviger gaat worden. Lebo M. krijgt assistentie van een Afrikaans koor dat mee mag zingen in deze gruwelijk mooie Afrikaanse thema. De gitaar die erg opvallend is maakt de track extra energiek, en dit geeft een goede uitstraling! Ik kan er weinig woorden over kwijt, maar deze track beluister ik elke keer weer met veel plezier.

Conclusie:
De eerste acht tracks van deze score zijn niet veel zeggend en niet overtuigend. Het feit dat het een mix is van ‘The Thin Red Line’, ‘Last Samurai’ en ‘Black Hawk Down’ is het probleem niet, maar de tracks zijn gewoon niet boeiend, terwijl de eerder genoemde scores van Hans Zimmer dat wel allemaal zijn. Wanneer het wel plezierig is om naar één van de eerste acht tracks te luisteren, is het een kompleet stuk uit de eerder genoemde scores. De laatste twee tracks maken echter alles weer helemaal goed! De eerste track met een geweldig actiethema, waar ook weer emotie in zit en de tweede met geweldig Afrikaans gezang in de beste uitwerking van het ‘Kopano’ thema. Door de laatste tracks kan ik deze score een voldoende geven. De minst goede Zimmer die ik tot nu toe gehoord heb!
Tears of the Sun - 07/10 - Critique de Tom Daish, ajouté le (Anglais)
I wonder if Hans Zimmer is attempting to revive the early days of in house music departments, whereby the head of department (Hans, of course) gets all the plum assignments, but even then, has plenty of underlings to help him out. The very first Oscars for best score were not awarded to the composer, but to the head of department and in a similar way, Tears of the Sun is credited to Zimmer, when in fact most of the work is done by others. Not to suggest there is anything wrong with group efforts, indeed Zimmer's collaborations with Lisa Gerrard and Heitor Pereira have had good results, but to call Tears of the Sun a Hans Zimmer score is somewhat overstating the case. Along with both Gerrard and Pereira, Lebo M, Steve Jablonsky, Andreas Vollenweider, Martin Tillmann and Jim Dooley all contribute, many doing entire tracks without Zimmer's input at all. For all that, Tears of the Sun has some effective moments, even if it does rather lack direction.
Think a less chaotic version of Black Hawk Down crossed with Cry Freedom and a dash of Thin Red Line and you have Tears of the Sun. While there are many good moments, quite a lot has a distinctly improvised feel, but the results don't feel like an out pouring of invention, more like musical doodling. The most striking moments are undoubtedly the fusion action cues; Yekeleni Part II, has an impressively brutal assault of percussion, as do the exciting Jablonsky Variations (although not really variations in the strict sense, perhaps doodling on a theme of...) which move from a hymnal Lisa Gerrard opening to an inspired and thrilling mixture of percussion and Lebo M vocals. Lebo M is perhaps the most important of the collaborators, his quasi-authentic African chants are never less than thrilling, even if they have started to sound a little alike. The quiet moments range from the quite lovely, notably Small Piece for Doumbek and Strings (not sure about the quasi-comical track names) to the rather banal, cues such as Kopano Part II and Night sticking resolutely to atmosphere and not much else.

The finest moments are undoubtedly in the three tracks over eight minutes, the final two make the intervening slack periods seem worth the wait. Jablonsky Variations is undoubtedly one of the most exciting action cues I've heard in absolutely ages; the layers of quick and vibrant percussion, vocals and an effectively counterpointed slow theme in the orchestra, are probably not quite as complex as they seem - it is just orchestral adagios with drumming - but the effectiveness cannot be denied. Had the rest of the score matched this level of quality, it would likely be a contender for score of the year, maybe Zimmer should have done some of the slow movements himself. I'm sure they are wonderful for atmosphere in the film, but do become wearisome on disc. Although not really more than the sum of its parts, Tears of the Sun has some of the most memorable and exhilarating moments even penned for a contemporary action flick and for that, it can be recommended.
Tears of the Sun - 06/10 - Critique de Andreas Lindahl, ajouté le (Anglais)
Bruce Willis in a war film. Of course Hans Zimmer and his Media Ventures friends should score it. And with the film taking place in Africa, throw Lebo M into the mix, as well. And Lisa Gerrard. The result? A pretty good score with some excellent action cues, vocals and beautiful string elegies. But Tears of the Sun is above all a very dark score. And a group effort, more than a solo effort. Apart from Zimmer himself, Heitor Periera, the already mentioned Lisa Gerrard and Lebo M, Steve Jablonsky, Andreas Vollenweider, Martin Tillmann and Jim Dooley have contributed to and collaborated with Zimmer on this score. And although Zimmer has been involved (so much that he deserves a "composed by" credit, that is) in seven of the ten tracks, three of the cues are written without Zimmer's involvement - the opening Yekeleni Part I/Mia's Lullabye, Under the Forest Calm and Cry in Silence.

Although Tears of the Sun is a pretty good score it takes some time to deliver, just like it takes some time to really get below the surface of the score. There's a lot of dark underscore, which at first seems totaly bland and uninteresting but reveals its true character and form after a few listens, even if it never gets really impressive and satisfying listening to. It's not until the third track, "Small Piece for Doumbek and Strings" that the score truly takes flight for the first time, with some slow strings, backed up by African styled percussion and vocals and an appearance by Lisa Gerrard, whom, together with Zimmer's strings, remind the listener of the Gladiator score.

"Under the Forest Calm" features some acoustic guitar writing and playing by Heitor Pereira. A very quiet and calm cue, which is easy to miss. Quite short - just one minute long - too. The tracks co-written by Lebo M are mostly very nice, with African vocals that at times sounds like a darker version of Zimmer's The Power of One, while other times creating a sound more similar to Horner's caothic action writing in Four Feathers. And it's also the Lebo M and Zimmer tracks that offer the best music in this score. Especially the two last ones. "The Jablonsky Variations on a Theme by HZ/Cameroon Border Post" opens with some strong strings and vocals but is soon replaced by an impressive Media ventures action piece with an African twist. Vocals, percussion, synths, brass and strings create six minutes of adrenaline pumping action. Superb. But it gets even better. The closing "The Journey/Kopano Part III" gives the listener eight minutes of wonderful African choir music backed up by acoustic guitar and Zimmer's orchestral tour de force. One of those uplifting pieces, although perhaps a little repetetive. But the way it just grows and grows until it explodes in a gorgeous finale is just... well, great.

But the rest of the score fail to impress and is at times rather mediocre. And schizophrene. One can't help but wonder what the result would have been had Zimmer written the entire score himself. Probably more cohesive.
Tears of the Sun - 08/10 - Critique de Arvid Fossen, ajouté le (Néerlandais)
Bruce Willis kruipt in de rol van een commander van een speciale eenheid, die zijn team door de jungle van Nigeria leidt om een dokter (Monica Belluci) in nood te redden, maar zij wil enkel vertrekken als ze 70 andere vluchtelingen eveneens redden. Een film over burgeroorlog en Amerikaanse troepen in West Afrika.
Hans Zimmer, zijn top scores voor Gladiator en Mission Impossible verdeelden filmmuziek liefhebbers in twee kampen, zij die dit het einde vonden en anderen die hem niet veel meer zagen doen. Dat deze laatste groot ongelijk hadden, bleek toch al gauw met originele scores als Hannibal, The Thin Red Line, Black Hawk Down, enz. De opmars van Hans Zimmer is nog lang niet gedaan, meer nog zijn muziek wordt boeiender en diepgaander, en al mag hij dan ondersteund worden door een leger van talentvolle componisten en orkestrators, toch blijft een persoon die de trend zet en de drijvende kracht blijft. Met Tears of the Sun heeft Hans Zimmer weer een experimentele en vernieuwende score neergezet, misschien soms wat eigenaardig in stijl, maar al bij al nog niet zo slecht en schitterend in de context. Hans Zimmer kon na Black Hawk Down en The Lion King opnieuw de Africaanse etnische elementen in zijn muziek verwerken. Net zoals andere scores is bij het tot stand komen een indrukwekkende crew betrokken, waaronder Lebo M voor de Afrikaanse zang en Lisa Gerrard de stem van onder andere Gladiator. Tears Of The Sun bevat werkelijk zoveel stijlen tegelijk, maar toch slaagt Hans Zimmer erin om een meer samenhangende score te brengen dan laat staan Black Hawk Down. Door die grote variatie wordt dit een erg boeiende score, waar je zowel een intieme minimalisme, drama als actie stijl in het genre van Gladiator te horen krijgt, en dit alles in die Afrikaanse klankkleur. Een score met dezelfde instrumentatietechnieken en mix met synthesizer, maar toch is dit niet muziek die meteen aanslaat als een Zimmer actiescore, maar zeker van dichterbij veel echt goede uitwerkingen brengt. De echte fans zullen zich het meest verheugen op de indrukwekkende finale, in de laatste tracks van het album.
Tears of the Sun - 09/10 - Critique de Werner Cleerbout, ajouté le (Néerlandais)
Ben niet bepaald fan van één of andere componist maar Hans Zimmer is toch wel één van mijn favorieten. Alhoewel, ik heb het niet zo voor soundtracks met een comedy thema. Vrolijke deuntjes zijn aan mij niet besteed. "Matchstick Men" van Zimmer was dan ook een reden om te besluiten, niet blindelings s'mans soundtracks aan te schaffen. Toen ik echter "Tears Of The Sun" in mijn cd speler stak wist ik niet wat ik hoorde. Ik dacht dat "Passion Of The Christ" van John Debney dé ultieme soundtrack was en niet te evenaren, maar hier moest ik wel even op terug komen. Een recensie van iemand anders volgen over een bepaalde soundtrack is niet aan te raden vind ik. Heb dit enkele malen meegemaakt dat ik een soundtrack kocht na het lezen van een recensie en heb me duidelijk miskocht.Dus ik luister nu toch liever naar enkele fragmenten van soundtracks, die je soms kan terug vinden op de officiele websites van talrijke componisten vooraleer naar de winkel te hollen. Sommigen houden van Afrikaanse etnische elementen en anderen dan weer niet. Hoe Zimmer ze verwerkt in deze soundtrack vind ik geniaal. Buiten "Heart of Darkness", "Under the forrest calm" & "Night" kan ik enkel maar zeggen dat de andere nummers van een ongewoon hoog "die wil ik terug horen" gehalte zijn. Zijn samenwerking met Lisa Gerrard is net zoals in "Gladiator" weer van een hoog niveau, al is deze iets minder aanwezig.
Voor mij is dit één van mijn favoriete soundtracks, al zal niet iedereen het daar mee eens zijn.
Tears of the Sun - 08/10 - Critique de Joris Kessels, ajouté le (Néerlandais)
Afrikaanse invloeden in soundtracks zijn wat mij betreft altijd van harte welkom, vooral op de manier waarop Hans Zimmer dit doet. Na de Lion King en Black Hawk Down weet hij toch weer op een andere manier Afrikaanse klanken in deze soundtrack te verwerken. Hoewel de algehele muziek redelijk terneergeslagen is, zijn de zuidelijke klanken toch wat lichter van aard en klinken zelfs hoopgevend, dan reken ik Lisa Gerrard daar dus niet bij.

Tot aan het einde van de soundtrack is het allemaal erg gelaten en wordt met name een bepaalde sfeer opgeroepen, die mij trouwens deugd doet. Echter als men wat dieper gaat zijn nuanceringen en heerlijke gedeeltes in de soundtrack te vinden. Zoals aan het einde van track ‘small piece for doumbek and strings’ waarin Lisa Gerrard lichtelijk haar stem laat horen. Naast de laatste twee nummers op de score die ik erg kan waarderen is de track ‘kopano part II’ magnifiek. Zonder over te gaan op groot geweld weet Hans Zimmer door de combinatie van een licht aanzwellend koor die wordt bijgestaan door Lisa Gerrard en Afrikaanse kreten op de voorgrond een uitermate mooie en subtiele climax te bewerkstelligen. Geniaal!

Samenvattend, een gelaten soundtrack met Afrikaanse invloeden, Lisa Gerrard en twee knallers van tracks aan het eind.
Tears of the Sun - 08/10 - Critique de Damien , ajouté le (Français)
Hans Zimmer, habitué des bandes originales éclatantes, se met ici en retrait. Outre le fait de partager la vedette avec Heitor Pereira, Lebo M. ou Lisa Gerrard, il livre ici un album discret et délicat, aux antipodes des standards hollywoodiens. Ainsi les sonorités, presque exclusivement africaines, évoquent tantôt le calme fiévreux de la jungle, tantôt l'horreur d'un Nigéria en guerre ('Yekeleni Pt 2/Carnage'). Percussions, chants traditionnels, instruments à vent et violons étouffés, ne laissent que très rarement la place à des séquences plus intenses, comme la vibrante partie centrale de 'Kopano Part I' ou l'impressionnante 'Cameroon Border Post' (co-signée Steve Jablonsky) qui, d'une première partie chargée en émotion, se change en piste d'action détonante, soutenue par les voix de Lebo M. et Lisa Gerrard: un petit bijou de collection pour les fans de Zimmer.
Un soundtrack qui colle à la perfection au décor du long métrage, mais passe hélas à peu près inaperçu, le crépitement des mitraillettes couvrant une part imposante de la bande-son... Une réussite incontestable, mais pas forcément inoubliable.
Tears of the Sun - 07/10 - Critique de Gudo Tienhooven, ajouté le (Néerlandais)
Hans Zimmer experimenteert er de laatste tijden op los. Hij is duidelijk op zoek naar een manier om van zijn Media Ventures-sound (The Rock, The Peacemaker etc.)af te komen. Dat resulteerde een aantal jaren terug in zijn meest volwassen score (en mijn persoonlijke favoriet aller tijden) The Thin Red Line. Tears of the Sun klinkt echter wel heel erg experimenteel, waardoor vooral de beginnummers nogal nietszeggend en oninteressant zijn. Maar met "The Jablonsky Variations" begeeft hij zich weer op meesterlijk terrein. Deze bombastische en symfonische track is een klein pareltje. De cd sluit af met een fraai Afrikaans nummer, dat de Zimmer-fans zal doen denken aan The Power of One en The Lion King. De laatste tweetracks dus, die maken deze soundtrack dus goed!
Tears of the Sun - 07/10 - Critique de Tim Horemans, ajouté le (Néerlandais)
Een cd die op de site van varese met veel toeters en bellen werd aangekondigd en die er voor zorgde dat de verwachtingen hoog waren, heel hoog zelfs, Gladiator team dat terug samenwerkte. Ik was wel een beetje teleurgesteld! Ik hou van afrikaanse ritmes en muziek in films maar dit was meer van hetzelfde. De song van Lebo M haalde bijlange het niveau niet van The Lion King (iets wat niet nodig was) maar ik verwachtte beter, vooral na de zeer goede score Black Hawk Down. Niet slecht maar kan veel beter. Ook voor mij zijn de 2 laatste tracks de beste
Tears of the Sun - 06/10 - Critique de bert w., ajouté le (Néerlandais)
Opnieuw een score met een afrikaanse ondertoon, tja en net als black hawk down kan met dit niet echt bekoren.
Ik vind beetje rommelig, de hulp van lisa gerrard maakt al iets goed, wat een gevoel in die stem, zoals op het einde van kopano part 2.
Neen voor mij liever de last samurai of the prince of egypt.
La bande annonce de cette B.O. contient de la musique de:

Gladiator (2000), Hans Zimmer (Film)


Bande annonce:





Bande annonce:





Autres sorties de musique de Tears of the Sun (2003):

Tears of the Sun (2006)
Tears of the Sun (2003)


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus