Dark water


Film | Date: 2005 | Type: CD, Téléchargement
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track   Duration
1.Seattle, 19741:32
2.The Tram (Main title)2:13
3.Cecil Wanders2:51
4.The drip stain3:23
5.Floatsam1:47
6.Deluge in 10F3:13
7.Mom from hell2:26
8.A Ghost in the machine3:58
9.New Nightmare3:41
10.Hello again Kitty1:48
11.The Water Tower2:37
12.The Sacrifice3:56
13.Final Elevator2:34
14.End Credits5:58
 41:57
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

Dark water - 06/10 - Critique de Lammert de Wit, ajouté le (Néerlandais)
Dit is de zesde recensie uit een tiendelige serie naar aanleiding van het overlijden van Angelo Badalamenti.

Vorige: Arlington Road
Volgende: Cabin Fever

De Amerikaanse film Dark Water is een horrorfilm die geregisseerd is door de Braziliaan Walter Salles (Behind the Sun, Midnight, The Motorcycle Diaries, On the Road), die hiermee zijn eerste echte Hollywoodfilm maakte, nadat hij groot succes geboekt had met The Motorcycle Diaries. De film is eigenlijk een remake van de gelijknamige Japanse film, en aan de wieg daarvan stond weer de schrijver van de Ring-trilogie, waarop weer de horrorfilm The Ring gebaseerd is. De film is door de critici wat gematigd ontvangen, maar was in de bioscopen toch een heel behoorlijk succes.
Het verhaal begint met de strijd tussen moeder Dahlia (Jennifer Connelly) en haar ex Kyle (Dougray Scott) over wie de zeggenschap over hun dochter Cecelia krijgt. Moeder wil graag wat meer landelijk en goedkoper wonen en betrekt met Cecelia een wat aftands appartement, in de buurt van de nieuwe school van Cecelia, waar zij gelijk naar het dak klimt en daar een kinderrugzak vindt, vlakbij de watertoren van het gebouw. Een van de volgende dagen begint er echter donker gekleurd water te lekken uit het plafond van hun slaapkamer. Als ze in het erboven gelegen appartement gaan kijken, blijkt er uit elke afvoer donker water naar binnen te stromen. In dat appartement blijkt een gezin te hebben gewoond, met een dochter even oud als en lijkend op Cecelia...

De muziek bij deze bovennatuurlijke horrorfilm is van Angelo Badalamenti, die er een tamelijk generieke score voor componeerde, die ook prima bij een spannende thriller zou passen. De muziek is orkestraal, met regelmatige aanvullingen van elektronische klanken en aparte soundscape-achtige geluiden. In veel tracks kabbelt de muziek een beetje voort, waarbij de kleuring hooguit wat dreigend is. Dat maakt die tracks overigens heel redelijk beluisterbaar, wat voor sommige andere tracks duidelijk minder is.
De film is een horrorfilm, maar als je de score beluistert krijg je het gevoel dat het met het horrorgehalte nog wel meevalt. De muziek is slechts beperkt wat creepy en af en komt komt er in een paar tracks wat plotselinge heftigheid naar voren. Verder valt het reuze mee en blijkt menige thrillerscore creepyer dan deze. Natuurlijk is een flink deel van de muziek wel spannend, maar het kabbelt dan vooral wat voort met ongemakkelijke klanken, wat vreemde soundscape of gewoon een spannend arrangement. Niets om zeg maar ongerust van te worden.

Het album opent met de track 'Seattle, 1974', die een dreigend sfeerbeeld geeft via percussie-achtige klanken op een rustig kabbelende underscore. Het hoofdmotief van de score klinkt hierin door. Dat motief wordt verder uitgewerkt in 'The Tram (Main Title)', die een rustige melodie laat voortkabbelen, met af en toe wat dreigende intermezzo's. De spanning begint pas toe te nemen in de track 'Cecil Wanders', waarin we getrakteerd worden op de klank van een soort zingende zaag of theremin, aangevuld met zware percussie van pauken. Halverwege neemt de muziek zowaar even de actiemodus aan, met up-tempo lichte percussie, maar daarna zakt alles weer naar dezelfde trage klanken terug.

Een echte themamelodie ontbreekt, al zijn er wel wat motieven die regelmatig terugkomen. Maar dat is te beperkt om de score aan op te hangen. Daardoor blijft de hele score een beetje vaag en is eigenlijk alleen de algehele stijl bepalend voor de score. Bij veel van die stijl zit dat in een soort rustig voortkabbelende atmosferische muziek, waarmee Badalamenti niet zozeer het verhaal illustreert, maar meer de sfeer bij de beelden inkleurt met muziek. Dat is overigens wel een beetje zijn handelsmerk, waardoor het wel een typische Badalamenti-score is geworden. Toch spreekt het allemaal niet aan, wat uiteraard mede komt doordat de muziek gecomponeerd is voor een horrorachtige film.
De enige uitzondering is de afsluitende track van de 'End Credits', waarin Badalamenti een prettig orkestraal arrangement in een wat weemoedige kleuring heeft gezet.

Kortom, met zijn muziek voor de horrorfilm Dark Water heeft Angelo Badalamenti een nogal magere score gecomponeerd. De muziek voor een horrorfilm ligt meestal niet erg prettig in het gehoor van de gemiddelde filmmuziekliefhebber, maar wat dat betreft valt deze score best mee. Het is allemaal best beluisterbaar, al is dat iets anders dan genietbaar. De muziek is vooral dreigend, soms wat spannender en af en toe komen er kort wat horroruitbarstingen voorbij. Maar zelfs dan blijft de muziek nog heel redelijk klinken. De hoeveelheid soundscape blijft tamelijk beperkt, wat ook een pré is. Toch zorgt het algehele gevoel van matigheid voor een waardering die niet hoger komt dat 58 uit 100 punten.



Dit was de laatste recensie van het filmmuziekjaar 2022. Ik wens jullie een goed en muzikaal 2023 toe!


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus