Cop Land

De Amerikaanse thriller Cop Land is geregisseerd door James Mangold (Girl Interrupted, Walk the Line, 3:10 to Yuma, The Wolverine, Logan), die voor deze film ook het scenario schreef, waarbij de plek waar het zich allemaal afspeelt gebaseerd is op het stadje waar hij zelf is opgegroeid. De film is voorzien van een sterrencast en kreeg van de critici behoorlijk positieve recensies. Ook in de bioscopen was de film een succes.
Het verhaal speelt zich af in een stadje nabij New York, waar het politiebureau bevolkt wordt door agenten van de NYPD. Omdat ze een maas in de regelgeving hebben gevonden is het hen toegestaan om buiten New York zelf te wonen, waardoor ze lastiger vervolgd kunnen worden door het interne onderzoeksbureau van de NYPD. Ook plaatselijke sheriff Heflin (Sylvester Stallone) beschermt hen, waardoor ze zich onaantastbaar voelen. Wanneer agent Babitch (Michael Rapaport), de neef van politiechef Donlan (Harvey Keitel), per vergissing twee gekleurde Amerikanen doodt, proberen zijn collega's een pistool bij hen te plaatsen, maar ze worden betrapt door een voorbijganger. Dan krijgt Heflin lucht van meer smerige zaakjes...

De muziek is van Howard Shore uit 1997, toen zijn beroemde scores voor Lord of the Rings nog moesten komen. De score voor deze thriller is behoorlijk donker en grimmig van toon, maar veel elementen en klankkleuring uit deze score heeft Shore weer toegepast in zijn scores voor LotR. Verwacht hier echter geen meeslepende thema's en vol orkestrale pracht en praal.
De film is een thriller en dat laat Shore je hier duidelijk weten, al vanaf de eerste track. De grimmige ondertoon is al gelijk aanwezig, waarbij de klanken van een koperblazer zorgen voor een apart effect, die iets van een heroïsche bijklank aan die grimmige ondertoon geeft. Ook de klanken van een doedelzak werken daaraan mee. Tegelijk is daar voortdurend een soort industriële galm overheen geplaatst, wat de muziek z'n specifieke sfeer geeft van geladenheid en heimelijkheid.

De score heeft ook z'n fraaiere momenten, want Shore weet ook best fraaie harmonische muziek binnen het geheel van deze spannende score te componeren. Vaak is de muziek dan ontdaan van z'n grimmige ondertoon, waardoor de muziek dan duidelijk prettiger klinkt, al is de stijl hetzelfde. Dit is goed te horen in de tweede helft van 'Local Boy Saves Drowning Teen' of 'Across the River', de langste track van het album. Toch blijft ook hier een sfeer van dreiging aanwezig.
Het is in de meeste tracks echter vooral de donker gekleurde dreigings- en spanningsmuziek die de toon zet, wanneer de muziek is voorzien van grimmige basisklanken, die niet te specificeren zijn tot bepaalde instrumenten. Het is meer een soort brij van donkere geluiden, die door de industriële galmeffecten nog meer nadruk leggen op de spanning. Percussie speelt daarin een grote rol, zoals de percussie in de hele score een behoorlijke rol speelt. Het is het type zware, industriële percussie, die ook in LotR een belangrijk aandeel heeft. Een track als 'Pool of Crimson' zou prima gepast hebben in de spannender scènes van LotR, waar Shore later andere muziek voor componeerde in diezelfde stijl. Je zou eigenlijk best kunnen zeggen dat de muziek voor deze thriller voor Shore een voorproefje is geweest van de spannende elementen die hij later in LotR heeft toegepast.

Het album sluit af met de track 'One Police Plaza', waarin een grimmige ondertoon van percussie de track opent, terwijl middenstrijkers en koperblazers de tweede helft weer naar de fraaiere kant trekken. Daarmee sluit het album nog heel redelijk af.

Kortom, met zijn muziek voor de thriller Cop Land heeft Howard Shore een visitekaartje afgegeven die hij bij zijn latere scores voor de Lord of the Rings-trilogie te gelde kon maken. De stijl in deze score vol dreigende en spannende klanken ligt erg dicht aan tegen zijn muziek voor de spannende scènes in LotR. Met veel middenstrijkers, koperblazers en zware percussie, en dat alles overgoten met een industriële galmkleuring, heeft Shore een nogal donkere en grimmige score neergezet, met nauwelijks opbeurende muziek. De grimmigheid gaat er soms wel wat vanaf, maar het blijft steeds dreigend en wat ongemakkelijk klinken. De waardering komt, ondanks de LotR kleuring niet hoger dan 61 uit 100 punten.

Howard Shore leerde ik pas echt kennen sinds het avonturen-epos Lord of the Rings. Wanneer ik te weten kwam dat deze Tolkien-boeken verfilmd werden, verwachtte ik een naam als John Williams. Maar wat was mijn verbazing groot toen ik hoorde dat het Howard Shore ging worden, wat later een gewaagde maar terechte keuze bleek te zijn van Peter Jackson want de soundtracks klonken fenomenaal.

Voorheen kende ik Shore (buiten LotR) enkel van wat donkere scores zoals Seven, The Cell, Edge of Darkness, Doubt en Silence of the Lambs.
Copland doet mij het meest denken aan deze laatste: donker, beklijvend, ongemakkelijk, intrigerend.
Het is zo'n typische soundtrack die je meer of één maal moet beluisteren om het goed te kunnen waarderen. Dit had ik dus ook met Silence of the lambs. De 1ste luisterbeurt had ik zoiets van 'dit is niet echt mijn favoriete genre' maar nu, jaren later, staat het toch wel bovenaan mijn lijst favoriete soundtracks, meer nog: ik word meer en meer fan van Shore.
Copland is volgens mij zeker Shore's beste werk, maar toch één van de betere. De muziek is continu op dezelfde lijn, maar niet ééntonig. Telkens weer weet de componist opnieuw te verassen met iets nieuws naar mate de cd verder speelt, zodat de luisteraar toch geboeid blijft.

Copland: niet slecht, maar ook niet van het beste, dus: 7/10