Femme Fatale


Film | Date de sortie: 18/11/2002 | Sortie du film: 2002 | Type: CD
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track   Duration
1.Bolerish 
2.Stop Or I'll Shoot 
3.Rage 
4.Double 
5.Tragedy 
6.Deja Vu 
7.Searching For Gun 
8.In Cafe 
9.Blouse Off Shoulder 
10.Out Of Water 
11.Future 
12.Deja Vu II 
13.Bolerish - Piano Version 
14.Lost Theme - Piano Version 
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

Femme Fatale - 07/10 - Critique de Lammert de Wit, ajouté le (Néerlandais)
Dit is de vijfde recensie uit een serie van tien over de scores van Ryuichi Sakamoto, die onlangs overleden is.

Vorige: Love Is the Devil: Study for a Portrait of Francis Bacon
Volgende: Gohatto

De Amerikaanse film Femme Fatale is een thriller die geregisseerd is door Brian De Palma (Carrie, The Fury, Dressed to Kill, Scarface, The Untouchables). Net als de vorige film van De Palma, Mission to Mars, kreeg ook deze vrij slechte recensies van de critici en was zelfs een nog grotere flop aan de kassa's van de bioscopen. Toch werd deze erotisch getinte thriller in latere jaren wat meer gewaardeerd en kreeg deze een soort van cult status.
Het verhaal draait om Laure Ash (Rebecca Romijn-Stamos - toen ze nog met John Stamos getrouwd was), die zich door bendes laat inhuren om inbraken te plegen. Ze doet mee wanneer er een overval uitgevoerd zal worden op het Film Festival van Cannes (waar de film ook is vertoond). De bedoeling is om een diamanten jurk te stelen, die gedragen wordt door het model Veronica (Rie Rasmussen). Zij vergezeld de (echte!) regisseur Régis Wargnier, bij de première van zijn (eveneens echte) film East/West. Maar het gaat mis, waarbij Laure haar companen verraad en zelf wegkomt met de jurk. Ze vlucht naar Parijs, waar ze de plaats inneemt van een verdwenen vrouw, en haar naam Lily overneemt. Jaren later komt haar foto via persfotograaf Bardo (Antonio Banderas) in de krant...

De muziek bij deze film is van Ryuichi Sakamoto, die er een heel aardige score voor componeerde. Eerder werkte hij al samen met De Palma voor de thriller Snake Eyes en kennelijk is die samenwerking goed bevallen.
Het album opent met de dertien minuten lange track 'Bolerish', die als een variant op de Bolero van Ravel is opgezet. De muziek speelt tijdens de overval in Cannes en Sakamoto heeft de muziek de cadans laten volgen van die overval. Net als bij Ravel heeft ook Sakamoto zijn muziek als een steeds herhaalde basismelodie uitgevoerd. De overeenkomst van Sakamoto's muziek met die van Ravel is onmiskenbaar, zelfs in het langzaam opvoeren van de toonhoogte en intensiteit. De muziek moest tegelijk ook iets van de sensualiteit van het verhaal verklanken en de orkestrale houtblazers en later de strijkers doen hun best om dat te laten horen. Toch blijft het op een of andere manier wat aan de magere kant, wat misschien ook komt door de wat magere orkestrale uitvoering, die soms kwalitatief tekortschiet.
Deze track komt in een veel kortere versie nog terug, maar dan solo op de piano gespeeld. Dit komt dat toch wel behoorlijk minimalistisch over en valt daardoor nogal tegen.

Sakamoto heeft zijn score verdeeld in orkestrale en elektronische tracks. De orkestrale tracks zijn meestal echter nauwelijks fraai. 'Double' is zo'n orkestrale track, en hier hangt al duidelijk een bepaalde dreiging op de achtergrond. Na een ruime minuut krijgt de melodie echter een erg fraaie harmonische kleuring, die echter na de tweede minuut weer overgaat in meer dreiging. Ook 'Tragedy' is zo'n orkestrale track, alleen zegt de titel al dat de muziek een nogal tragische en trage kleuring heeft.
'In Cafe' is een orkestrale track met opnieuw een behoorlijke dreiging. In de tweede helft ervan neemt de spanning zelfs nog flink toe, met staccato gespeelde strijkers en ijle violen. Ook 'Out of Water' laat met orkestrale instrumentatie een stevige spanning horen, met veel atonale klanken en dissonante passages. Daarentegen is de track 'Future' juist een van de fraaiste tracks van het album, met een mooie, wat melancholieke melodie, het 'Lost Theme', in een harmonische setting.

Behalve orkestrale tracks, die duidelijk in de meerderheid zijn, heeft Sakamoto ook elektronische soundscape-achtige muziek gecomponeerd. Dat begint al gelijk met de tweede track, die na de 'Bolerish' nogal rauw op het dak valt, met allerlei stevige en spannende klanken en effecten. 'Rage' daarentegen is wat rustiger, soms zelf bijna minimalistisch en is eveneens totaal niet melodieus. De muziek bestaat vooral uit elektronische geluiden en effecten, waar Sakamoto af en toe een kort motief op strijkers overheen gezet heeft. De tweede helft van deze track laat meer orkestrale klanken horen, maar die zijn vooral grillig en chaotisch. Niet fraai. Die vreemde effecten en geluiden horen we ook terug in 'Blouse of Shoulder', waar een voortdurend chime-achtige percussie doorheen hangt. De muziek is overigens deels akoestisch, waarbij vooral een solo viool opvalt. Maar ook andere strijkers en instrumenten zijn aanwezig in een nogal dreigende kleuring.

Het album sluit af met een fraaie melodie solo piano, met de tracktitel 'Lost Theme - Piano Version'. Dit is een erg fraaie melodie, die we eerder al hoorden in de track 'Future', maar daar in een orkestrale uitvoering. Hier op solo piano is dit overigens eveneens een fraaie track, wat vooral komt door de mooie harmonieën en melodie.

Kortom, met zijn muziek voor de film Femme Fatale heeft Ryuichi Sakamoto een nogal wisselende score gecomponeerd. Opvallend is vooral de ruim dertien minuten durende behoorlijk fraaie openingstrack, die sterk geënt is op de Bolero van Maurice Ravel. De score is voor een groot deel orkestraal, maar slechts een beperkt aantal tracks op dit album is daarvan prettig beluisterbaar. De dreiging en spanning in veel tracks ligt meestal niet erg aangenaam in het gehoor. Dat geldt zeker ook voor de soundschape-achtige muziek op het album. De beide solo pianotracks die het album afsluiten zijn wel aardig, waarbij vooral de laatste zelfs wel fraai is. De waardering voor het geheel komt zo op 68 uit 100 punten.


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus