Harakiri: Death of a Samurai


Avex Trax Japan (4988064469277)
Film | Date de sortie: 12/10/2011 | Sortie du film: 2011 | Type: CD
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track   Duration
1.Harakiri Opening 
2.Pride of Samurai 
3.Harakiri 
4.No Way Out 
5.What for? 
6.Small Happiness 
7.Fishing 
8.Private Elementary School 
9.Mother and Baby 
10.God of Death 
11.Losing 
12.Wake Up 
13.Sweets 
14.In the Courtyard 
15.No Topknots 
16.The Red Armor 
17.Reminiscence 
18.Harakiri 
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

Harakiri: Death of a Samurai - 06/10 - Critique de Lammert de Wit, ajouté le (Néerlandais)
Dit is de zevende recensie uit een serie van tien over de scores van Ryuichi Sakamoto, die onlangs overleden is.

Vorige: Gohatto
Volgende: The Revenant

De Japanse film Harakiri: Death of a Samurai is een historische actiefilm die geregisseerd is door de zeer productieve Takashi Miike (Gozu, One Missed Call, Graveyard of Honor, 13 Assassins). De film is een remake van de oudere Japanse vechtfilm Harakiri uit 1962 van Masaki Kobayashi. Buiten Japan ging de film in première op het Film Festival van Cannes, waar de film door de verschillende critici best goed ontvangen is. Het is dan ook een ingetogener film dan de slashers waar Miike vaak mee komt.
Het verhaal speelt zich af in de eerste helft van de zeventiende eeuw in Japan, waar het toen eervol voor een leider was om seppuko ofwel harakiri te plegen wanneer in een veldslag verloren werd. Zo komt Tsukumo Hanshiro bij Saito Kageyu, functionaris van kasteelheer Li, om toestemming te vragen voor zelfdoding. Die weigert dat echter vanwege een bluf-seppuku een jaar eerder, die uitliep op een totale mislukking. Maar Hanshiro blijft bij z'n verzoek en wil dezelfde secondanten die ook betrokken waren bij de eerdere bluf-seppuku. Daar heeft hij goede redenen voor...

De muziek bij dit Japanse historische samoerai-drama is van Ryuichi Sakamoto, die er een wat minimalistische score voor componeerde. Dat minimalistische karakter is al vanaf de eerste track merkbaar.
Deze track 'HaraKiri Opening' begint met een constante ondertoon met natuurachtige geluiden, waarop Sakamoto een steeds herhalend strijkermotief heeft gezet. Na elk motief volgt dan een korte pauze, waarna het motief zich in dezelfde of een iets hogere of lagere toonsetting herhaald. Deze openingstrack loopt naadloos door in de tweede track in exact dezelfde stijl.

De constante ondertoon loopt ook in de derde track door, maar die is door Sakamoto veel dreigender gemaakt, met eveneens dreigende strijkers, die beperkt en traag hun tragische melodie spelen. Hetzelfde gebeurt in 'No Way Out', waarin langere bijna-stiltes vallen, waarin alleen wat ijle vioolklanken te horen zijn. Pianotonen klinken als vallende waterdruppels, terwijl een paar langzame violen vervolgens traag doorspelen in een licht dissonant arrangement. Na weer een stilte van zo'n tien seconden neemt de dreiging toe tot spanning, wanneer ijle violen en krassende geluiden de muziek erg onaangenaam maken.
Ook veel andere tracks verlopen in een vergelijkbaar stramien van minimalistische klanken en ijle geluiden. Daarbij helpt de traagheid van de muziek vaak niet mee om het wat meer genietbaar te maken. Een hierin tamelijk extreme track is 'God of Death', waarin niets anders te horen is dan een soort paukenslag in de verte, met een traag ritme van ongeveer 1 slag per 5 seconden. Overigens varieert het tempo van de slagen en wordt het helemaal aan het eind een roffel, maar het is drie minuten lang nietszeggend en dodelijk saai.
Niet veel minder saai zijn tracks als 'In the Courtyard' en 'The Red Armor', met minimalistische en traag verlopende en afstandelijk klinkende klanken en geluiden.

Soms is het toch nog wat beter behapbaar, zoals in 'Small Happiness', waarin de muziek weliswaar vrij traag voortkabbelt, maar waarin een klarinet op lichte strijkers een wel aardige melodie speelt.
De themamelodie voor de film komt voor het eerst duidelijk voor de dag in de track 'Fishing', waarin eenzame pianoklanken de melodie spelen, later aangevuld met de klanken van een fluit en zelfs strijkers in heel aardige harmonieën. Deze themamelodie heeft een wat melancholieke kleuring, en komt in meer tracks voorbij, soms eventjes, soms in wat langere gedeelten.
Andere tracks die wel in de smaak vallen zijn 'Mother and Baby', die wat tragisch klinkt, en de tweede helft van 'Losing', die na een tergend saai eerste gedeelte ineens losbarst in een fraai melodieus en vol klinkend arrangement voor strijkers. Ook 'Sweets' laat volop strijkers horen, opnieuw in een wat traag en tragisch arrangement.

Het album sluit af met de track 'Harikiri Endroll', waarin strijkers de themamelodie nog een keer herhalen, afgewisseld met een solo klarinet op beperkte underscore van strijkers. Naar het eind van de track wordt de muziek nog even dreigend, en met die dreigende klanken sluit het album dan ook af.

Kortom, met zijn muziek voor de Japanse film Harakiri: Death of a Samurai heeft Ryuichi Sakamoto een voor de film wellicht passende score gecomponeerd. Om los van de film naar te luisteren valt dan toch tegen. Dat komt vooral door het nogal minimalistische karakter van een behoorlijk aantal tracks, waarbij sommige tracks zelfs zo minimalistisch zijn dat het tergend saai is, met veel stiltes daar nog weer tussendoor. Gelukkig ontbreken ook fraaiere en melodieuze tracks niet, waarbij de muziek soms zelfs redelijk vol en melodieus klinkt. Die tracks zijn echter veruit in de minderheid, waardoor het geheel van het album nogal tegenvalt. De waardering komt dan ook niet hoger dan 57 uit 100 punten.


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus