The Comfort of Strangers

De thriller The Comfort of Strangers is geregiseerd door Paul Schrader (American Gigolo, Cat People). De film is gebaseerd op een novelle van Ian McEwan, die door Harold Pinter is omgewerkt naar een scenario. De film is redelijk ontvangen, maar flopte in de zalen.
Het verhaal gaat over een ongehuwd stel dat op vakantie is in Venetië, om hun verlopen huwelijk weer levendig te maken. Een man in het wit gekleed lijkt hen te bespieden. Als ze op een avond een restaurant zoeken raken ze verdwaald in de kleine straatjes. Ze ontmoeten de man in het wit, die hen meevraagt naar zijn eigen bar en ze raken aan de praat. Als ze later vertrekken, verdwalen ze opnieuw in het doolhof van Venetië en moeten op straat overnachten. De volgende morgen ontmoeten ze opnieuw de man in het wit, die zich erg verontschuldigd dat hij hen niet de weg naar hun hotel heeft gewezen en hij nodigt hen uit om bij hem en z'n vrouw in hun luxueuze woning te komen dineren...

De muziek voor deze broeierige thriller over relaties en macht is van Angelo Badalamenti, die er een gevarieerde orkestrale score voor componeerde. Van die score is eerder al een Original Score album uitgebracht, maar in 2014 kwam Quartet Records met een Complete Score album uit. Deze recensie gaat over die Complete Score. Zie The Comfort of Strangers voor de recensie van de Original Score.

Op dit Complete Score album is ook weer de Original Score opgenomen, zij het dat de tracktitels iets afwijken. Dat zijn de eerste tien tracks van het album, die voor de helft ongewijzigd en met dezelfde tracktitels terugkomen in de Complete score van tracks 11 tot 32. De andere tracks op het Original Score deel zijn samenstellingen van hele en delen van andere tracks. Overigens heeft de Original score een speelduur van ruim 36 minuten en de Complete score een speelduur van zo'n 41 minuten en is daarmee nauwelijks langer dan de Original score.

Zowel track 1 als track 11 laten het prachtige thema van de score horen, die ook in de End Credits van tracks 10 en 31 op een vergelijkbaar fraaie manier terugkomt. Het is een rustig en toch krachtig thema, dat in een mooie orkestrale setting wordt gebracht, waarbij violen en harp de leiding hebben. De melodie wordt zowel meer ingetogen als uitbundig gebracht, als koperblazers worden toegevoegd, naar een prachtige climax.

Maar na die openingstracks volgt een beetje een anticlimax. De muziek begint in de tracks 'At the Window' (die overigens op de CAM-uitgave van de Original Score 'Roberto's Arabesque' heet) nogal minimalistisch wordt dan toch wat onheilspellender en dreigender. Een flink deel van de tracks op de Complete Score zijn duidelijk aan de dreigende en soms ronduit spannende kant, zoals 'Brooding on the Beach'. In die meer dreigende muziekstijl heeft Badalamenti ook ethnische klanken verwerkt, die een meer Arabische kleuring hebben en daarmee voor een wat mysterieuze sfeer zorgen. Zo worden in tracks als 'On the Speedboat' of 'Mary gets Sick' een fluit, waarvan het geluid lijkt op een panfluit of een Turkse Ney, en de sitar ingezet. Die sitar- en fluitklanken komen sterk terug in 'To the Pleasure Dome'.
Ook op de Original score komen die dreigende klanken voor, maar op de Complete Score is dat aandeel verdeeld over meerdere tracks. En die dreigende en geladen sfeer in Badalamenti's muziek is toch vaak redelijk melodieus, al spreken de melodieën duidelijk minder aan.

Naast het prachtige hoofdthema kent de score nog een paar fraaie thema's. En tegelijk hoor je ook het hoofdthema in een aantal andere tracks terug, zoals in 'Neck Rub', Packing Books', of 'Death of Colin'. De track 'Days of Passions' kent een passievol liefdesthema, dat traag voortglijdt in een prachtige ingetogen melodie, met mooie harmonieën en een aangename percussie. Een hiervan afgeleid thema komt terug in de track 'Lover's Fantasy', die eigenlijk net zo fraai is als de vorige track.
Het thema voor de stad Venetië, waar het verhaal zich afspeelt, heeft een sterke Italiaanse kleuring, met gitaren en een vlotte, wat volkse melodie. Ook een fraaie track. Maar het thema voor Venetië is aan het eind van het album in een compleet andere uitvoering te horen. Hier is de kleuring juist weer heel erg Arabisch, terwijl de melodie ook diezelfde stijl heeft. Dit is duidelijk geen fraaie track en daarmee geen fraaie afsluiter van het album. Maar wel is het een aardige extra, die laat zien van waaruit een thema zich ontwikkelen kan.

Kortom, met zijn score voor The Comfort of Strangers heeft Angelo Badalamenti een score afgeleverd met een fraaie kant en een duidelijk minder fraaie kant. De thematracks zijn stuk voor stuk prachtig gecomponeerd en georkestreerd, met mooie melodieën, die zowel ingetogen als meer uitbundig voor het voetlicht komen. Maar daarnaast bevat de score een behoorlijk aandeel aan dreigende en spannende muziek die vaak minder gemakkelijk in het gehoor ligt. Een deel van die dreigende muziek is daarbij ook nog van een Arabische kleuring voorzien, die het er niet beter op maakt. Toch kent ook dit Complete Score album voldoende prachtige muziek om de waardering naar een mooie 72 uit 100 punten te brengen, wat net iets hoger is dan die voor alleen de Original Score.