In & Out
Selections from the Original Soundtrack


Motown Records US (0731453084124)
Film | Date de sortie: 23/09/1997 | Sortie du film: 1997 | Type: CD
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track Artiste/Compositeur Duration
1.I Will SurviveDiana Ross4:47
2.Wedding Preparations5:28
3.Everythings Coming Up RosesEthel Merman3:05
4.'To Serve And Protect'3:05
5.Howard Is Outed1:30
6.The Morning After1:33
7.The Bachelor Party1:07
8.Interviews With Townsfolk1:23
9.Homosection1:28
10.I Don't0:50
11.Mom & Dad2:45
12.Cameron & Emily1:04
13.CrazyPatsy Cline2:42
14.Teacher Of The Year / People / The Wedding Marc Shaiman - Bob Merrill - Jule Styne4:11
15.Macho ManVillage People5:13
 40:10
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

In & Out - 07/10 - Critique de Lammert de Wit, ajouté le (Néerlandais)
Dit is de twaalfde recensie uit de Marc Shaiman serie.

Vorige: The Bucket List
Volgende: Mr. Saturday Night

De Amerikaanse film In & Out is een komedie die geregisseerd is door Frank Oz (The Dark Crystal, The Muppets Take Manhattan, Death at a Funeral). De film is gemaakt tijdens de homohype in de V.S., volgend op het succes van de film Philadelphia en de Oscar die Tom Hanks voor zijn hoofdrol won. De film ging mee op de golf van die populariteit, waarbij er een komische kant aan geschaafd werd, om de acceptatie verder te bevorderen. Critici waren meestal positief en ook in de bioscopen was de film behoorlijk succesvol.
Het verhaal gaat over Howard Bracket (Kevin Kline), die een populaire leraar is op een highschool. Hij staat op het punt met Emily Montgomery (Joan Cusack) te trouwen. Het stadje waar ze wonen is in rep en roer wanneer een voormalig student (Matt Dillon) van Howard, een Oscar wint voor zijn rol van homofiele soldaat in een oorlogsfilm. In zijn dankwoord bij de uitreiking bedankt hij ook zijn leraar Howard en zegt erbij dat ook hij homo is. Zijn familie, vrienden en Emily zijn ontzet...

Regisseur Oz wilde aanvankelijk dat Miles Goodman de score zou componeren. Goodman had toen inmiddels vier scores voor films van Oz gecomponeerd, of eigenlijk vijf, maar de laatste werd afgekeurd. Goodman overleed echter in 1996, waardoor Marc Shaiman in beeld kwam, een van componisten die openlijk voor zijn geaardheid uitkomt.

Van de score van Shaiman is een album uitgekomen. Dat album bevat behalve de score van Shaiman ook een aantal songs. Het album opent met een van die songs, het bekende 'I Will Survive', dat bekend geworden is met Gloria Gaynor, maar hier gezongen wordt door Diana Ross, die er ook een prettige uitvoering van gemaakt heeft. De tweede song is 'Everything's Coming Up Roses', gezongen door Ethel Merman, die deze song als een van de eersten zong in de musical Gypsy van Sondheim en Styne uit 1959.
Patsy Cline zingt de derde song op dit album. 'Crazy' is een wat gedateerde ballad uit 1961, in de typische balladstijl uit die tijd. De laatste song is 'Macho Man' van de in de zeventiger jaren populaire zanggroep Village People. Waar hun eerste hit YMCA nog aanstekelijk was, is dit bij deze tweede single duidelijk minder.

De score van Shaiman begint met 'Wedding Preparations', die al duidelijk laat horen wat voor stijl zijn score heeft meegekregen. Dat is een heerlijke orkestrale harmonische en symfonische stijl, met een duidelijk romantische touch. Deze eerste scoretrack laat ook al het hoofdthema horen in het eerste deel van de track. Daarna gaat de muziek over in typische comedy muziek met een minimalistisch staccato karakter, om een minuut later weer prachtig orkestraal te worden, met tussendoor dan steeds van die comedy-effecten. Die comedy-intermezzo's doen wat afbreuk aan de muziek, maar de prachtige orkestrale muziek met het mooie hoofdthema maakt veel goed in deze langste track van het album.

De score gaat weer verder vanaf 'To Serve and Protect', die Shaiman een licht militair en wat spannender karakter heeft meegegeven. De snare-drum wordt ingezet en de grommende strijkers benadrukken een soort dreiging. Maar na twee minuten verandert de stijl in een prachtig gedragen arrangement, waarin de hoofdmelodie terugkomt.
Ook in 'Mom & Dad' komt die heerlijke gedragen stijl weer terug en ook 'Cameron & Emily' is zo'n erg fraaie romantisch getinte track.
De laatste score-track is een soort suite van drie cues. De eerste is 'Teacher of the Year', die nog een wat comedy-achtig karakter heeft. Maar tussendoor horen we weer het prachtige vol orkestrale hoofdthema. Het middendeel is een soort ballroom-dance track met een licht jazzy kleuring en een trompet die voluit aan de leiding gaat. Het laatste deel heeft weer die prachtige romantische kleuring, waarbij de prachtige melodie je echt kan meeslepen in de muziek.

De film is een komedie en de typerende muziek die hierbij hoort komt terug in een flink aantal tracks. De muziek is dan voluit staccato-achtig en vaak ook wat grillig, met snelle strijkers en houtblazers. Dit is duidelijk de minder aantrekkelijke muziek op dit album. Het hele middendeel van het album bestaat uit deze soort comedy-muziek, waarbij de ene track wat sneller of grilliger gespeeld wordt dan de andere, maar toch blijft het echte comedy-muziek, die het in de film prima zal doen, maar om los daarvan te beluisteren niet erg aantrekkelijk is.

Kortom, dit album met de muziek van de film In & Out is een album met drie gezichten. De vier songs op het album zijn gevarieerd, maar allemaal best aardig, waarbij de openingssong nog de mooiste is. De score bestaat eigenlijk uit twee stijlen. Het grote middendeel van het album bestaat vooral uit minder aantrekkelijke typische comedy-muziek in een wat grillige staccato stijl. Maar er is ook een andere kant aan de muziek, een typische Shaiman kant. Shaiman is een componist die geweldige melodieën kan orkestreren tot meeslepende en zelfs emotionele hoogtepunten, die soms vol orkestraal tot drielaags kippenvel leiden. Hier is dat niet zo, maar zijn hoofdthema is ook hier zonder meer prachtig en voluit romantisch getint, met prachtige strijkerarrangementen, aangevuld met piano, harp, houtblazers en soms koperblazers. Het is jammer dat het album niet meer van dergelijke mooie muziek bevat, want het blijft met krap vijf tracks toch wat aan de magere kant. Die ruim twaalf minuten echt mooie muziek weet de waardering echter nog wel op te trekken naar 73 uit 100 punten.


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus