Cannibal Holocaust

De Mother of all cannibal-films werd deze shockfilm ook wel genoemd: Cannibal Holocaust uit 1979 van regisseur Ruggero Deodato. Deze film verteld het documentaire-verhaal over een cameraploeg die de jungle ingaat opzoek naar de laatste kannibalenbevolking en om daar een groteske vertoning van te maken. De kannibalen worden op een brute en onmenselijke manier vernederd, verkracht en vermoord, puur en alleen voor een boeiende docu. Nadat de kannibalen wraak hebben genomen, moet een andere groep avonturiers opzoek gaan naar de verdwenen cameramensen en deze al dan niet levend terugbrengen. Naast de werkelijk heftige beelden en live on camera(!) dieren-afslachtingen, verkrachtingen, geslachtsdelen die afgesneden worden en mishandeling van de kannibalen, weet de film wel een wijze les af te geven en ook een aardige soundtrack van componist Riz Ortolani. Aangezien deze productie in Italiaanse handen viel ( getuige de schokkende en gore beelden) klinkt de score ook duidelijk als een of andere Italiaanse zombie-film: dreigende synthesiser tonen, vreemde geluiden die zeker in deze tijd zwaar verouderd klinken, maar met ook een prachtige Main Title die halverwege overgaat in echte instrumenten. Hoe tegenstrijdig de film ook is, er zit een zekere schoonheid in de muziek, die ik alleen bij Italiaanse componisten kan horen. Zo melodieus maar ook rauw als Riz Ortolani, zo kun je b.v. ook Pino Donaggio, Angelo Badalamenti of Stelvio Cipriani ernaast leggen. Cannibal Holocaust werd ondanks ( of misschien juist vanwege) zijn controversie een dikke hit en tegelijkertijd gebanned in vele landen.