Dark Eyes

Dit is de 20ste recensie uit de Francis Lai serie.

Vorige: Attention Bandits!
Volgende: The Games

De film Dark Eyes heet eigenlijk Oci Ciornie, want het is een Italiaans-Russische film, die geregisseerd is door de Rus Nikita Michalkov, die ook meewerkte aan het verhaal. Dat verhaal is gebaseerd op een aantal verhalen van de Russische schrijver Anton Chechov. De film is door de critici erg goed ontvangen en won diverse prijzen en nominaties, waaronder een Oscarnominatie voor hoofdrolspeler Marcello Mastroianni.
Het verhaal draait om een man (Mastroianni) die op een stoomschip de oceaan oversteekt en daar aan iemand zijn levensverhaal vertelt, dat in flashbacks wordt verteld. Dat hij thuis in Italië getrouwd was met een leuke vrouw, maar dat ze niet van elkaar hielden, elkaar gewoon gezelschap hielden. Dat hij op een dag tijdens een korte vakantie een mooie Russische vrouw ontmoette en verliefd op haar werd. Maar dat het niets zou worden, want beiden waren getrouwd. Maar ook dat die verliefdheid niet over ging en juist steeds sterker werd. Daarom ging hij naar Rusland om haar te zoeken. En hij vond haar...

De muziek bij deze film is van Francis Lai, die er een wat melancholieke score voor componeerde met mooie melodieën.
Het album dat van de muziek is uitgekomen bevat behalve de scoremuziek van Lai ook een groot aandeel klassieke en volksmuziek, dat met zeven tracks ongeveer de helft van het album beslaat.

Eerst over de muziek die niet van Lai is. Die muziek bestaat uit een aantal klassieke werken. Daarbij zijn een wals van Johann Strauss, een sonate van Wolfgang Amadeus Mozart, een gezongen wals van Frans Léhar en een deel van een aria uit een opera van Gioacchino Rossini. Het zijn allemaal best wel fraaie tracks, waarvan er drie zijn bewerkt door Christian Gaubert, die op de score ook deels met Lai samenwerkte.
Naast die klassieke stukken, die vooral op de eerste helft van het album staan, bevat het album nog drie volkliedjes. Daarvan zijn er twee van Dimitri Bouzylev. De eerste is 'Tzigane 2', waarin een soort losse koorklanken van jeugdigen meezingt met een wat donkere stem die in het Russisch zingt. De tweede is 'Liuli Liuli', een wat tragisch klinkende Russische song. Beide songs zijn overigens best fraai.
Dan is er nog een derde folksong 'Ninna Nanna', waarin een vrouwenstem een soort wiegenlied in het Italiaans zingt, begeleid door een getokkelde gitaar en een bouzouki. Ook dit is zeker geen onaardige song.

Behalve die klassieke tracks en de folksongs staan er nog tien tracks van Francis Lai op dit album. De openingstrack presenteert daarbij gelijk al het hoofdthema van de film en dit is zonder meer een fraai thema, die prachtig orkestraal wordt gebracht, met strijkers, piano en koperblazers in een mooi en glijdend arrangement.
Dat geldt allemaal niet voor de tweede track van Lai, 'The Gardens of the Villa', die maar beperkt melodieus is en zelfs wat saai voortkabbelt.
Het hoofdthema komt weer terug in 'First Night', maar dan in een wat spannender versie, die minder aanspreekt. Die spanning heeft Lai gecreëerd door vibrerende strijkers in te zetten, terwijl ook de melodie iets meer in mineur staat en daardoor wat dramatischer klinkt.
De 'Gallant Walk' is dan weer wel erg fraai, door een wat apart arrangement van strijkers en hout- en koperblazers. En ook hier klinkt het hoofdthema fraai doorheen.
'Travelling to St. Petersburg' is dan weer behoorlijk aan de magere kant, want dit is niet meer dan een deuntje, die ook nog op een draaiorgelmanier wordt gebracht. Dit is daarbij ook nog eens een van de langere tracks.
De track 'Translation of the Letter' laat opnieuw het hoofdthema horen, nu in een wat tragisch arrangement met alleen strijkers. 'Chivalry' is een wals met een heel aardige melodie, maar een wat beperkte instrumentatie van niet meer dan een paar strijkers en houtblazers. 'The Governor' heeft ook een vrij beperkte instrumentatie, maar is wel vlot gespeeld.
In 'The Ford' is de instrumentatie ook al zo beperkt en wordt de melodie op een dulcimer gespeeld, wat toch een prettig heldere klank aan de muziek geeft.
Het album sluit af met een langere versie van het hoofdthema en dit is daarmee een van de fraaiste tracks van het album, want de mooie orkestrale uitvoering van dit thema, waarin strijkers, piano en koperblazers elkaar versterken, pakt erg mooi uit. De melancholieke kleuring is niet al te zwaar aangezet, waardoor de muziek prettig luchtig blijft.

Kortom, dit soundtrackalbum van de film Dark Eyes ofwel Oci Ciornie bestaat voor een deel uit klassieke werken van bekende klassieke componisten, maar bevat ook een tweetal wat tragische Russische liederen en een Italiaans wiegenlied. Daarnaast staan op het album nog tien tracks van de score van Francis Lai, die de helft van de speelduur bevatten. Lai heeft voor de film een prachtig, wat melancholiek hoofdthema gecomponeerd, die vooral in de eerste en laatste track op het album fraai orkestraal gepresenteerd wordt. De andere tracks van Lai's score zijn wat wisselend, waarbij vooral het draaiorgeldeuntje van een van de langere tracks nogal tegenvalt. Toch is het gemiddelde van alle klassieke en scoretracks nog niet onaardig, waarbij die beide elkaar keurig in evenwicht houden. De waardering voor dit album is 71 uit 100 punten.