From Hell


Culture Publishers (4949478911714)
Film | Date de sortie: 23/01/2002 | Sortie du film: 2001 | Type: CD
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track Artiste/Compositeur Duration
1.The Nobodies (Wormwood Remix)Marilyn Manson4:59
2.In Memoriam7:03
3.Royal Connections5:08
4.A Sprig Of Red Grapes5:12
5.Whitechapel Murders7:23
6.Chasing The Dragon7:39
7.Portrait Of A Prince6:45
8.The Compass And The Ruler6:06
9.Marylebone Workhouse3:51
10.Investigation4:13
11.Death Coach3:56
12.Pennies For The Ferryman6:22
13.Bow Belle (Absinthium)3:08
 71:45
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

From Hell - 07/10 - Critique de Lammert de Wit, ajouté le (Néerlandais)
Dit is de eenentwintigste recensie uit de Trevor Jones serie.

Vorige: The League of Extraordinary Gentlemen
Volgende: Kiss of Death

De Amerikaanse film From Hell is een horrorfilm, die geregisseerd is door de tweelingbroers Albert en Allen Hughes (Dead Presidents, The Book of Eli). Het verhaal is gebaseerd op een stripverhaal over Jack the Ripper van Alan Moore, die achteraf niet helemaal tevreden was. Ook de critici gaven gemengde reacties toen de film uitkwam, maar de film was wel succesvol in de bioscopen, ondanks de slachtpartijen en de hoge mate van bloederigheid.
Het verhaal speelt zich af in Londen rond 1888, wanneer een collega van een groepje prostituees wordt ontvoerd en later vermoord en verminkt wordt teruggevonden. Ze komen erachter dat de prostituees worden achtervolgd door een seriemoordenaar en de wat exentrieke inspecteur Abberline (Johnny Depp) begint een onderzoek, waarbij hij al snel ondekt dat het met de vrijmetselarij te maken heeft en komt zijn eigen leven in gevaar...

Het album opent met een song van de rockband Marilyn Manson met de titel 'The Nobodies', die slaat op mensen die zichzelf heel wat vinden door anderen om te brengen, maar in feite nobodies zijn. De stem van zanger Brian Warner is nogal rauw en schreeuwerig, vooral in deze Wormwood remix versie van Ginger Fish, een bandlid van Marilyn Manson, waarin alles wat zwaarder en ruiger is aangezet dan in de originele versie.

De muziek bij deze film is van Trevor Jones, die er een donkere, broeierige score van maakte met een behoorlijke gothic benadering van de muziek.
Jones componeerde veel muziek voor de film met instrumentaties in de laagste regionen, zoals lage bastonen, lage celloklanken, diepe en doffe percussie, waarmee hij een constante soort van dreiging in zijn muziek gelegd heeft. De film is eigenlijk een horrorfilm, maar dat is aan de muziek niet af te zien of te horen. De typerende schrikeffecten en chaotische muziek ontbreekt gelukkig en daarvoor in de plaats weet Jones met erg fraaie melodieën een prettig onderhoudende score neer te zetten, waarbij meer spannende tracks afgewisseld worden door tracks die ingetogen en aangenaam zijn.
Dat is al gelijk in de eerste beide tracks van de score te horen. Met name 'In Memoriam' is een fraaie track, met mooie melodieën en koorklanken, die een donkere, licht dreigende sfeer heeft. In beperkte mate geldt dat ook voor 'Royal Connections', maar daar neemt de dreiging al meer toe. Pas in de track 'A Sprig of Red Grapes' komt vanaf halverwege voor het eerst naar voren dat we naar een horrorscore luisteren. De muziek krijgt dan de nodige creepy effecten mee van schrille strijkers en dissonante klanken en geluiden. In de laatste minuut valt dat terug tot een beperkte dreiging.
Die dreiging loopt door in de volgende lange track 'Whitechapel Murders', maar de muziek wordt dan bij vlagen wel veel melodieuzer en is regelmatig erg fraai, met volle orkestrale arrangementen.
Ook 'Chasing the Dragon' is zo'n lange track, maar deze bestaat vooral uit effectmuziek, die uit de elektronische trukendoos komt. Deze track is daardoor vooral sfeerbepalend en weinig echt muzikaal, laat staan melodieus. De aanwezige orkestrale klanken maken de muziek acceptabel, maar niet meer dan dat. Het is een wat saaie track, evenals de volgende track, die overigens nauwelijks spannend of dreigend is.
Het begin van 'The Compass and the Ruler' is heel apart. Hier laat Jones een oude opname op een antieke was-cilinder horen. Die komt nog volop terug in de afsluitende track 'Bow Belle (Absinthium)', waarin de hele track een song van zo'n antieke was-cilinder laat horen, die een effect geeft alsof je als luisteraar helemaal high bent. Niet fraai overigens.
Een spannende track is 'Marylebone Workhouse', waarin flinke orkestrale uitbarstingen opgevolgd worden door ijle klanken en een spannende melodie, waarna weer creepy ijle, bijna industriële klanken volgen, met daarbij opnieuw de nodige uitbarstingen. Ook 'Investigation' is zo'n spannende track, met op het ene moment spannende muziek en op het andere weer dreigende bijna-stiltes. Daarna volgen nog de nodige donkere orkestrale klanken, die strak gespeeld worden en mede daardoor best fraai klinken.
De track 'Death Coach' begint met flinke up-tempo strijkers, waardoor een zekere urgentie ontstaat. Dat wordt opgevolgd door wat zenuwachtige strijkermuziek en vanaf halverwege vallen de orkestrale klanken als een staccato in een beperkte underscore, waarbij de spanning naar een climax loopt, maar aan het eind toch als een kaarsvlam uitdooft.

De afsluitende scoretrack 'Pennies for the Ferryman' laat het voor deze thriller fraaie thema horen dat al in de openingstrack 'In Memoriam' voor het eerst voor het voetlicht kwam. De muziek is redelijk melodieus en mooi georkestreerd. Tegelijkertijd vloeit de muziek een beetje traag voort, waardoor het toch wat slepend wordt. De melodie zorgt ervoor dat het nog net niet saai is. Daarmee sluit de score van Jones nog heel redelijk beluisterbaar af.

Kortom, met From Hell heeft Trevor Jones een voor een horrorfilm heel behoorlijk beluisterbare score gecomponeerd. De echte geluidsband bij de film bevat veel meer echt creepy muziek, dus als je dat zoekt, dan is op het internet wel ergens een uitgebreidere versie te vinden. Dit 'Original' album bevat vooral de beter beluisterbare tracks, die ook nog eens goed gearrangeerd en redelijk melodieus zijn. Deze muziek is vooral orkestraal en het aandeel creepy of chaotische muziek en de schrikeffecten zijn beperkt. Daardoor komt de waardering voor deze score op een voor een horrorfilm heel goede 70 uit 100 punten.


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus