Dexter

De Amerikaanse filmstudio Showtime, o.a. bekend door vele series, lanceerde in 2006 een nieuwe verfrissende serie over een psychedelische seriemoordenaar, die wraak neemt op zijn verleden, maar tegelijktijd als agent bij Moordzaken werkt. In eerste instantie waren de bureaus die verantwoordelijk zijn voor de leeftijdscatagorieen die aan films en series worden gehangen niet blij met Dexter, mede dankzij de enorme hoeveelheid geweld, bloed en grove taal. Maar al snel bleek dat Dexter meer dan alleen een bloedstollende serie over een psychedelische agent is. Het scherp geschreven script, de absurde plotwendingen en boeiende actiescenes kluisterde miljoenen mensen aan de buis. Sinds kort is Europa aan de beurt en zijn de dvd-boxen van Dexter verkrijgbaar....en was inderdaad een Europees predikaat van 16 jaar en ouder nodig!

De vrij onbekende componist Daniel Light kreeg de opdracht toegeschoven om 24 episodes van muziek te voorzien. Dit deed hij niet alleen, in samenwerking met niemand minder dan ouwe rot in het vak John Barry en als side-kick Rolfe Kent bleek dit muziekproject niet geheel onverdienstelijk. Integendeel zelfs, want het resultaat is een zeer aardig schijfje gevuld met kekke composities die de soms wat gruwelijke beelden weten te versterken of juist expres te ontkrachten. De cd opent met de angstaanjagende stem van de hoofdrolspeler Michael C. Hall, die een kort intro heeft over z'n favoriete broodjes ham in de stad. Een rare opening, die magnifiek wordt bijgestaan door de muziek van Light. Het gebruik van synthesizers, in combinatie met een real-life strijkorkest geven een ongemakkelijk gevoel. Omdat de serie veelal over de grenzen van de Amerikaanse Staten afspeelt, horen we veel percussie in de vorm van trommels en Cubaanse gitaren. Wat direct opvalt is de hoge kwaliteit van de muziek. In "Deborah Loves Rudy" blijkt Light ook nog eens voortreffelijk klavier te kunnen spelen, en met wederom de dromerige strijkers erbij een waar genot om naar te luisteren. Toch zijn er helaas ook minpuntjes te vinden en dat zijn vooral de flauwe remixes van de onbekende artiest Kinky. Op een goedkope manier mixt Kinky de eerder gehoorde muziek van Daniel Light onder een foute beat of synthesizer-geweld. Totaal niet de moeite waard, wat vooral de show steelt zijn de composities van Light. "Blood Theme" blijkt een prachtig stukje muziek, waar vele andere onbekendere componisten een puntje aan kunnen zuigen. Terwijl "Die This Way" op zijn beurt een grote verrassing is, waarop Light himself een stukje meerapt op een gave beat met op de achtergrond die oh zo prachtige strijkers.

Dexter is toch wel een grote verrassing tussen alle gigantische kaskrakers. Componist Daniel Light zet zichzelf op de kaart tussen de grote der Aarde met een soundtrack vol verrassingen. Bijt door de eerste paar tracks heen en kom tot de ontdekking dat de man prima in staat is een serie met VEEL afleveringen op originele wijze weet op te kalafateren met prachtige filmmuziek. Sterker dan dat zelfs, Light legt de lat weer een stuk hoger voor komende componisten die series mogen voorzien van muziek. De bijdrages van John Barry zijn o.a. een track volledig door hem gecomponeerd en de ontwikkeling van het hoofdthema. Het resultaat is een soundtrack met verrassende stijlen, bloedmooie thematiek en hier en daar dodelijk commentaar van Dexter. Waag je ook eens aan de controversiele serie, die je zal doen sidderen!

Dexter is een Amerikaanse tv-serie, waarbij de score verzorgd wordt door de mij onbekende Daniel Licht. Van de eerste reeks van deze serie zijn er twee versies verschenen: een soundtrack waar ook een aantal liedjes op staan en een score met 21 tracks van de begeleidende muziek bij de serie.
De soundtrack begint met de titeltrack voor de serie, die niet door Licht is gemaakt maar door de veel bekendere Rolf Kent. Deze track is een vrij lichte track met vooral keyboard muziek en klinkt wel aardig.
Vervolgens worden we getracteerd op een aantal tracks met score waaroverheen Michael Hall een tekst uitspreekt, en er volgen een aantal Zuid-Amerikaans getinte liedjes in vooral een salsa stijl. Je moet er van houden...
Ook komen er nog twee remixes voorbij van een zekere Kinky. Alleen die naam al. Niet fraai.
Daarna volgen pas een redelijk aantal tracks van de score van Daniel Licht. En ze hebben dezelfde stijl en sfeer als de titeltrack van Rolf Kent. Veel weinigzeggende keyboardmuziek. Erg niemendallerig en 13 uit een dozijn.

Het scorealbum is niet veel beter dan de soundtrackversie. Hier nog meer redelijk simpele, vooral keyboardmuziek, waardoor sommige toch wel aardige melodieën erg goedkoop overkomen.

Kortom, voor beide versies kan ik weinig waardering opbrengen.