Stuart Saves His Family


Milan Records (0731383570926)
Milan Records (0731383570940)
Film | Date: 1995 | Sortie du film: 1995 | Type: CD, Téléchargement
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track Artiste/Compositeur Duration
1.Daily Affirmation ThemeAl Franken & Phil Hartman0:48
2.Stuart Makes 'An Amends' To Roz1:54
3.Stuart Starts His Journal1:21
4.Dad Was Our Hero1:48
5.Aunt Paula's Two Funerals1:52
6.Everything's Coming Up RosesEthel Merman & The London Festival Orchestra3:13
7.Julia's Family2:32
8.Stuart 'Borrows' The Videotape1:27
9.Stuart Uses The 'V' Word1:22
10.Stuart Takes The Stand1:28
11.Dad Shoots Donnie0:53
12.Stuart And Donnie Talk1:41
13.The Hollywood Incident2:42
14.Stuart's Dream1:05
15.Bus Station Goodbyes2:45
16.Silver BellsRachel Sweet3:09
17.Donnie Shows Up0:32
18.On The Sunny Side Of The StreetJack Sheldon2:07
19.What Makes A FamilyWarren Wiebe1:33
20.One Final WordPhil Hartman0:06
 34:18
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

Stuart Saves His Family - 08/10 - Critique de Lammert de Wit, ajouté le (Néerlandais)
Dit is de zevende recensie uit de Marc Shaiman serie.

Vorige: Ghosts of Mississippi
Volgende: The First Wives Club

De Amerikaanse film Stuart Saves His Family is een komedie die geregisseerd is door Harold Ramis (Caddyshack, Groundhog Day, Analyze This, Bedazzled). De film is gebaseerd op een aantal komische sketches uit de langlopende tv-serie Saturday Night Live. Hoofdrolspeler Al Franken heeft het scenario geschreven, waarbij hij ruimschoots geput heeft uit zijn eigen boek over het hoofdpersonage Stuart Smalley, naar aanleiding van zijn rol in die Saturday Night Live serie, waar de film op voortborduurt. De film is wisselend, maar overwegend mager ontvangen en was een flop in de bioscopen, ondanks het relatief beperkte budget waarvoor de film gemaakt is.
Het verhaal draait om Stuart Smalley (Franken), wiens leven vol tegenslagen zit. En dat niet alleen, maar ook allen die hem dierbaar zijn hebben zo hun problemen. En Stuart is bereid om hen allen te helpen die problemen op te lossen. Immers Stuart weet hoe mensen door het volgen van diverse twaalfstappenprogramma's van hun problemen af kunnen komen. Maar zelf heeft hij die programma's ook nodig en elke persoon die hij helpt, zorgt bij hemzelf voor een terugval...

De muziek bij deze film is van Marc Shaiman, die er een nogal gevarieerde score voor componeerde.
De film is een komedie en Shaiman heeft dit geïllustreerd door een flink deel van de muziek een behoorlijk komische kleuring te geven, die soms zelfs grenst aan slap-stick. Met vol orkestrale en vooral heel snelle klanken creëert Shaiman dan die nogal grillige en typerende slap-stick comedy kleuring. Dat valt echter bij het beluisteren van het album niet echt in de smaak. De wat meer ingetogen comedy muziek is dan weer wat beter te behappen, maar houdt ook nog niet over.
Dat komische karakter van de muziek is in de openingstrack nog niet direct hoorbaar. Dit is het openingsthema van de show, waarin Stuart met een stem (van Phil Hartman) geïntroduceerd wordt middels de dagelijkse portie zelfbevestigingen die hij moet uitspreken om z'n zelfbeeld op te peppen, als onderdeel van een van zijn 12-stappenprogramma's voor zelfverbetering.
In de tweede track loopt die tragikomische sfeer door, een sfeer die terugkomt in de track 'Aunt Paula's Two Funerals', die nogal over-the-top begint met trage en dik aangezette jazzklanken, die vervolgens overgaan in de klanken van een kerkorgel, waarna een piano het overneemt in een wat trage, maar wel typische comedymelodie.
'Stuart Borrows the Videotape' heeft daarentegen een wat Zuid-Amerikaanse of Caraïbische stijl, met een vlot ritme in een soort komische sambakleuring. De track 'Stuart Takes the Stand' heeft dan weer iets van een western-achtige stijl, als een soort duel, compleet met snare-drums. Weer een andere stijl heeft 'Dad Shoots Donnie', die juist heel erg staccato gebracht wordt, met tussen elke noot zo ongeveer een seconde stilte. De track 'The Hollywood Incident' is dan weer een typische vlotte big-band track met veel koperblazers en vlotte, lichte percussie, compleet met uitbarstingen van schallend koper en saxofoonintermezzo's.

Behalve die typische comedymuziek heeft Shaiman ook een redelijk aandeel meer emotionele en ingetogen muziek gecomponeerd, die zowaar zelfs de gevoelige snaar weet te raken. Het eerste voorproefje daarvan horen we in de tweede helft van 'Stuart Starts his Journal'. Deze erg prettige muzikale kleuring komt uitgebreider voor het voetlicht in 'Julia's Family', waarin rustige houtblazers en harpmuziek op begeleiding van strijkers en piano voor een heerlijke, bijna romantische kleuring zorgen.
De melodie in deze wat meer ingetogen en emotioneel geladen tracks of gedeelten daarvan werkt in de score als een soort hoofdthema, die duidelijk voor het voetlicht komt in 'Stuart & Donnie Talk', en die themamelodie is ook van tekst voorzien, die later als song terugkomt.
De voorlaatste track van de score is eigenlijk 'Bus Station Goodbye', waarin ook het prachtige hoofdthema de leidende melodie is. Halverwege neemt een piano die melodie over en samen met een dwarsfluit loopt dit uit op een prachtig eindspel met de strijkers. De laatste track van Shaiman's score is 'Donnie Shows Up', ook weer met het hoofdthema, maar nu in een vol orkestrale uitvoering, die de score mooi afsluit.

Het album bevat vier songs. De eerste wordt gezongen door Ethel Merman, die op een komische manier en nogal stevig aangezet, in een typische jazzy musicalstijl de song 'Evertything's Coming Up Roses' zingt. Aan het eind van het album volgen nog drie songs, waarvan 'Silver Bells' de eerste is. Deze vlotte poppy kerstsong is heel aardig, maar Rachel Sweet heeft een wat kinderlijke stem. Jack Sheldon zingt vervolgens de jazzy song 'On the Sunny Side of the Street en hij doet dat zeker niet onaardig. 'What Makes a Family' is de songversie van het hoofdthema van de film, die hier door Warren Wiebe op een plezierige manier wordt gezongen.
Het album sluit af met een korte, door Phil Hartman uitgesproken tekst over de Daily Affirmation van Stuart Smalley.

Kortom, met zijn muziek voor de komedie Stuart Saves His Family heeft Marc Shaiman een nogal gevarieerde score afgeleverd. Het album bevat een aantal songs en afwijkende tracks, zoals de eerste en de laatste, waarop gesproken wordt. De songs zijn gemiddeld wat jazzy gekleurd, maar de themasong is voluit fraai symfonisch. De score van Shaiman voldoet aan het komische karakter van de film, want een flink deel van zijn muziek heeft ook die typische comedykleuring, die je wel wat moet liggen. Mij spreekt dat niet zo aan. Maar zijn score heeft ook een andere, veel ingetogener kant. De muziek in deze tracks is veel meer emotioneel geladen, soms met een luchtige, bijna romantische kleuring en een prachtige hoofdmelodie, die als thema voor de film werkt. Die mooie symfonische tracks halen de score nog enorm op en zorgen daarmee voor een waardering van 75 uit 100 punten.


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus