Playing by Heart


EMI Records EU (00724352051021)
EMI Records US (00724352051021)
Film | Date: 1999 | Type: CD
 

Inscrivez-vous!

Restez informé et d'obtenir un meilleur accès aux informations des collectionneurs!





 

# Track Artiste/Compositeur Duration
1.Drinking In L.A.Bran Van 30003:58
2.Lover's WillBonnie Rait4:31
3.Walk Into This RoomEdward Kowalczyk/Neneh Cherry3:09
4.Cigarettes Will Kill YouBen Lee3:48
5.PorcelainMoby3:53
6.Everything Happens To MeCharlie Haden Quartet West/Chet Baker6:28
7.Remembering ChetJohn Barry4:29
8.Tijuana LadyGomez6:16
9.Dirty Little MouthFluke4:35
10.FrictionMorcheeba4:14
11.Been Around The WorldCracker4:57
12.AngelenePJ Harvey3:26
13.End GameJohn Barry4:45
 58:28
Introduisez votre critique Masquer les avis dans d'autres langues

 

Playing by Heart - 07/10 - Critique de Lammert de Wit, ajouté le (Néerlandais)
De Amerikaanse film Playing by Heart is een romcom-dramafilm die geregisseerd is door Willard Carroll, die slechts vier films op z'n naam heeft staan, waaronder ook The Runestone en Marigold. Het scenario voor de film is ook van zijn hand. De arty stijl van de film, met veel dialoog, die een soort mozaïek-verhaal vertelt heeft het niet tot een kassucces gemaakt, ondanks dat de film in de pers heel behoorlijk ontvangen is en er grote namen in meespelen.
Het verhaal draait om een aantal stellen en hun belevenissen in de liefde. Het eerste stel is een ouder echtpaar (Sean Connery en Gena Rowlands), waarvan de man een tumor heeft, maar dat niet wil weten en samen met z'n vrouw hun liefde voor elkaar bekrachtigt. Het tweede stel is een architect (Jon Stewart), die samen met een theaterdirecteur (Gillian Anderson) een relatie begint. Het derde stel is een zoon en z'n moeder (Jay Mohr en Ellen Burnstyn), die hun afstandelijkheid naar elkaar proberen te overbruggen nadat bij hem aids is geconstateerd. Dan is er een vierde stel (Anthony Edwards en Madeleine Stowe), waarvan zij getrouwd is met Hugh (Dennis Quaid). Hun huwelijk is stoffig geworden en de liefde verwaterd en zij zoekt middels overspel de spanning terug. Dan is er nog Keenan (Ryan Phillippe), die bang is voor een relatie en Joan (Angelina Jolie), die hem juist woest aantrekkelijk vindt...

Van de film is zowel een score-album als een soundtrackalbum verschenen. De score is van de legendarische John Barry, die er een tamelijk jazzy score voor componeerde, zoals regisseur Carroll dat voor ogen had. Carroll was een vijftiger jaren jazzliefhebber en wilde die muziekstijl gebruiken in z'n film.
Op het soundtrackalbum staan twee tracks van Barry's score en een song van Charlie Haden en Chet Baker himself. Verder is het album aangevuld met tien sfeersongs uit de film.

De songs op dit soundtrackalbum variëren nogal. Het album opent met een soort melodische rapsong, die nog heel aardig is. De song 'Lover's Will' is een heel aardige rockballad van Bonnie Raitt, die vrij traag voortkabbelt. De volgende song is een erg fraaie rockballad, met folkinvloeden, zoals een prettige geraspte gitaar en strijkers. Ed Kowalczyk en Neneh Cherry zingen aangenaam tegen elkaar in.
Dan is de song van Ben Lee maar een gewone popsong, die hooguit wel aardig is. De song van Moby heeft een aardige melodie, maar de elektronische vervorming van de zang maakt het er niet aangenamer op.

Met 'Everything Happens to Me' begint het meer jazzy gedeelte van het album. Deze song is de langste track van het album en de eerste pakweg drie minuten is instrumentaal, terwijl de track daarna overgaat in een wat trage jazzsong. De begeleiding is niet meer dan een piano en drumkwast. Nogal saai en zeurderig naar mijn smaak.
Ook 'Remembering Chet' is een jazzy track, maar dan geheel instrumentaal en gecomponeerd door John Barry als onderdeel van zijn score. Dit is wel een fraaie jazztrack, met strijkers, trompet, piano, bas en drums. In het refrein zit een erg mooie melodie, die een prettig arrangement heeft meegekregen, met een melancholieke kleuring, waarin de trompet de leiding heeft.

'Tijuana Lady' is een aardige, wat alternatieve popsong, waarin de getokkelde en geraspte gitaar een hoofdrol speelt. De melodie van de song is aardig en de zanger zingt de song met een verdubbeling van de stem. Een groot deel van de muziek in de song klinkt alsof dit van een oude vergane LP komt, met veel ruis en krassen, waaroverheen de zanger met een heldere klank zingt. Niet zo fraai.
Nog zo'n niet erg fraaie track is die van de Britse band Fluke. Dit is een instrumentale elektronische track in een soort techno stijl, waar constant een soort irritante rasp doorheen klinkt. Dan is de song van Morcheeba een verademing, hoewel de soul-funk-reggae van deze zangeres ook niet helemaal mijn ding is. Haar zwoele stem wordt halverwege afgewisseld door een mannelijk intermezzo, die het er niet beter op maakt.
Dan is 'Been around the World' een veel prettiger track. Crackerleden David Lowery en Johnny Hickman brengen een fraaie softrocksong die een beetje aan Bob Dylan doet denken. De track wordt gevolgd door een song van Polly Jean ofwel PJ Harvey. In een folk-rock stijl brengt zij een heel redelijke song, die af en toe wel wat zeurt.

Het album sluit af met de scoretrack 'End Game' van Barry, wat opnieuw een jazzy track is, in een arrangement waarbij deze keer de strijkers een belangrijke rol spelen en gearrangeerd zijn zoals Barry dat ook in andere scores gedaan heeft. De trompet speelt hier op een jazzy manier best wel fraai tegenin, waardoor dit een heel aardige track is.

Kortom, met deze soundtrack voor Playing at Heart heb je een nogal gemengd album in handen. Van scorecomponist John Barry staan er twee heel aardige jazzy tracks op dit album, maar de jazztrack van Haden en Baker is erg saai. Dat geldt ook voor een paar songs, die soms wat zeurend zijn. Verder doen een rapsong, een techno-track en een paar magere popsongs het duidelijk wat minder. Toch staan er nog een paar fraaie songs op, al is dat aan de karige kant. Het brengt de waardering voor dit soundtrackalbum op 69 uit 100 punten.


Signaler une erreur ou envoyer des infos supplémentaires!: Connexion

 



Plus