Speed’, een meesterwerk qua film. Beginnend met een reddingsactie, waar weinig tijd voor. Dit doet je direct aan een Jerry Bruckheimer films denken zoals The Rock en Armageddon. Deze film, die overigens ook ouder is, slaat een iets andere weg in. De kidnapper, die toch niet dood is gaat een spel spelen met agent Jack. Hij vraagt geld in ruil voor overlevenden nadat hij bom in een bus stopte. Zodra de bus boven de vijftig kilometer per uur is gekomen, mag hij ook niet meer zachter. Gebeurt dat wel, dan gaat de bom af. Niemand mag de bus verlaten en de kidnapper kijkt toe via zijn tv’tje. Ik zei het al, een meesterwerk qua film, de film is de hele tijd één stuk spanning en sensatie. Steeds dreigt er iets mis te gaan er moet snel een oplossing gevonden worden, heel snel. Soms lijkt het mis te gaan, maar geluk helpt Jack tot aan het einde van deze fantastische filmt te overleven.
De muziek, die gecomponeerd is door Mark Mancina, kan je ook een meesterwerk noemen. Eén thema kunnen we echter een meesterwerk nomen. Dat is direct het jammerlijke aan deze score, het draait om slechts één thema, maar dan wel een fantastisch thema! Het thema komt in bijna elke track voor, gaat je de hele film achterna, maar we horen ook niks anders. Veel slagwerk zorgt voor veel spanningsopbouw.Soms horen we strijkinstrumenten, maar toch het meeste het hoofdthema. De eerste track begint direct met dat hoofdthema, hij heet ook niet voor niks ‘Main Titles’. De muziek is op deze manier eigenlijk het enige wat je kan vermaken aan het begin van de film, wat we zien is een liftmuur die alsmaar omlaag gaat met credits op de voorgrond. Dit is niet boeiend in tegenstelling tot de muziek, die is overtuigend en veel zeggend. Zoals de muziek in de hele film is.
Track twee speelt zich af in de liftscène, bevat ook het hoofdthema, maar nu meer drums en ander slagwerk. Mancina gebruikt even een korte rust waarna we de volle actie horen met een race tegen de klok gevoel. Strijkinstrumenten horen we bij 2.19 op de voorgrond als de volle actie plaatsmaakt voor meer opbouwende muziek. Bij 3.21 horen we een fantastisch heldenthema, natuurlijk weer in de steil is van het hoofdthema. Track drie is een kortere track met vooral dreiging met héél veel spanning. Een vleugje echte ‘thrillermuziek’ gaat je in deze track tegemoet, maar hij is erg kort. ‘Rush Hour’, de vierde track, is een ‘standaard’ track die begint met drums en vervolgens iets van het hoofdthema afspeelt met onder andere strijkers en enkele keren een keyboard. Vooral een te veel aan spanningopbouw maakt deze track een beetje saai, het is wachten op een heerlijk thema, wat we bij 2.54 te horen krijgen is echter een stukje van het hoofdthema. De zes-minuut durende track vind ik toch ruim 3 minuten te lang. De stukken met hoofdthema zijn wel fantastisch, de rest van de actie is niet veel zeggend en dus minder boeiend.
‘Helen Dies’ begint op een rustige manier met rustig het hoofdthema. Het wordt steeds ietsjes luider waardoor ik een helden of overwinningsthema gevoel krijg. Deze track is zeker geen gemiste kans, in tegendeel! Track zeven begint met violen die voor dreigingzorgen, mijn hard gaat ineens sneller kloppen als dan er een variatie op het hoofdthema, en vervolgens hét hoofdthema komt. Dit is ook het moment dat we weer drums te horen krijgen. Ook deze track kunnen we zeker geen gemiste kans noemen. ‘Choppers’ is een korte track waarin we eventjes het hoofdthema horen, niets meer, niets minder. Een saaiere track is de volgende,’ Pershing Square’. Ditmaal horen we enkel spanningopbouw. Het maakt de track wel spannend als er na een mysterieuze rust eventjes een paar noten volle actie komen, erg bombastisch. Echter horen we echte bombastische muziek pas in track tien. Heel veel drums en akelige geluiden die ook voorkomen in het hoofdthema maken deze track fantastisch. Track 11 is na track 9, die ik oversloeg, de tweede veel te korte track. Totaal niet boeiend.
Track twaalf is een track zoals velen, noten van het hoofdthema en voor de rest alleen drums en volle actie. ‘Wildcat’ is voor het grootste deel rustig. Even erg bombastisch, maar voor de rest lekker rustig, maar dan wel met spanning. Track 14 en 15 voegt niet veel bijzonders toe. ‘Pop quiz is een mix van spanning en een klein beetje drama. Ook dit biedt niet veel extra. ‘Freight Elevator’ begint spanning op te bouwen, maar wordt overgenomen door een enorme rust. Vervolgens komt ineens kei harde actiemuziek tevoorschijn en op dat moment is de track afgelopen. ‘Elevator Stall’ is weer veel te kort, dus komen we bij de laatste track aan.
‘End Title’ bevat een mooi liefdesthema. We horen op het begin een piano het hoofdthema spelen, later doen violen hieraan mee. De muziek is lekker luid in de film, een geeft de goede sfeer. Iedereen die deze film zag, zal zich het hoofdthema nog herkennen.
Conclusie:
Een soundtrack met een fantastisch hoofdthema. Voor de rest horen we enkel spanningsopbouw, een keer een mysterieus rustig thema dat niet zo bijzonder is en op het einde het liefdesthema, dat een variatie op het hoofdthema is. Meer thema’s zouden dit een prima score maken, want het hoofdthema is al prima. Toch nog een ruim voldoende, een zeven dus. Deze cd zal ik nog vaak luisteren…