Wanted (Wanted : Choisis ton destin)

De Kazak Timur Bekmambetov, bekend van Nightwatch en Day Watch, twee Russische blockbusters van formaat, komt terug met zijn hyperkinetische stijl, in Wanted. De trailer voorspelde een goed verhaal, maar qua cinematographie deed het me weer denken aan de Matrix. Ja, ik zie overal wel gelijkenissen in, dus vergeten we dat gewoon.

Deze Wanted is gecomponeerd door Elfman, die we vooral kennen van sprookjesachtige pareltjes, als Edward Scissorhands, of gothische, zwarte muziek, zoals Sleepy Hollow.
En ik was verrast toen ik de naam Elfman las. Tjah, we zullen horen.
Elfman liet al horen dat hij toch één van DE topcomponisten is. Succes Montage is een heerlijk stukje muziek. Het werkt op de gevoelens, maar rekent ook dat de luisteraar zijn boxen wijd open gooit. En als je dat doet, bekruipt je het typische Hollywood gevoel.
In Succes Montage introduceert Elfman zijn thema. Vooral naar het einde toe ontwikkelt het zich in volle glorie, maar Elfman ontwijkt de voorspelbaarheid. In plaats van alle registers open te trekken, krijg je een heerlijk stukje actie muziek. En de track wordt dan abrupt afgebroken.

Fraternity Suite is dan een vrij groot contrast. Een Gregoriaanse sound, vermengt met het moderne gedoe van tegenwoordig. Een ongetalenteerde componist had dit hopeloos verknoeid, maar Elfman, getalenteerd als hij is, maakt er een luisterbaar stuk van. En het werkt nog ook. Dit is het thema dat "The Fraternity" het huurmoordenaar - broederschap beschrijft, waarin het hoofdpersonage terecht komt, met Angelina Jolie.
Even later introduceert Elfman the Fraternity weer, in Welcome to the Fraternity, een vrij sobere, "grootste" track. Goed, het heeft ook iets mysterieus, spannend. En naar het einde toe wordt de track grootser. Elfman rekent echt wel op volledig opengesperde boxen, of cinema sound, met waarschijnlijk knappe beelden erbij. Maar ook zonder die beelden is dit een goede sound.

Exterminator Beat is een spannende track. Wel het typische elektronische geweld, maar Elfman maakt er nog iets van. Niet bijster super origineel, wel vermakelijk, en er zitten (volgens mij) geen vette knipogen naar ander werk (of componisten) in.
The Train is dan weer een echte actie - track. Elfman gebruikt al de elektronica en maakt er een vermakelijk luisterspektakel van. Sommigen durven op zulke tracks wel de mist in gaan, Elfman behoudt het overzicht. Hoewel ik denk dat een Zimmer er hier ook iets van had kunnen maken.
Revenge is misschien wel de speciaalste track. Het hoofdthema, begeleidt met elektrische gitaar. Onorthodox, maar het werkt wel, en zal ook zeker in de geest van de film liggen.

De score duurt ongeveer 3 kwartier, 50 minuten. En dat is echt wel juist genoeg. Meer had dit album wel verknald denk ik. Daarom is het knap van Elfman dat hij overal een juiste dosis in vind. Niet te veel, niet te overdreven, niet te lang, op de juiste momenten spanning, juiste instrumentale keuze. Een album waar je wel van kan genieten.

Het is moeilijk om niet van een score als Wanted te houden. Deze score heeft namelijk alles wat een liefhebber van filmmuziek wil: spanning, emotie, actie, prachtige instrument keuze, romantiek, en zelfs tragedie. Het is de perfecte mix, en een werk in zijn soort dat we al lang, te lang niet hebben gehoord.

Het schijnt deze zomer de trend te zijn dat iedere score een elektrische gitaar moet hebben: The Hulk, Get Smart, Hancock, Iron Man en The Dark knight hebben deze, en ook Wanted ontsnapt hier niet aan. Maar Wanted heeft (naast het nog niet uikomende) hierin het meeste lef, en komt er 100% mee weg. De andere grote krachten in deze score zijn het fenomenale gebruik van Strijkers, en de geweldig georkestreerde percussie. Ook het koor wordt vrij vaak ten tonele gevoerd, en met succes.

De score begint met The Little Things, een heerlijk rock nummer, gezongen door niemand minder dan Danny Elfman zelf!
Het is erg in de stijl van de score, en Elfman kan alleen maar lof ontvangen: hij zingt zuiver, stoer, en de teksten mogen er zijn. In Succes Montage horen we het hoofdthema, gespeeld als erg spannende muziek, het is een knap gecomponeerd stuk, moge dat even duidelijk zijn. Fraternity Suite is een meesterwerk. Na een zacht gregoriaans koor is daar de kracht van de track: de strijkers.
Ze spelen een simpel maar effectief motief, dat zelfs Requiem of a Dream doet verbleken. Het koor blijft prominent aanwezig.
Alleen al om deze track moet je de score aanschaffen.
Wesley's Office Life is kalm, maar heeft wat techno klanken. Rond 1:30 wordt het wat spannender, en we worden getrakteerd op een prachtig stuk percussie, waarna sterk en bliksemsnel slagwerk het overneemt. Fox in Control tot en met Exterminator Beat bevatten alles wat je moet en wilt hebben als je van Elfman's actiemuziek houdt. Het is allemaal niet geheel overzichtelijk, en de drums, basgitaar en fantastische strijkers zijn allemaal op hun best.

In ''Rats'' is het hoofdthema nog eens goed en prachtig te horen, en de houtblazers vormen samen met de strijkers een pompeuze, goede actietrack, waarin weer de basgitaar aanwezig is. Fox's Decision is daarentegen heel anders. In het begin horen we weer die geweldige strijkers, en daarna een vrouwelijke vocalist, en het hoofdthema wordt nog eens groots en krachtig gespeeld.
Fate is de laatste, maar beste track. De Strijkers zijn er weer, en spelen hetzelfde motief, maar zijn deze keer nét wat intenser. Het hoofdthema klinkt nog eens, waarna deze korte maar briljante score helaas is beëindigt.

Meestercomponist Danny Elfman is terug van ‘’weggeweest’’ met Wanted, zijn beste Album sinds Batman Returns. De souplesse, subtiliteit en klasse waarmee hij zijn orkest aanvoert, zijn indrukwekkend, en zijn thema voor deze score kan je gerust subliem noemen. Onthoud dat hij zelf een zingt, op een compleet overtuigende manier, en voeg er fantastisch strijkerwerk aan toe, en Wanted is niet minder dan een tien waard.